แม้จะเลยวันเด็กมาแล้ว แต่ยังอยากเก็บเรื่องราวของลูกไว้ ว่าวันเด็กปีนี้เราได้ทำกิจกรรมอะไรร่วมกันบ้าง
วันเด็กปีนี้ก็เหมือนเช่นทุกปี ที่ทางโรงเรียนของลูกๆได้จัดกิจกรรมวันเด็กให้กับนักเรียน ให้เด็กได้มีความสุขและสนุกกับกิจกรรมที่ทางโรงเรียนมีให้ ซึ่งปีนี้โรงเรียนได้จัดกิจกรรมวันเด็กในวันศุกร์ที่ ๗ ธันวาคม ๒๕๕๔ กิจกรรมก็จะมีตั้งแต่การแสดงของนักเรียนในแต่ละระดับชั้น ตามด้วยการละเล่นต่างๆ จับฉลากของขวัญที่ทางโรงเรียนจัดให้ และรับประทานอาหารร่วมกัน
น้องแก้ม...รอแสดงค่ะ
พี่เกมส์...รอดูครับ
กองเชียร์เพื่อนๆ พี่ๆ
น้องแก้มจับฉลากได้ตุ๊กตาตัวโต พี่เกมส์ได้ดินสอ ๑ แท่ง
ทุกปีที่ฉันไปร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียนในวันเด็ก เรียกว่าผู้ปกครองอย่างน้อยมากกว่าร้อยละ ๕๐ ที่ไปร่วมกิจกรรมกับลูกๆ และรับลูกๆกลับบ้านในตอนกลางวัน โดยเฉพาะเด็กเล็กในช่วงชั้นอนุบาล ที่จะได้ดูการแสดงของเพื่อนๆ และพี่ๆ เด็กๆแต่ละคนมีความสุขที่ได้แสดงกิจกรรม สิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตเห็นชัดได้ว่า แม้ว่าวัฒนธรรมต่างชาติจะเข้ามาทำให้เด็กหลายคนที่เราเรียกกันว่า “ทันสมัยใหม่” นั้น อย่างเช่น การโทรศัพท์มือถือกันเกือบทุกคนในเด็กประถม การแต่งกายที่ออกแนวสากล ไม่คอยพบในความป็นไทยในแต่ละภาค เมื่อถึงการแสดงชุดรำไทยอย่างเช่น รำมโนราห์ ฉันสังเกตเห็นว่าเด็กมีความภูมิใจในการแสดงชุดนี้มาก พวกเขาทำได้กันดีมาก การร่ายรำอ่อนช้อย ฉันอดปลื้มกับพวกเขาไม่ได้ เด็กเล็กๆทุกคน เรียกว่าแทบสะกดพวกเขาอยู่ทีเดียว ต่างจับจ้องการแสดงชุดนี้อย่างมาก อาจจะด้วยการแต่งกาย และการแต่งหน้าที่เรียกว่าเป็นการแสดงแบบไทย ภูมใจค่ะที่ยังเห็นการแสดงอย่างนี้มีอยู่....ฉันสังเกตเห็นว่าเดียวนี้ก่อนเปิดงาน เขาจะให้เด็กๆหรือบางครั้งเป็นผู้ใหญ่มาร่ายรำอวยพรก่อนเปิดงาน ไม่ค่อยมีใครสนใจการแสดงนั้นเท่าใดนัก อาจจะมีแค่ประธานหรือผู้จัดเท่านั้น แต่ฉันว่ามันเป็นการเริ่มงานที่ดี และนี่คือไทยเราค่ะ
การแสดงของพี่ๆ...รำโนราห์
การแสดงของพี่ๆ...รำสาวไหม
เช้าวันที่ ๘ มกราคม ๒๕๕๔ เป็นวันเด็กแห่งชาติ นึกถึงบรรยากาศเช่นทุกปี ว่าผู้ปกครองส่วนใหญ่จะพาลูกหลานออกนอกบ้านไปร่วมกิจกรรมวันเด็กตามสถานที่ต่างๆ มากมาย ด้วยไม่อยากไปเบียดเสียดกับผู้คนมากมาย ได้เสนอความคิดว่าลูกๆอยากไปนอกบ้านมั้ย พี่ก้องบอกขอยู่บ้าน ตอนเย็นขอให้พาไปเที่ยวงานฟาร์มโคนมประจำปี พาน้องเล็ก แก้มเกมส์ไป อบต.ใกล้บ้าน ได้เห็นบรรยากาศ สักพักก็พากลับพร้อมขนมและของเล่น ตอนเย็นพาพี่ก้องไปงานฟาร์มที่มวกเหล็ก ปรากฏว่าหาที่จอดรถไม่ได้ รถติดเป็นกิโลเมตร เลยได้แค่ผ่านงานแล้วเลยกลับบ้านนอนอย่างอิ่มอุ่น