กองหิมะหล่นกลบ... พ.ร.บ.วิชาชีพสาธารณสุข


 
พื้นหิมะขาวโพลนที่ปกคลุมทุกสิ่งรวมถึงตัวฉันในอีกไม่ช้า
ขาสองข้างของฉันเริ่มเหน็บชาเกินกว่าจะก้าวต่อ
ใบหูสองข้างเหมือนจะหลุดลอยราวกับไม่เคยเคียงคู่ข้างศีรษะ
หัวใจเริ่มเต้นตามเกล็ดหิมะที่โปรยปรายจากท้องฟ้าราวกับหยาดฝนอันบริสุทธิ์
ฉันพร้อมเดินเตาะแตะอย่างรู้สึกตัว
หรือกระทั่งพร้อมจะจบการเดินทางของชีวิตอย่างมีสติ
 
 
บางครั้งชีวิตฉันเริ่มเหนื่อยหน่าย...เพราะใครหลายคนไม่เห็นคุณค่าของฉัน
กับการตั้งคำถามว่า...แต่ละวันหมออนามัยอย่างฉันทำอะไรบ้าง ?
มีตัวเลขบ่งบอกว่า...ภาระงานมีจำนวนมากมายเพียงใด ?
หรือเทียบเท่ากับผู้คนอื่นที่เดินเคียงข้างฉันมากหรือน้อยเท่าไหร่ ?
 
 
การเดินทางที่ผ่านมาของฉันไม่มีคำตอบหรือ ?
ฉันไม่โกธรเธอเลย ที่บอกว่า..คนอย่างฉัน...ไม่สมควรมีวิชาชีพอย่างเธอนะ...คนดี
เพราะถ้าไม่มีฉันบนโลกใบนี้ คนอื่นก็สามารถทำงานทดแทนฉันได้
 
 
ฉันเดินทางมาไกลแล้วนะ...
ผ่านแสงแดดที่แผดเผา...ผ่านเรื่องเล่าเคล้าน้ำตา
ผ่านสายฝนที่หล่นจากฟ้า...ผ่านความปลื้มปรีดาของผู้คน...
 
 
ท่ามกลางกองหิมะที่กำลังจะกลบร่างของฉัน
ฉันรู้สึกเหน็บหนาวและเย็นชา...
พร้อมกับทบทวนกรุ่นคิดกับ
การเดินทางของฉันที่ผ่านมา...
เต็มเปี่ยมด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์เสมอ...

 

 

บัดนี้..ฉันพร้อมเดินต่อเตาะแตะอย่างรู้สึกตัว
หรือกระทั่งจะจบการเดินทางของชีวิตอย่างมีสติ…
 
 
ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง
เหลือบเห็นแสงตะวันจางจาง
ฉันยิ้มให้ตัวเอง…
ฉันเห็นแล้ว...ที่รัก
ฉันเห็นรอยยิ้มของชาวบ้านที่ฉันรัก...และชาวบ้านที่รักฉัน...
 
 
❀❀❀❀❀
หมายเลขบันทึก: 422524เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2011 23:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 15:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ..

เป็นวันแรกที่พี่เข้ามา หลังจากหยุดไปนานเลย...

ไม่ผิดหวังเลยนะคะที่พี่เลือกเข้ามาบล็อกนี้เป็นที่แรก... มีความสุขกับถ้อยคำพรรณนาที่เอื้อนเอ่ย... ชอบจังเลย.......

ยังคิดถึงอยู่เสมอนะคะ... คุณหมอคนเก่งและแสนดี...

จะพยายามจัดสรรเวลาเข้ามทักทายและอ่านผลงานดีๆ ให้บ่อยขึ้นค่ะ

คิดถึงเสมอค่ะ

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาเป็นกำลังใจให้กับคนทำงานด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง "ถ้าเราทำด้วยความพยายามสูงสุด งานที่ทำก็มีค่าสูงสุดสำหรับเราเช่นกัน"
  • ขอบคุณค่ะ

                           

คุณหินดาบเดินมาถูกทางแล้ว ละครับ

และผมรู้ว่า..คุณหาตัวตนของตัวเองเจอแล้วเช่นกัน

ฉันยิ้มให้ตัวเอง…
ฉันเห็นแล้ว...ที่รัก
ฉันเห็นรอยยิ้มของชาวบ้านที่ฉันรัก...และชาวบ้านที่รักฉัน...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท