ปัจฉิมโอวาทศิษย์รุ่นที่ 26


ขอแสดงความยินดีกับว่าที่บัณฑิตทันตแพทย์ ม. ขอนแก่นรุ่นที่ 26

ปีแล้วปีเล่าที่บัณฑิตทันตแพทย์ มข. แต่ละรุ่นสำเร็จการศึกษาออกไปรับใช้สังคม  คล้ายกับเมล็ดพันธุ์ที่ปลิวไปตามลม  พร้อมที่จะงอกเป็นต้นใหม่ และเติบโตเป็นไม้ใหญ่ในอนาคต

อาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า อาชีพ "แพทย์" เป็นเพียงไม่กี่อาชีพที่ลูกค้ายินยอมจ่ายค่ารักษา และยังยกมือไหว้อีกด้วย  นี้บ่งบอกว่า เราไม่ได้เป็นเพียง "ผู้ให้บริการ" ธรรมดาๆ  มีบางอย่างในวิชาชีพที่เราเป็นมากกว่านั้น  สิ่งนั้นคือความ "เมตตา กรุณา"

"ความเมตตา" คือความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข

"ความกรุณา" คือความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์

ทันตแพทย์จำเป็นต้องประกอบด้วยลักษณะทั้งสองอย่างนี้  เรามีหน้าที่โดยตรงที่จะทำให้ผู้ป่วยพ้นทุกข์ จากความเจ็บป่วยด้วยโรคของช่องปาก และมีหน้าที่โดยตรงที่จะช่วยให้เขามีความสุขมากขึ้น จากการได้มีช่องปากที่สมบูรณ์ ใช้เคี้ยวอาหาร ใช้พูดจา และสามารถเข้าสังคมได้อย่างมั่นใจ

ศิษย์สามารถจะทำสิ่งทั้งสองให้เกิดขึ้นได้ ก็ด้วยการใช้หลักวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาจากอาจารย์ทั้งหลายอย่างเหมาะสม  ไม่ว่าจะด้วยทักษะทางกาย ทักษะทางใจ และทักษะทางปัญญา

"ทักษะทางกาย" คือ การมีหัตถการที่ดี สามารถให้การบำบัดตามเทคนิควิธีการที่ถูกต้องและได้มาตรฐาน  รวมถึงการรักษาสุขภาพของตนให้แข็งแรง

"ทักษะทางใจ" คือ การมีจิตใจที่อ่อนโยน  มีความเห็นอก เห็นใจผู้ป่วยเสมือนเพื่อนสนิท และญาติของเรา รวมถึงการรักษาใจให้ผ่องใส บริสุทธิ์ ไม่ขุ่นมัว

"ทักษะทางปัญญา" คือการรู้จักคิด วิเคราะห์ เข้าใจปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยของเรา เพื่อวางแผนการดูแลเขาได้ครบถ้วน  รวมถึงการเข้าใจว่าเราควรคิดอ่านอย่างไร เพื่อให้ชีวิตของศิษย์มี "ความสมดุล" ระหว่างชีวิตครอบครัว และชีวิตงาน

แน่นอนว่า ศิษย์ต้องการเวลาเพื่อพัฒนาทักษะเหล่านี้ให้ดีขึ้น เก่งขึ้น  ซึ่งพี่ๆ ของเราได้พิสูจน์ว่า บัณฑิตมข. ทำได้

อาจารย์จึงขออวยพรให้ศิษย์ทุกคนสามารถพัฒนาตนเองให้ "เก่ง" ในทักษะกาย ทักษะใจ และทักษะปัญญา  เพื่อจะได้เป็นทันตแพทย์ที่พร้อมด้วยความ เมตตา กรุณา อย่างแท้จริง

เมื่อนั้น ศิษย์คงจะรับไหว้ผู้ป่วยทุกคนได้อย่างเต็มภาคภูมิ

 

ป.ล. เช้าวานนี้ ได้เข้าร่วมพิธี "ศิษย์อำลาครู"  รู้สึกดีใจและขอบใจศิษย์รุ่นที่ 26 ที่ยังรู้สึกว่า "จะไปก็ต้องลา จะมาก็ต้องไหว้" 

ซึ้งใจในคำขอขมา เชื่อว่าครูทุกคนยินดีที่จะให้อภัย  ส่วนตัวเองจำไม่ได้แล้วว่าศิษย์รุ่นนี้ได้ทำอะไรให้เสียใจ  จำได้ว่าเป็นรุ่นที่กล้าพูด กล้าแสดงออก ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่า จะไปกระทบกระทั่งใครบางคนโดยไม่รู้ตัว

พวกเราเป็นเพียงผู้อบรมสั่งสอนศิษย์เพียง 6 ปี  ยังมีอีกหลายมือที่ช่วยโอบอุ้มให้ศิษย์เป็นได้อย่างวันนี้  โดยเฉพาะคุณพ่อ คุณแม่ และผู้ปกครอง  รวมถึงคุณครูทั้งหลายในอดีต   ที่คงเหนื่อยไม่แพ้กันกับศิษย์ หรืออาจเหนื่อยยิ่งกว่า

เหนือคำขอขมาใดๆ  ก็คือ การที่ศิษย์นำความดีที่โรงเรียนแห่งนี้ปลูกฝังให้  ไปถ่ายทอดแก่ผู้อื่นต่อๆ ไป คล้ายกับคลื่นที่แผ่ขยายวงกว้างขึ้น ๆ ๆ ทั่วสังคมของเรา  เกิดเป็นความภาคภูมิของสถาบัน และครอบครัว

คำสำคัญ (Tags): #เมตตากรุณา
หมายเลขบันทึก: 429094เขียนเมื่อ 1 มีนาคม 2011 22:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 พฤษภาคม 2012 04:52 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

เขียนได้ดีมาก ครับ ท่านอาจารย์  สมกับที่ท่านเป็นครู ของนักศึกษาทันตแพทย์จริง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท