ยามค่ำคืนเช่นนี้อยากเล่าเรื่องที่ผ่านพบบางสิ่งมาให้ฟังกันพอได้คิดต่อในวัฒนธรรมลาว
ตั้งแต่เด็ก ๆ มาแล้วผมมักได้ยินคนเฒ่าคนแก่ได้พูดถึงผีบุญ คนชีปะขาว หรือคนถือศีลกินเจ ไม่ได้บวชเป็นพระเป็นเณรนะครับ เป็นคนสามัญธรรมดา ๆ นี่ละ แต่มีบุญบารมี มีลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง...
ผมและคณะได้เข้าไปชมสถานที่แห่งนี้กว้างใหญ่มหาศาลเลย...
ชมแล้วต้องคิดตามว่ารูปปั้นเหล่านั้นสื่อถึงอะไรกันแน่...
นี่คือฝูงสุนัขเห่าช้าง
เราเดินไปตื่นเต้นไปกับรูปปั้นเหล่านั้นที่มีมากมายมหาศาล
เจ้าสำนักนี้ท่านเก่งมากมีบารมีรวมผู้คนจากทุกทิศมาสร้าง แล้วก็ยังสร้างไม่เสร็จมีอุปสรรคขวางกั้นเสียก่อน
อาคารอันใหญ่โตที่เห็นในภาพคือที่พักผ่อนตลอดกาลของเจ้าสำนักนี้
ผมรีบไปคารวะก่อนเพื่อน...เห็นป้ายเขียนทำนองว่า...หลวงปู่ไม่สบายคุณหมอให้นอนพ่อผ่อน...ใช่แล้ว ผมเห็นท่านนอนสงบมีฝาแก้วครอบไว้ ไม่เน่าไม่เปื่อย...
คราวที่ผมออกมาจะลงข้างล่าง...ขอเชิญมาทางนี้...ตกใจ...มองไปทางเสียง...
คนนี้เองละ...ท่านเป็นหมอดู...พอดีเพื่อนมาทันเขาอยากดู...ผมเลยลาไป...ได้ข่าวว่า...ดูแม่นมาก...ถูกเผงเลย...เขาอยู่ในอาคารหลังนั้นละ ไม่รู้โผล่มาจากไหน ผมเห็นตอนขาลงจากอาคาร ถ้าเขาไม่ทักก็ไม่เจอ ที่สนใจก็เขาดูผมแล้วพูกคุยกันพอหอมคอ...
ก่อนจากเมืองแห่งลัทธิใหม่นี้เลยบันทึกภาพนี้ละ...
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตามอาจารย์มาเบิ่งด้วยคนค่ะ
มีดอกไม้มาฝากด้วย
สวัสดีครับ คุณณัฐรดา
เห็นดอกไม้ที่วาดนี้แล้วเย็นกายใจดีนะครับผม...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณบุษรา
วาว ๆ ใกล้เที่ยงพอดี ดูจานไหนก็อร่อยทั้งนั้นนะนี่...
ขอบคุณครับ