ใบความรู้ที่ ๓
วิชาภาษาไทย ๑ ท๔๑๑๐๑ นายสมเกียรติ คำแหง
ชื่อ.........................................................................................ชั้น ม.๔/...... เลขที่.........................
๒.๓ เสียงพยัญชนะ
ฐานที่เกิด |
ลักษณะการเปล่งเสียง |
||||||
ระเบิด |
นาสิก |
ข้างลิ้น |
รัว |
เสียดแทรก |
ครึ่งสระ |
||
ไม่มีลม |
มีลม |
||||||
ริมฝีปาก |
บ ป |
พ |
ม |
|
|
|
ว |
ฟัน ริมฝีปาก |
|
|
|
|
|
ฟ |
|
ฟัน ปุ่มเหงือก |
ต ด |
ท |
น |
ล |
ร |
ส |
|
ลิ้นส่วนหน้า เพดานแข็ง |
จ |
ช |
|
|
|
|
ย |
ลิ้นส่วนหน้า เพดานอ่อน |
ก |
ค |
ง |
|
|
|
|
เส้นเสียง
|
|
|
|
|
|
ฮ ห |
อ |
ตำแหน่งของการออกเสียงพยัญชนะ
เสียงพยัญชนะมีปรากฏ ๒ ตำแหน่ง
๑. ตำแหน่งต้นคำ ทุกเสียงเป็นพยัญชนะต้น
รูปพยัญชนะต้น
๔๔ รูป ตามเสียง
ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ
ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ
น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ล
ว ศ ษ ส ห ฬ อ ฮ
ปรากฏต้นเสียง ๒๑ เสียง
เสียง (๒๑) |
รูปอักษร(๔๔) |
ตัวอย่างคำ |
ก |
|
|
ค |
|
|
ง |
|
|
จ |
|
|
ช |
|
|
ส |
|
|
ด |
|
|
ต |
|
|
ท |
|
|
น |
|
|
บ |
|
|
ป |
|
|
พ |
|
|
ฟ |
|
|
ม |
|
|
ย |
|
|
ร |
|
|
ล |
|
|
ว |
|
|
ห |
|
|
อ |
|
|
๑.๒ เสียงพยัญชนะต้นควบกล้ำ ๒ เสียง
ควบ |
ตัวอย่างคำ |
|
กร |
|
|
กล |
|
|
กว |
|
|
คร |
|
|
คล |
|
|
คว |
|
|
ตร |
|
|
ทร |
|
|
ปร |
|
|
ปล |
|
|
พร |
|
|
พล |
|
|
บร |
|
|
บล |
|
|
ฟร |
|
|
ฟล |
|
|
ดร |
|
๒. ตำแหน่งท้ายคำ มี ๘ เสียง
เรียกว่า พัญชนะสะกด ตามตำราไทยแต่เดิม คือ แม่ กก กง เกย กด กน กบ กม และ เกอว มี ๓๕ รูป
ที่ |
เสียงสะกด |
จำนวน |
รูป |
ตัวอย่างคำ |
๑ |
ก |
๔ |
|
|
๒ |
ง |
๑ |
|
|
๓ |
ย |
๑ |
|
|
๔ |
ด |
๑๖ |
|
|
๕ |
น |
๖ |
|
|
๖ |
บ |
๔ |
|
|
๗ |
ม |
๑ |
|
|
๘ |
ว |
๑ |
|
|
พยัญชนะที่ไม่ใช้เป็นตัวสะกดมี ๙ ตัว คือ.....................................................................................
.........................................................................................................................................................
ลักษณะที่ควรสังเกตเกี่ยวกับพยัญชนะ
๑. เสียงพยัญชนะบางเสียงเขียนแทนด้วยรูปหลายรูป
๑.๑ คำที่มาจากภาษาบาลี-สันสฤต เรานำมาแล้วออกเสียงไม่ตรงกับเสียงที่มีอยู่ในภาษาไทย เราจึงคิดรูปพยัญชนะเพิ่มขึ้น เพื่อเขียนคำที่มาจากภาษาบาลี-สันสฤต แต่ออกเสียงตามเสียงพยัญชนะไทย เราเรียกอักษรเดิม คือ ฆ ฌ ญ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ธ ภ ศ ษ ฬ และเพิ่ม ฎ แทน ฏ เช่นคำว่า ชฏา ไทยใช้ ชฎา
คำภาษาบาลี-สันสฤตที่เขียนตามภาษาเดิมแต่ออกเสียงพยัญชนะไทยที่มีอยู่แล้ว
รูปพยัญชนะ |
ออกเสียงอย่างไทย |
คำ |
คำอ่านอย่างไทย |
ฆ |
ข ค ฅ |
มาฆะ |
|
ฌ |
ช |
มัชฌิม |
มัด – ชิม |
ญ |
ย |
ปัญญา |
|
ฎ |
ด |
ชฎา กุฏี |
|
ฏ |
ต |
กุฏิ |
|
ฐ |
ถ |
เศรษฐี |
|
ฑ |
ด ท |
มณฑป มณฑา บัณฑิต |
|
ฒ |
ท |
วุฒิ |
|
ณ |
น |
สกุณา |
|
ธ |
ท |
อิทธิ |
|
ภ |
พ |
ภาษา |
|
ศ |
ส |
องศา |
|
ษ |
ล |
ฤษี |
|
ฬ |
ล |
จุฬา |
|
๑.๒ พยัญชนะไทย มีอักษรคู่ คือ อักษรต่ำ มีคู่กับ อักษรสูง คือ อักษรต่ำพื้นเสียงสามัญ พอเสียงตรีจะไปตรงกับอักษรสูง
คา ค่า ขา
แช แช่ แฉ
ที ที่ ถี
พี่ _ _ _ ผี
ฟัน _ ฟั้น _ ฝัน
ซม _ _ _ สม
ฮาว _ _ _ หาว
๒. รูปพยัญชนะบางรูปไม่ออกเสียง
๒.๑ เป็นตัวการันต์ หรือ มีเครื่องหมายทัณฑฆาตกำกับ
เช่น........................................................................................
๒.๒ ร ห ซึ่งนำหน้าพยัญชนะสะกด เช่น
สามารถ อ่านว่า...................................................................
พรหม อ่านว่า...................................................................
๒.๓ พยัญชนะตามหลังตัวสะกดในบางคำ
พุทธ อ่านว่า...................................................................
สุภัทร อ่านว่า...................................................................
พักตร อ่านว่า...................................................................
๒.๔ ร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของควบแท้
จริง โทรม
๒.๕ ห หรือ ย ซึ่งนำอักษรเดี่ยว
หลาย อย่า
๒.๖ คำบางคำที่มีเสียงพยัญชนะแต่ไม่ปรากฏรูป ได้แก่ คำที่ประสมสระเกิน
อำ ไอ ใอ เอา
ดำ มีเสียง ดอ อะ มอ
ทำไม มีเสียง ................................................................
ใจ มีเสียง ................................................................
เรา มีเสียง ................................................................
แต่คำที่มีสระเกิน ฤ ฤา จะออกเสียง ร ไม่มีรูป
เช่น ฤกษ์ พฤกษ์ ฤาษี
ไม่มีความเห็น