เรียนรู้จากหนังเรื่อง "Surf's Up" เพื่อการทำงานพัฒนาองค์กรอย่างมีประสิทธิผล

 

Surf's Up ”ไต่คลื่นยักษ์ ซิ่งสะท้านโลก” หนังแอนิเมชั่นเรื่องนี้เข้าฉายตั้งแต่ช่วงปลายปี 2007 แต่ผมได้มีโอกาสดูเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง จากการที่ไปซื้อแผ่นเลหลังของ Lotus Express แถวบ้าน ในราคาไม่กี่บาทเท่านั้นเอง คุ้มมากๆ ครับ กับเนื้อเรื่องที่ลงตัวมีคติสอนใจ สามารถดูกับลูกๆ ได้อย่างสนิทใจ ไม่มีตอนไหนที่สื่อถึงความรุนแรงแม้แต่น้อย เรื่องราวของหนังเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพนกวินหนุ่มที่มีใจรักการเล่นกระดานโต้คลื่นและได้มีโอกาสเข้าร่วมการแข่งขันระดับโลก ได้พบกับมิตรภาพที่น่าประทับใจ และได้เรียนรู้กับคำว่าชัยชนะที่แท้จริง (อ่านเรื่องย่อได้ที่นี่ http://www.nangdee.com/title/?movie_id=1426) เนื้อเรื่องของหนังสามารถสร้างแรงบันดาลใจในเรื่องต่างๆ ได้เป็นอย่างดี เหมาะสำหรับทุกคนในครอบครัว ส่วนตัวผมเองนอกจากจะดูหนังเรื่องนี้ตามเนื้อเรื่องที่น่าประทับใจแล้ว ผมคิดว่าเนื้อหาของหนังยังสามารถจุดประกายเหนี่ยวนำความรู้ไปยังเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตการทำงานในองค์กรได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาวะผู้นำ การอยู่ร่วมกันในองค์กรอย่างมีความสุข ปรัชญาการเรียนรู้ การสอนงาน การฝึกอบรม เป็นต้น

ช่วงแรกของหนัง แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของการไปให้ถึงฝันในสิ่งที่เรารัก แม้แต่ไก่ยังสามารถเล่นกระดานโต้คลื่นได้เป็นอย่างดีจนกระทั่งได้รับชัยชนะในที่สุด เปรียบเทียบกับการทำงานของคนในองค์กรผมคิดว่าถ้าเรารักในสิ่งที่ทำแล้วทำในสิ่งที่รักอย่างมุ่งมั่น ความสำเร็จจากสิ่งเหล่านี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาๆ ที่เกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน การทำงานจะไม่ทำอย่างซังกะตาย ทำงานทุกวันอย่างมีความสุข คนที่เป็นผู้นำในองค์กรต้องทำตัวเป็นแมวมองคอยสร้างแรงบันดาลใจให้ทีมงานมีความฮึกเหิม ด้วยความพอดี ทำงานเพื่อทำงาน ทำงานเพราะสนุก ไม่ใช่ทำเพื่อชัยชนะรางวัล เช่น การนำLOKM มาใช้ในองค์กรต้องค่อยๆ หล่อเลี้ยงจนกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกับการทำงาน ไม่ใช่ทำเพื่อให้ได้ชื่อว่ามี LOKM เพื่อเอาไว้คุย เพื่อให้ได้รางวัล ผมสังเกตเห็นหลายองค์กรที่พยายามนำเอาเครื่องมือต่างๆมาใช้ในองค์กร เช่น 5 ส ,ISO, TQM แต่พนักงานทำอย่างไม่มีความสุขเพราะต้องเคร่งเครียดกับการ Audit เพื่อให้ได้ตามมาตรฐานที่กำหนดไว้ จนสุดท้ายถึงแม้ว่าจะได้รางวัลจากการประกวดจากการใช้เครื่องมือเหล่านี้ก็ตาม ก็ต้องมีความเครียดที่จะต้องรักษาคุณภาพให้ได้ตลอดไปอีก

