คนเราเมื่อตื่นขึ้นมาก็มีเส้นทางไปจะมีเส้นทางตันก็เฉพาะคนที่ไม่ยอมตื่นขึ้นมา ในทุกเส้นทางล้วนมีคนเดินมาก่อนแล้วทั้งนั้น
พอเราเกิดมาก็พบเส้นทางนั้นแล้ว การเดินทางในอดีตกับปัจจุบันนี้มีความแตกต่างกันมาก ในอดีตมีเส้นทางอยู่ในป่าขุนเขามากจึงมักมีคนเดินหลงป่านำมาเล่าขานเป็นตำนานนิยายมากมาย
ในปัจจุบันนี้ป่าเขาเริ่มหายไปด้วยน้ำมีคนเราเยอะแต่เราหลงทางที่คนทำขึ้นมาใช้บางครั้งไม่รู้จะไปเส้นทางไหนดี ทั้งที่เห็นเส้นทางไปอยู่ เมื่อเกิดความงงก็หมดหนทางไปเท่านั้นเอง
ยังไม่สายในทุกเส้นทางสำหรับคนมีความเพียรพยายาม ก็ต้องถามทางไงละ เริ่มต้นด้วยการถามเส้นทางจาก net อย่างไปถามที่ อ. กูเกิ้ล พอเห็นเส้นทางที่จะไปแล้ว เมื่อเดินทางไปจริง ๆ ยังงงจุดไหนต้องหยุดในจุดนั้นแล้วใช้ปากถามทางกับคนแถว ๆ นั้น
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมเองเดินทางประมาณ 2 พันกว่าหลักกิโล จากเมืองหาดใหญ่มีจุดหมายที่เมืองวังน้อย อยุธยา ค่ำคืนใกล้ดึกแล้วก็เข้าพักนอนแถวเมืองทับสะแก แล้วออกจากที่นั้นในวันรุ่งขึ้นไปถึงแถวศาลายาใกล้เที่ยงเกิดหลงทาง ถามตำรวจจราจรได้ความว่าเราต้องกลับรถไปทางบางบัวทอง เจอทางแยกไปไม่เป็น
ต้องถามคนข้างทางประมาณ 5 คนได้บางคนเขาบอกให้ไปพ้น ๆ อย่างนั้นละจนทะลุไปถึงเมืองปทุมถามเด็กปั้มน้ำมันที่เติมเขาบอกเป็น 2 ทางจะไปทางไหนเลือกเอา และที่เราได้ข้อมูลตรงไปตามคำแนะนำได้ถูกเส้นทางก็คือตำรวจจราจร ตำรวจทางหลวง ชายจริงหญิงไม่แท้ที่ขายโรตีสายไหมอยู่ข้างทางและเจ้าของร้านค้าเก่านาน ๆ
ข้อสรุปที่ได้จากการถามทางคือ เราต้องถามตรงกับคนที่ตอบชัดเจน อย่างตอนผมจะกลับจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในท้องที่ อ. วังน้อยสู่เส้นทางเมืองปักษ์ใต้ต้องถามเส้นทางกับคนขับรถตู้ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เขาวาดแผ่นที่เดินทางให้ชัดตรงเผงเลย จนผมสามารถขับรถมาทะลุเข้าเส้นทางตรงมุ่งลงภาคใต้แล้วมั่นใจว่าถูกทางแล้ว ๆ ...
คือในเรื่องเส้นทางไหนต้องหาคนเชี่ยวชาญในเส้นทางนั้น ๆ ถ้าจะถามเส้นทางก็ต้องคนขับรถที่เชี่ยวชาญในเส้นทางนั้น
แง่คิดคือว่า...คนเราต้องมีการหลงทางบ้างจึงจดจำเส้นทางนั้นได้...
จริงๆ ครับ หลงซักครั้ง จำได้เลย
สวัสดีครับ คุณบีเวอร์
ขอบคุณครับที่มายืนยันในความกล่าวนี้...
