วันนี้นั่งรถกลับหาดใหญ่ตอนอาทิตย์เกือบจะอัสดงลาขอบฟ้า กำลังคิดถึงแม่ผู้เป็นบุพการีเพียงคนเดียว หลังจากที่พ่อได้ทำกาละไปก่อนแล้ว
ทันใดนั้น มีกลุ่มรถมอเตอร์ไซด์กลุ่มหนึ่งประมาณ สี่ ห้า คัน ขับปาดไปหน้าอย่างรวดเร็ว ขณะที่เรารอติดไฟแดงแถวที่ว่าการอำเภอสะเดา สงขลา ที่เป็นห่วง มากเพราะคนขับ ผู้โดยสาร สามคนต่อหนึ่งคัน ที่แย่ไปกว่านั้น นักเรียนมัธยมทั้งสิ้น ซ้ำร้ายไม่สวมหมวกกันน็อค ที่เครียดนี่คือคนหนุ่มสาวที่จะไปสร้างชาติและแผ่นดิน
ที่ห่วงคืออนาคตของประเทศไทย
ที่ไม่พอใจ คือสถาบันการศึกษา ที่ไม่ยอมปลูกฝังสันดานและความดีงามให้กับลูกหลานไทย
ที่น้อยใจ ผู้ปกครองไทยฆ่าลูกหลานทางอ้อม
ที่ควรสมเพชคือนโยบายระบบประชาธิปไตย ไร้ซึ่งความหมายในแผ่นดิน
บอกว่านี่คือการพัฒนาคนให้ศิวิไลซ์
สำนักงานตำรวจแห่งชาติคุยกับกระทรวงศึกษาธิการหน่อยซิ ว่า เราจะพัฒนาคนในสังคมไทย ให้มีวินัยอย่างไรดี
เห็นสโลแกนใหม่ บริการดุจญาติ ......ราษฎร์ดุจครอบครัว
ไม่มีความเห็น