Retro the memory - "เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน"
เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน
วิทยากร เชียงกูล
"ดอกหางนกยูงสีแดงฉาน บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่านไปมากัน เขาดั้นด้นหาสิ่งใด"ปัญญามีขายที่นี่หรือ จะแย่งซื้อได้ที่ไหน
อย่างที่โก้หรูหราราคาเท่าใด จะให้พ่อขายนามาแลกเอาฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ ยินแต่เสียงด่าว่าโง่เขลา
เพลงที่นี่ไม่หวานเหมือนบ้านเรา ใครไม่เข้าถึงพอเขาเยาะเย้ยนี่จะให้อะไรกันบ้างไหม มหาวิทยาลัยใหญ่โตเหวย
แม้นท่านมิอาจให้อะไรเลย วานนิ่งเฉยอย่าบ่นอย่าโวยวายฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึงมาหาความหมาย
ฉันหวังเก็บอะไรไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียวมืดจริงหนอสถาบันอันกว้างขวาง ปล่อยฉันอ้างว้างขับเคี่ยว
เดินหาปริญญาจนหน้าเซียว เทียวมาเทียวไปไม่รู้วัน"ดอกหางนกยูงสีแดงฉาน บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
เกินพอให้เจ้าแบ่งปัน จงเก็บกันอย่าเดินผ่านเลยไป!"
ความเห็น (2)
ขอบคุณที่นำเอาบทตอนที่ดีๆ กลับมาให้ได้อ่านอีกครั้ง แม้ผ่านอารมณ์และความรู้สึกเช่นดังว่านี้แล้ว แต่อาจนำไปใช้ในการบอกเล่าให้น้องๆ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ได้ครับ
สวัสดีค่ะ
ไม่รู้เจ้าของจะได้แวะมาไหม แต่ทั้งอาดาจิ และกนกพงศ์ เกิดวันเดียวกันเลยค่ะ (แล้วก็เกิดวันเดียวกะเราด้วยแหละ) ชอบงานของทั้งคู่ค่ะ (ทั้งๆที่ของอาดาจิอ่านแค่พริกขี้หนูสีรุ้งเอง แต่มีเพื่อนบ้าอาดาจิมาก แต่กนกพงศ์อ่านแค่เล่มซีไรท์ ยังไม่จบอีกตะหาก แต่ทึ่งมากกกก)