ระวัง...สงครามวัฒนธรรม

หากชาวบ้านที่เคยอยู่แบบพอเพียง มีความเข้มแข็งทางวัฒนธรรม หลงใหลไปกับกระแสบริโภคนิยม ไม่รู้เท่าทันทุนนิยม ความเข้มแข็งของชุมชนอาจแคลนคลอนอ่อนแอได้ แทนที่ปลูกทุกอย่างที่กิน กลับซื้อทุกอย่างที่กินทั้งๆที่มีผืนดินที่ทำกิน ค่านิยมไหลตามกระแสวัตถุนิยม รวมถึงวัฒนธรรมต่างด้าว ที่โถมหลั่งเข้ามากับสื่อต่างๆทำให้จารีตประเพณีนิยมของชุมชนล่มสลาย กลายเป็นชุมชนต่างๆภายในชาติต้องพ่ายแพ้ด้วย สงครามวัฒนธรรม จากกลุ่มทุนนิยม

สังคมโลก สังคมเรา

    ปัจจุบันสังคมมีการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วมากเนื่องจากการพัฒนาของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้ก้าวไปไกล จนกลายเป็นยุคโลกไร้พรมแดน เลยทำให้ผู้คนต้องวิ่งตามกระแสโลกอย่างเหนื่อยอ่อน คนที่เข้มแข็งก็อยู่ได้ คนที่แข็งแรงก็อยู่สบาย คนที่อ่อนแอที่ตกอยู่ในกระแสของบริโภคนิยมก็พยายามดิ้นรนเอาตัวรอดให้หลุดพ้นจากวังวน ทำให้ผู้คนมีความ เครียด เพราะต้องยื้อแย่ง แข่งขัน ในทุกเรื่อง ทั้ง เวลา อาหารการกิน อากาศ ทรัพย์สิน เงินทอง ที่ทางในการทำมาหากิน และที่อยู่อาศัย นี่คือสภาพสังคมปัจจุบันที่พบเห็น มองให้แคบ แลให้ลึก คิดให้มาก เราจะเห็นผู้คนที่อยู่อาศัยรวมกลุ่มกันอยู่มีทั้งร่วมและไม่ร่วมเพียงแต่รวมกันอยู่เป็นสังคม เป็นชุมชน พอแบ่งได้ เป็นสังคมบ้าน กับสังคมเมือง หรือจะเรียกกันว่า ชาวบ้าน และชาวเมือง หากสังเกตและเปรียบเทียบวิถีอยู่-วิถีกินของชาวบ้านกับชาวเมืองจะเห็นความแตกต่างค่อนข้างชัดเจน ทั้งในเชิงสังคม เศรษฐกิจ สุขภาพ และสิ่งแวดล้อม

   ในด้านสังของวิถีบ้าน เป็นสังคมพึ่งพาตนเอง-พึ่งพากันเองในชุมชน แบ่งปัน/เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีการรวมกลุ่มอาชีพ มีความเข้มแข็งเรื่องประเพณี วัฒนธรรม แต่มีความขาดแคลน ทุรกันดารด้านสาธารณูปโภคที่ได้จากรัฐ เป็นแหล่งผลิต และถ่ายทอดภูมิปัญญาด้านต่างๆ มีปัญหาด้านอาชญากรรมน้อย

    ส่วนสังคมวิถีเมือง อยู่แบบต่างคนต่างอยู่  แก่งแย่ง / แข่งขัน  ต่างคนต่างทำ • มีความเปราะบางเรื่องวัฒนธรรม ขณะเดียวกันก็มีความสมบูรณ์สะดวกสบายเรื่องสาธารณูปโภคที่ได้จากรัฐมากกว่าชาวบ้าน  ทั้งยังเป็นหลายๆเป็น เป้นแหล่งผลิตบัณฑิต เป็นศูนย์การศึกษา เป็นที่ตั้งศูนย์ค้าข้ามชาติ  และกลับมีปัญหาด้านอาชญากรรมมีมาก

