วันหยุด (2) "หาหมอ" ที่ประทับใจ

เปิดโอกาสให้วินิจฉัยแบบมีส่วนร่วม คนไข้และญาติคนไข้พอใจ

วันอาทิตย์ 6 สค.เป็นวันวิ่งมินิมาราธอนคืนสู่ธรรมชาติ ของ ม.อ.ที่จัดทุกปีในเดือนสิงหาคม วิ่ง FUNRUN  ระยะทาง 4 กิโลเมตร เด็กๆชอบกันนัก ตื่นกันตั้งแต่ ตี 5 เพราะเขาจะปิดถนนเข้าไม่ได้ เขาปล่อยนักวิ่งจากจุดปล่อยตัวตอน 6 โมงเช้าปีนี้มีคนมาวิ่งประมาณ 3,000 คนเห็นจะได้ใส่เสื้อเหลืองวิ่งเต็มถนนไปหมด  ขากลับดูไม่สะดวกนิดหน่อยสำหรับคนวิ่งระยะไกล 21 กม. / 10 กม. ที่ต้องวิ่งปะปนกับเด็กๆ หรือนักวิ่งมือสมัครเล่นที่วิ่งเล่น เดินคุย กันเต็มถนนไปหมด น่าจะแยกช่องทางสักนิด สำหรับคนที่วิ่งไกลๆ  
  9 โมงเช้า ดิฉันขับรถออกมาอีกครั้งเพื่อส่งลูกเรียนดนตรี พร้อมกับมารับ คุณsamee ที่สมัครวิ่งแบบ 10กม. ขับรถตามหลังรถพยาบาลมาแซงไม่ได้สังเกตุเห็นผู้ชายวัยน่าจะ 60 ปี เป็นนักวิ่งแบบ 21 กม.คนสุดท้าย เดินจนเกือบทรุดตัวแบบกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าเส้นชัยใกล้ๆหมดแรงเต็มที โดยมีรถพยาบาลขับตามหลัง ลูกถาม "แม่ทำไมคุณลุงคนนั้นไม่ขึ้นรถพยาบาลหล่ะ จะหมดแรงแล้วนิ แล้วไม่กลัวหมดแรงตายเลยหรือ"  เลยได้โอกาสอธิบาย "ต่างคนต่างทำหน้าที่นะคะลูก" คุณลุงนักวิ่งเขากำลังแข่งกับตัวเองว่าเขาจะไหวไม่ 21 กม.ที่ลงสมัครครั้งนี้ แม่ว่าคุณลุงเขารู้ตัวว่าไหวมั๊ยคงกำลังทดสอบตัวเองอยู่ คนขับรถพยาบาลเขาก็ทำหน้าที่ขับรถตามหลังดูแลคนสุดท้ายที่เข้าเส้นชัย  แกก็ช่างถาม "เหลือคนสุดท้ายแล้วคุณลุงเขาไม่อายเหรอแม่คนอื่นเตรียมกลับกันหมดแล้ว" อายทำไมไม่ได้ทำผิดอะไรนี่คะ  ดิฉันตอบลูกและส่งแกขึ้นตึกเรียนดนตรีแล้วเลยไปรับพ่อแกพร้อมเล่าให้ฟังถึงคุณลุงที่เข้าเส้นชัยคนสุดท้าย "คนแบบนี้เขาเรียกไม่เกรงใจคนอื่น ถ้าเป็นพี่ พี่จะขึ้นรถซะให้เจ้าหน้าที่เขาได้ไปพักผ่อน จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่นรถพยาบาลก็เครียด ว่าจะช่วยทันมั๊ยถ้าแกหมดแรงขี้นมา" ดิฉันนึกในใจว่านี่ถ้าเราเห็นเหตุการณ์พร้อมกันเราจะสอนลูกว่ายังไงเนี่ยเห็นต่างกันซะขนาดนี้  สาย สาย จึงขับรถตระเวนหา"คลินิคกระดูก"ให้คุณ semee ที่บ่นอยู่ซักเดือนได้ว่าเจ็บส้นเท้าเปรยให้เราหาคลินิคหมอดีดีให้วันนี้ได้โอกาส  ไปเจอคุณหมอตรวจคนไข้ที่น่าประทับใจ
หมอ........เป็นไงครับ
คนไข้.....เจ็บส้นเท้าขวาครับ  ประมาณ 20 วัน เดินไม่ค่อยถนัด
หมอ......กังวลใช่มั๊ย คิดว่าตัวเองเป็นอะไร
คนไข้.....ไม่ทราบแต่ไม่เคยเป็น มันไม่ถนัด
หมอ.....คุณต้องยืนนานๆ หรือต้องวิ่งไปมาตลอดเวลาหรือเปล่า
คนไข้.....ครับผมยืนสอนทั้งวัน วิ่งทั้งวัน
ภรรยาคนคนไข้.. วิ่งออกกำลังกายตอนเช้าทุกวันโดยไม่ยอมเปลี่ยนรองเท้าคู่ที่ใช้อยู่ปัจจุบันเห็นมา 5 ปีแล้วค่ะคุณหมอ(ได้ทีเพราะเคยบอกให้ลองเปลี่ยนรองเท้าคู่ใหม่แต่ไม่เชื่อ)
หมอ....คิดว่ามาจากสาเหตุรองเท้าเหรอ
หมอ...ลองทำท่ายืดเส้นส้นเท้า ที่เคยทำ เวลาคลายกล้ามเนื้อให้ผมดูหน่อยครับ...ผมรู้แล้ว...ว่าแล้วหมอก็สอนท่าคลายกล้ามเนื้อส้นที่ถูกให้
คนไข้....ให้หายเร็วที่สุดทำยังไงครับหมอ
หมอ....ฉีดยาที่ส้นเท้าแต่หมอจะไม่เลือกวิธีนั้นเพราะมันแพงและดูแล้วว่าให้คุณลองผึกคลายกล้ามเนื้อส้นที่ถูกต้อง เปลี่ยนรองเท้าวิ่งคู่ใหม่ก่อนถ้าไม่ดีขึ้นค่อยว่ากัน
ออกจากคลินิค  ชวนกันคุย.....
ดิฉัน ...กี่บาทคุณพ่อ...
คุณsamee  400 บาท   
ดิฉัน.... แพงเหมือนกันนะ.....
คุณsamee  "ไม่แพงหรอก...เทียบกับที่เธอทำเต้าหู้นึ่งให้หม_กินตั้ง 300 บาท "  วันหยุดตอนที่ 1
                      "ไม่แพงหรอก.....ถ้าแลกกับการเดินไม่ได้ "
                      "ไม่แพงหรอก หมอตรวจดี"

