กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้
มีสามีภรรยาอยู่คู่หนึ่ง เพิ่งย้ายบ้านเข้าไปอยู่ในหมู่บ้านแห่งใหม่
ในวันแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่นั่นเอง อยู่ดี ๆ ภรรยาก็ตกอกตกใจตะโกนเรียกสามี ว่า....
พี่ ๆ มาดูนี่เร็ว ดูบ้านข้าง ๆ เราสิ ไม่รู้อยู่กันได้อย่างไร สกปรกมาก ๆ บ้านช่องไม่รู้จักเก็บจักกวาด คนอะไรไม่รู้สกปรกจริง ๆ
สามีก็พอมองไปยังบ้านหลังนั้นแล้วก็เงียบ มิได้พูดอะไร
วันที่สอง ภรรยาก็ตะโกนเรียกสามีด้วยน้ำเสียงตกใจอย่างเดิมอีก แล้วพูดว่า...
พี่ ๆ มาดูนี่อีก ดูบ้างข้าง ๆ เราสิ ไม่รู้เขาใช้อะไรซักผ้า ทำไมผ้าบ้านเขาช่างสกปรกสิ้นดี ไม่มีความขาวสะอาดเลย
สามีก็พอมองไปยังบ้านหลังนั้นแล้วก็เงียบ มิได้พูดอะไรเช่นเคย
วันที่สาม ภรรยาก็ตะโกนเรียกสามีเช่นเดิม แต่คราวนี้ตะโกนเสียงด้วยน้ำเสียงที่แสดงความตกใจเป็นอย่างยิ่ง ว่า...........
พี่ ๆ มาดูนี่เร็วเข้า เกิดเรื่องใหญ่แล้ว วันนี้บ้านข้าง ๆ ไม่รู้เขาไปทำอะไรมาบ้านเขาสะอาดมาก ๆ เลย ผ้าผ่อนต่าง ๆ ก็ขาวสะอาดไม่มีที่ติ ไม่รู้เขาไปจ้างใครมาทำหรือเปล่า
สามีก็มองกลับมายังหน้าของภรรยาตนเองแล้วพูดว่า
เขาไม่ได้ไปทำอะไรหรือจ้างใครมาทำความสะอาดอะไรหรอกน้องเอ๋ย
แต่เมื่อเช้าพี่น่ะ "เช็ดกระจกบ้านของเราเอง"
นิทานจบ......................
555...ขำคะ...
ขำเสร็จอารมณ์ดี...แต่ก้ต้องหยุดคิด...
เอ๊ะ!...บ้านเราเช็ดกระจกหรือยังน๊า...
เหมือนผมตอนแรกเลยครับอาจารย์ขจิต อึ้งเหมือนกันครับ
ถึงตอนนี้บางครั้งก็ยังต้องใช้นิทานเรื่องนี้เตือนใจตลอดทั้งในการดำเนินชีวิตและการเดินลงไปในชุมชนทุกครั้งครับ
ขอบคุณครับ Dr.Ka-poom
ดีใจครับที่อ่านนิทานเรื่องนี้เสร็จแล้วอารมณ์ดีครับ
ผมจะเช็ดกระจกบ้านตัวเองทุกครั้งก่อนที่จะเข้าไปอ่านบันทึกของ Dr.Ka-poom ครับ
ตกใจหมดเลยครับคุณศุภลักษณ์ นึกว่าภาพมัวจริง ๆ ครับ
เป็นตลกร้ายที่ผมใช้เตือนตัวเองเสมอครับ
ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณภีรภา ที่จะนำนิทานเรื่องนี้ไปใช้ครับ
ถ้าอย่างไรช่วยกระจายต่อบ้างนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
แหม คุณออตครับ
"เหอ" ๆ นี่ ผมมิกล้าแปลความหมายเลยครับ
ไม่รู้ว่าเหอ ๆ ไปด้านไหนครับ
ให้ข้อคิดสอนใจในความตลกครับ
ขอบคุณครับ ขอยืมไปใช้นะครับ
นำไปใช้ได้เลยครับอาจารย์จตุพร ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับ
เช่นเดียวกันครับคุณออต นำไปใช้ได้อย่างเต็มที่เลยครับ
ถ้าใช้ได้แล้วอย่างไร มีFeedback จากคนที่นำไปใช้แล้ว อย่าลืมนำกลับมาต่อยอดกันบ้างนะครับ
ก่อนมาที่บันทักนี้อีกครั้ง...
ได้เช็ดกระจกใจ...ใสแจ๋วเลยคะ
มองเห็นอาจารย์ปภังกร...
แจ่ม...ชัดเลยคะ
ขอบคุณบันทึก-เรื่องเล่าดีดีนะคะ...
ขอบคุณมากครับ Dr.Ka-Poom
เรื่องของ Dr.Ka-Poom ก็เยี่ยมเช่นเดียวกันครับ
ป.ล. ก่อนไปอ่านบันทึกของ Ka-pom ก็เช็ดใจเช่นเดียวกันครับ
ขอบคุณมาก ๆ ครับ ผอ.บวร ครับ
สำหรับข้อคิดและของฝากครับ
จะรีบเข้าไปติดตามอ่านโดยเร็วเลยครับ ถ้าได้อย่างไรแล้วจะขออนุญาตมาแลกเปลี่ยนเพิ่มนะครับ