   ด้านเศรษฐกิจการเป็นอยู่แบบวิถีบ้าน จะเห็นว่ามีฐานทรัพยากรธรรมชาติที่สามารถผลิตปัจจัย ๔ ที่สมบูรณ์ สามารถปลูกทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูกได้ หากอยู่อย่างพอเพียงก็ไม่ลำบากยากจน เป็นหนี้  เป็นสังคมการเกษตรหรือแหล่งผลิตอาหารและชาวบ้านในชนบทส่วนใหญ่เป็นเจ้าของที่ดินทำกิน และที่อยู่อาศัยเป็นของตนเอง ฯลฯ

   ส่วนวิถีความเป็นอยู่ของชาวเมืองต้องพึ่งพิงฐานปัจจัย ๔ จากที่อื่น อยู่กันแบบสังคมทุนนิยม-บริโภคนิยม เมืองเหมาะที่เป็นแหล่งประกอบธุรกิจการค้าบริการ และบันเทิง คนเมืองเป็นเจ้าของที่ดินทำกิน และที่อยู่อาศัยเป็นส่วนน้อย ฯลฯ

    ด้านสุขภาพของชาวบ้าน จะมีสุขภาวะที่ดีกว่า วิถีเมืองเพราะอยู่กับธรรมชาติที่ปลอดมลภาวะ มีเวลาว่างสร้างสรรค์งานภูมิปัญญา สุขภาพจึงดีมีอายุยืนยาว

    ด้านสุขภาพของชาวเมือง จะมีสุขภาวะที่ด้อย เพราะในเมืองเต็มไปด้วยมลพิษ มลภาวะหลายเรื่อง ผู้คนต้องทำงานหนัก ทำงานมากพักผ่อนน้อย ถึงแม้อายุจะยืนแต่สุขภาพแย่

     ด้านสิ่งแวดล้อมชาวบ้านชาวชนบท จะมีสิ่งแวดล้อมที่ดีมีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก และมีโอกาสอยู่กับธรรมชาติอย่างเข้าใจ เข้าถึง

     สิ่งแวดล้อมของชาวเมือง มีพื้นที่ที่เป็นธรรมชาติเหลือน้อย ทำให้มีโอกาสเข้าถึงธรรมชาติน้อย

     ในอดีตเมืองไทยเป็นเมืองที่น่าอยู่ด้วยความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทุนทางธรรมชาติของชุมชนต่างๆทุนทางวัฒนธรรมที่ดีงามของแต่ละถิ่น ดังคำกล่าวของผู้เฒ่าผู้แก่ที่มองเห็น ความสมบูรณ์เพียบพร้อมของประเทศไทยในทุกภูมิภาคที่ว่า ภาคเหนือ คือถิ่นไทยงามด้วยธรรมชาติ ภาคอีสานถิ่นไทยดีด้วยจารีตประเพณี และวัฒนธรรมพื้นถิ่น ภาคใต้ ถิ่นไทยอุดมด้วยทรัพย์ในดิน สินน้ำ ภาคกลาง สมบูรณ์ไปด้วยพืชพรรณธัญญาหาร แต่ปัจจุบันด้วยกระแสโลกที่ผันแปรทำให้กระแสวิถีเมือง เริ่มรุกคุกคามวิถีบ้านมากขึ้น ด้วยธุรกิจสื่อ ธุรกิจสะดวกซื้อ ค่านิยมธุรกิจการศึกษา ไปทั่วทุกถิ่นทุกภูมิภาคของประเทศไทยโดยใช้กรุงเทพ เป็นศูนย์กลาง หากชาวบ้านชาวชุมชนที่เคยอยู่แบบพอเพียง มีความเข้มแข็งทางวัฒนธรรม หลงใหลไปกับกระแสบริโภคนิยม ไม่รู้เท่าทันทุนนิยม ความเข้มแข็งของชุมชนอาจแคลนคลอนอ่อนแอได้ แทนที่ปลูกทุกอย่างที่กิน กลับซื้อทุกอย่างที่กินทั้งๆที่มีผืนดินที่ทำกิน ค่านิยมไหลตามกระแสวัตถุนิยม รวมถึงวัฒนธรรมต่างด้าว ที่โถมหลั่งเข้ามากับสื่อต่างๆทำให้จารีตประเพณีนิยมของชุมชนล่มสลาย กลายเป็นชุมชนต่างๆภายในชาติต้องพ่ายแพ้ด้วย สงครามวัฒนธรรม จากกลุ่มทุนนิยม