ดิฉันพบว่า  ทั้งที่แพงแต่หมอคนนี้ทำให้เราสบายใจจาก
1.วินิจฉัยแบบให้เรามีส่วนร่วมคิดว่าน่าจะเกิดจากอะไร
2.หมอเปิดการสนทนาแบบสบายๆ(เวลาต้องไปหาหมอโดยเฉพาะคนที่แข็งแรงมักกังวลว่าจะเป็นอะไรมาก)
3.หมอสอนท่าทางพื้นฐานที่เราทำผิด คลายกล้ามเนื้อทำให้เราคลายกังวลที่แท้ไม่ได้เป็นอะไรมาก เกิดความพึงพอใจก่อนการจ่ายตังส์
และใจคนไข้คิดว่า "ไม่แพงหรอก.....ถ้าแลกกับการเดินไม่ได้" 

เป็นเสาร์อาทิตย์ที่เบาสบายได้เนื้อหา บ้านสะอาด ได้งีบในช่วงบ่ายวันอาทิตย์ด้วย

[ขจิต ฝอยทอง]

• ครอบครัวอบอุ่นจังเลยครับ
• อิจฉาแล้วละ
  

[เมตตา]

เก็บเอามาเล่าแต่เรื่องที่เล่าได้ เรื่องตีกันไม่นำมาเล่าค่ะ ขอบคุณค่ะที่ยังเข้าทิ้งรอยกันสม่ำเสมอ เพื่อนคุณขจิตหายไปไหนคะ

[Ka-Poom]

ดูแลตัวเองนะคะ....รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

เห็นพี่เมตตาย่องมารอบดึก...ระวังคุณหมอจะดุเอานะคะ...

เป็นห่วงคะ....

Ka-Poom

[ขจิต ฝอยทอง]

• คนไหนครับ
• น้องชายขอบ น้องจตุพร คุณบวรฯลฯ
  
• เอหรือน้องนิว คุณNidnoi คุณVijฯลฯ
• 
• งง งง

[เมตตา]

คุณรัตติยา เมื่อคืนไม่มารอบดึก ทำบันทึกอยู่ 2 ชม.  ตอน 3 ทุ่มคุณ Samee โทรเข้ามาสายมันหลุด โธ่พระเจ้าช่วย........อยากจะกินตับซะจริงๆ
คุณขจิต  ไม่บอก ปล่อยให้งงไปอย่างนั้นแหล่ะ
น้องกะปุ๋ม  พี่นอนสองรอบค่ะ หัวค่ำ 3 ทุ่มกว่าแล้วตื่นตี 3 แล้วนอนอีกทีหรือบางวันก็ไม่นอนแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะที่ห่วงใย