ฉากที่ผมประทับใจหลายๆฉากเป็นเรื่องราวของมิตรภาพระหว่าง “โคดี้” และ “บิกซี” ทั้งสองได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน บิกซีเปรียบเหมือนผู้ใหญ่/รุ่นพี่ในองค์กรที่มีประสบการณ์ สอนงานให้รุ่นน้อง ซึ่งจะเห็นได้ว่าการฝึกของบิกซีครอบคลุม KUSA (Knowledge/Understand/Skill/Attitude) อย่างกลมกลืน โดยใช้หลักการให้ผู้รับการฝึกสร้างองค์ความรู้ขึ้นมาเอง ตามทฤษฎีที่ผมเชื่อว่า “การเรียนรู้ไม่ได้เกิดจากสอน แต่เกิดจากการที่ผู้เรียนสร้างองค์ความรู้ขึ้นมาเองตามสไตล์และจริตการเรียนรู้ของแต่ละคน” บิกซีให้โคดี้สร้างกระดานขึ้นมาใช้เอง เพื่อให้มีความตั้งใจซึมซับและหลอมรวมเครื่องมือกับใจรวมเป็นหนึ่งเดียว การเล่นก็จะเป็นธรรมชาติตามสไตล์ของตัวเอง ไม่ต้องเลียนแบบใคร บิกซีไม่ได้สอนอะไรมากแต่ให้หลักการเพื่อให้โคดีพยายามสร้างสไตล์ความรู้ทักษะของตัวเองขึ้นมา หลักการเหล่านี้คล้ายๆ กับหลักการของอาจารย์สอนกังฟูในเรื่อง “The Karate Kid” ที่ผมได้เขียนไว้ก่อนหน้านี้ (http://gotoknow.org/blog/attawutc/387423)

เรื่องการสอนโดยให้ผู้เรียนสร้างองค์ความรู้ขึ้นมาเองนี้นอกจากจะใช้ในเรื่องการฝึกอบรมในองค์กรแล้ว ผมคิดว่าน่าจะนำหลักการนี้ไปใช้ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการนำระบบหรือเครื่องมือการพัฒนาองค์กรมาใช้ให้เหมาะสมกับองค์กรได้ด้วย เช่น การนำ LOKM มาใช้ในองค์กร จะต้องให้เหมาะกับบริบทขององค์กรนั้นๆ โดยเปรียบเทียบ LOKM เหมือนการทำกระดานโต้คลื่นตามเนื้อเรื่องในหนัง  คนทำต้องค่อยๆ แกะขูดแผ่นไม้ให้เรียบและได้สัดส่วนที่สมดุลสวยงาม ส่วนนี้จะเปรียบเหมือนส่วนของ Learning Oganization (LO) ที่ได้เรียนรู้ร่วมกัน จากนั้น จึงนำแผ่นกระดานโต้คลื่นที่ทำได้ไปใช้งานตามสไตล์ของตัวเอง  ส่วนนี้จะเปรียบเหมือนป็นส่วนของ Knowledge Management (KM) ที่ได้นำองค์ความรู้ที่ได้สร้างร่วมกันมาใช้งานให้เห็นผลสัมฤทธิ์จริงอย่างเป็นรูปธรรม

 

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่น่านำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยทำ AAR (AfterAction Review) ได้ดีทีเดียว ไม่ว่าจะทำในระดับองค์กร หรือครอบครัว อยากให้ลองหามาดูกันครับ

 

เอาหนังเก่าๆ มาดูอีกครั้ง ก็ดีนะคะ บางทีเราก็ให้แง่มุมใหม่ๆ 

ปล.พี่หนึงกิ๊กขอแนะนำ เรื่อง Let Me in เรื่องย่อตามลิงค์ด้านล่างคะ

http://www.majorcineplex.com/movie_detail.php?mid=664

...กิ๊ก...

 

[ไทเลย-บ้านแฮ่]

ขอบคุณครับ น้องกิ๊ก คิดว่าหนังแผ่นน่าจะออกมาแล้วนะ ต้องลองไปหาดูซะแล้ว