มีความสุขในการทำงานนะครับ...
สวัสดีค่ะ
แวะมาถามทางค่ะ
หลงบ่อยๆจะได้จำได้ง่ายขึ้นค่ะ
ก็ไม่ชำนาญและไม่ใช่บ้านเราค่ะ
ไม่เคยได้ไปก็ต้องหลงจริงไหมค่ะ
สวัสดีครับ คุณBonnie
เออ...จริงสินะ...
มีความสุขตลอดปีและตลอดไปนะครับผม
ขอบคุณครับ
ปีใหม่เข้าไปทักทายหลายๆ ท่าน..
ขออภัยท่านยูมินะครับ อาจจะมาสวัสดีปีใหม่ช้าไปนิดๆ ครับผม
ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง เขียนสิ่งดีให้เราอ่านเช่นนี้นะครับ
สุขสันต์วันครูค่ะท่านอาจารย์หล่อใหญ่
เวลาถามต้องเลือกดีๆ มิงั้นอาจหลงทางไปเลยได้นะคะ
แต่ถ้าหลงแล้วก็ต้องทำใจดีๆ ถือซะว่าได้ค้นพบเส้นทางใหม่ๆ
อรุณสวัสดิ์ครับเพื่อน ๆ
ขณะนี้ยูมิมาอยู่ที่ ม. มจร. วังน้อย อยุธยากำลังจะไปทานข้าวต้มตอนเช้าครับผม
อากาศที่นี้หนาวแล้ว ดวงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าดวงกลมโตสีแดงส้มสวยงามครับ
สวัสดีครับ คุณราชิต สุพร
ยูมิกำลังจะมาเยือนทางภาคอีสานครับ
ค่ำคืนนี้จะนอนที่เมืองหนองคาย ตอนนี้แวะพักทานข้าวเช้าที่ ม. มจร. วังน้อยครับผม
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณpoo
ยามค่ำคืนในเส้นทางจากภาคใต้ถึงประจวบ ฯ ยังคงมีสายฝนตกมาชุ่มฉ่ำครับ
และมาอรุณรุ่งที่เมืองวังน้อย
ขอบคุณครับ
เรียนท่านอาจารย์
สวัสดีเจ้าค่ะ อายูมิ
คุณอาสบายดีไหมคะ...น้องจิแวะมาเยี่ยม...สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ ขอให้คุณอามีความสุขมากๆ มีสุขภาพที่แข็งแรง...น้องจิเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...อิอิ..น้องจิ
สวัสดีวันครูค่ะ
วันรับปริญญายังไม่ได้ถ่ายรูปกับอาจารย์เลยครับ ว่างๆ ผมจะแวะไปเยี่ยมที่ภาคครับ
สวัสดีครับ คุณยาย
ช่วงผ่านทางแยกไปมหาสารคาม - บอระบือ คิดถึงพวกเฮาชาวอีสานอยู่ครับ...อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณโก๊ะจิจัง แซ่เฮ~natadee ที่สุดในแก๊ง
วาว ๆ ยังอยู่รึนี่
เห็นหายไปนาน...มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ หลาน...
มณีรัตน์ เอกสะพัง [IP: 223.207.104.140]
16 มกราคม 2554 00:44
#2331582
สวัสดีค่ะน้าุอุทัย ไม่ตอบกลับมาเลยนะคะ(โทรมาก็ได้จ้าาาาาาาาาา) แอ็ดดี้หลานเด้อค้า
ดีจังได้เจอหลาน ๆ ด้วยนะนี่...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณเท้าปุย
ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตด้วยนะครับ
มีความสุขมาก ๆ ว่าง ๆ ก็มาพบกันคุยกันนะครับ
ขอบคุณครับ
จะไปม. มจร. วังน้อย อยุธยานะค่ะ ไม่ทราบไปขึ้นรถได้ที่ไหนคะจากอนุสาวรีย?หรือหมอชิต2ก็ได้ค่ะ