ชีวิตที่เมืองลาว : เกร็ดเล็ก ๆ จากการไม่มี "ตู้เย็น..."

อาหาร เครื่องดื่มสด ๆ มีไว้ดื่ม ไว้กินใน 1 วัน

ตู้เย็นทำให้อยู่ได้หลายวัน

แต่ถ้าไม่มีตู้เย็น ถ้าเรากิน เราดื่มไม่ไหว จิตใจก็ต้องนึกถึงการ "เผื่อแผ่" และการ "เจือจาน"

การเผื่อแผ่และเจือจานทำให้สังคมนี้น่าอยู่ขึ้น

เพราะคนในสังคมมีความเมตตา ความกรุณาต่อกัน

แต่ถ้ามีทางเลือกอื่นโดยเฉพาะตู้เย็น ตู้แช่ คนเราก็จะ "เก็บ"  คนเราก็จะ "สะสม"

นอกจากเก็บของกินที่เป็นรูปธรรมแล้ว ก็ยังสะสมกิเลส สะสมความโลภไว้ในจิตใจอีกด้วย

เมื่อก่อนตู้เย็นเล็ก ๆ เก็บไม่พอ เดี๋ยวนี้หลายบ้านเปลี่ยนตู้เย็นให้ใหญ่ขึ้น

บางบ้านมีตู้เย็นหลายใบ...

การไม่มีตู้เย็นเลย มีประโยชน์ดังนี้ คือ ทำให้จิตใจเราสามารถสร้าง "เมตตาบารมี"

บางครั้งก็ต้องมีไฟท์บังคับกันบ้าง ไม่งั้นจิตใจของเราก็ชอบคิดเข้าข้างตนเอง นำเทคโนโลยีมาพัฒนาตน แต่ลืม "พัฒนาใจ"

เป็นสิ่งที่น่าคิดสำหรับสังคมไทย ว่าตู้เย็นเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อ "จิตใจที่ดีงาม..."

GDP (Gross Domestic Product) ที่เพิ่มขึ้นจากยอดการขายตู้เย็น มีผลต่อ มวลรวมความสุข (Gross Domestic Happiness : GDH) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ...?

(ที่มาจากบันทึก  ชีวิตที่เมืองลาว : 3 กุมภาพันธ์ 2554 "ตู้เย็นปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีเพื่อน...")

[Peter p]

จริงด้วยครับ บางครั้งเราก็ลืมพัฒนาจิตใจตัวเองจริงๆ สมัยก่อนเราไม่มีตู้เย็น มีอะไรก็ต้องเผื่อแผ่เพื่อนบ้าน  หรือไม่ก็ต้องแล่เป็นเนื้อปลาเเดดเดียว  มิตรภาพระหว่างเพื่อนบ้านสมัยเมื่อยี่สิบปีก่อน กับปัจจุบันต่างกันมากครับ

[ปภังกร]

มาอยู่ที่นี่เหมือนกับได้ย้อนอดีตกลับไปเห็นภาพเมืองไทยที่ครั้งยังเป็น "สยามเมืองยิ้ม..."

เทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามากขึ้น ส่งผลทำให้คน "ยิ้ม" น้อยลง

ประการหนึ่งมาจากต้องดิ้นรนขวนขวายมาหาซื้อ "เทคโนโลยี"

ประการที่สองมาจากเทคโนโลยีที่กันเราให้ออกจากคำว่า "มิตรภาพ..."

เทคโนโลยีที่เราดิ้นรนไขว่คว้า ตามความหวังที่คนขายบอกว่าจะได้รับกลับมาซึ่ง "ความสุข"

เมื่อได้สิ่งนี้ ก็ต้องหาสิ่งนั้นเพิ่ม เมื่อมีไฟฟ้าก็ต้องหาเครื่องใช้ไฟฟ้า ไม่มีก็ทุกข์ ไหนเล่าคือ "ความสุข..."

คนเราเกิดมาก็ไม่มีอะไร แต่ทำไมจึงต้องดิ้นรนขวนขวายให้ได้ ให้มี

เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่ "จำเป็น" ต้องมีในชีวิตหรือไม่

เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่ทำให้คนเราเดินออกห่างความจริง

ความจริงของชีวิตที่ต้องมี "มิตรภาพ..."