นิทานที่ 26 ชู้เก่า

 

 

จักเล่า ตามอ่านใจ้              เขียนใหม่ไขนิทาน

     เป็นกลอนสานส์             สืบมูนเดิมเค้า

     เตือนสติไว้                   ซุมซอนสาวบ่าว

นักปราชญ์ สอนสั่งห้าม       สาวน้อยบ่าวแวง

 

ยังมีชายหนุ่มแน่น              ฮูปหล่อโฉมงาม

     สีมือสูง                        ช่างคำของเอ้

     สังวาลย์สร้อย               กะโจมหัวยองขะหม่อม

ตุ้มหู แหวนสอดนิ้ว              ปลักม้าวใส่แขน

 

ลูกสาว เศรษฐีเฒ่า              โฉมเสี่ยนอินทร์เขียน

     แนนนำเถิง                   ช่างคำเป็นชู้

     สองซูซ้อน                    ดอมเดียวเฮียงฮ่วม

เฮือนหอ รออยู่หน้า             ใจตั้งต่อหมาย

 

เศรษฐี เมินฮับฮู้                  ความฮักของบุตรี

     เลยนำนาง                    มอบพระยาซมซ้อน

     วางกายให้                    พระยาซอนนอนกอด

ส่วนว่า ใจห่วงห้อย              แฟนเค้าช่างคำ

 

นางจึ่งเขียนสานส์ก้อม         แล้วเซื่องในสะไบ*

     ให้คนนำ                       สู่ชายเคยซ้อน

เขียนว่า”พี่ตาย-น้องยัง        เฮือไหล-ท่ายัง

น้ำเต้าแตก-สายยัง              ไฟไหม้ป่า-ดอนยัง.”

 

ซ่างคำ ครวญคิดค้น            ไขขอดแปลผะหยา

     คนนำสานส์                   ซ่อยแปลเห็นแจ้ง

เฮาจัก เมือทูลไหว้               ขอคำอนุญาต

เพื่อนหญิง ขอย่องเยี่ยม       เมียเจ้าพ่อพระยา

 

ซ่างคำ ปลอมนุ่งเอ้              เหมือนดั่งหญิงสาว

     ไปเถิงโฮง                     ขาบพระยาขอฮ้อง

เฮียมขอ มายามเล่น            นำสหายเกลอเก่า

หลายปี หนีห่างข้าง             ขอนอนเยี่ยมหยอกลม

 

เนินนาน แฮมห่างเว้น          เห็นฮักใจกระสันต์

     พันธะนังจิต                  กล่อมกายกามเกี้ยว

     ตัณหาขึ้น                    หลงลืมพลั้งพลาด

ซู้เก่า เป็นของคนอื่นแล้ว     คืนเกี้ยวแม่นบ่ควร แท้นา

(18 ธันวา 2010)

 

* เซื่องในสะไบ - ซ่อนไว้ในสะไบ