ก่อนเข้าสู่เรื่องเล่า ดิฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะเป็นครูสอนเด็กอนุบาลเคยสอนโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมาและได้มาบรรจุเป็นครูในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่อำเภอปักธงชัยทำงานด้านการเรียนการสอน เด็กอนุบาลเปรียบเสมือนผ้าขาวที่ใสสะอาด
จากการสังเกตมีเด็กอนุบาล 1เขาอาศัยอยู่กับยายวัย 80 กว่าปีชอบมาโรงเรียนมากเพราะที่บ้านไม่มีเพื่อนเล่นเวลาไม่สบายก็จะเอายามาทานที่โรงเรียน และครูสังเกตการเข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ เขาเป็นเด็กที่อารมณ์ดี ชอบขีดเขียน วาดภาพทุกครั้งหลังจากการทำกิจกรรมสร้างสรรค์เสร็จแล้ว เวลานอนพักกลางวันเด็กคนนี้จะนำปากกามาแอบเขียนที่นอนทุกวันจนเลอะหมดเขามักจะเขียนตัวอักษรกลับหลังทุกครั้งเสมอ คณูจึงคิดและหาวิธีแก้ปัญหาโดยครูให้เล่นเกมภาษาไทยแสนสนุกนำบัตรตัวอักษรพยัญชนะและภาพพยัญชนะภาษาไทยมาใช้นิ้วมือเขียนและจับคู่แล้วนำกระดาษ ดินสอ หัดเขียนตัวอักษรที่เขาชอบแต่ก็ยังเขียนกลับหลังเหมือนเดิมครูจึงเขียนชื่อให้ดูเป็นตัวอย่างและให้ฝึกเขียนตามทุกครั้งที่ทำกิจกรรมเสร็จ
เวลาผ่านไปใกล้จะปิดภาคเรียน เขาสามารถเขียนชื่อ - นามสกุลมาส่งได้ถูกต้องโดยไม่กลับหลังอีกเลย ครูมีความภูมิใจมากที่เขาสามารถเขียนชื่อได้ด้วยตนเองถูกต้อง และมีความกระตือรือร้นที่จะทำงานและเขียนชื่อส่งทุกครั้งหลังจากทำกิจกรรมเสร็จแล้ว
สู้ต่อไปครูเอกชน บรรจง ครูนางให้กำลังใจ