คนคอเดียวกัน
เมื่อคืนได้ไปนอนฟังเสียงคลื่นอยู่ที่หาดสะกอม ในรีสอร์ทสงบๆ ที่ชื่อว่า คลับแปซิฟิกรีสอร์ท รีสอร์ทนี้ดูจากสภาพการณ์และคำบอกเล่าแล้ว ต้องเรียกว่า เป็นยุคของการฟื้นฟูครับ จากเดิมของนายทุนกลายมาเป็นของลูกจ้างคนในพื้นที่ทำให้กลับมาสดใสเหมือนเดิมครับ โดยส่วนตัวบรรยากาศโดยรวมดีมากครับ ดีกว่าหลายๆ รีสอร์ทละแวกนี้ เพียงแต่ที่พักตอนนี้อยู่ระหว่างการปรับปรุง และก็ว่าต่อไปว่า สำหรับการพักแบบครอบครัวละก้อเหมาะมากครับ ที่สำคัญราคาไม่แพงด้วย
ผมไม่ได้ไปพักผ่อนครับ แต่ไปทำงานซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการวิจัยระบบและกลไกประกันคุณภาพ รร.เอกชนสอนศาสนาอิสลาม งานนี้เป้าหมายเพื่อสร้างเครื่องมือสำหรับการบริหารจัดการโรงเรียนสู่คุณภาพ (ตามระบบที่พัฒนาขึ้นเมื่อการวิจัยระยะที่ 1) โดยมีผู้เข้าร่วมตั้งเป้าไว้ที่ 22 คน มาจากผู้บริหารโรงเีรียนที่เป็นผู้ประเมินของ สมศ. และตัวแทนของ สช.ในพื้นที่ 5 จชต. (งานนี้ขาดเพียงนราธิวาสครับ เนื่องจากโทรมาแจ้งว่าติดราชการสำคัญ)
หลังจากเดินโครงการระยะที่สองมาได้สามสี่เดือน ผมรู้สึกได้ถึงความยากของการวิจัยครับ ไม่ได้ยากด้วยปัจจัยภายในครับ แต่ยากด้วยปัจจัยภายนอกล้วนๆ เหตุผลเพราะจนถึงตอนนี้การประกันคุณภาพยังไม่ชัดเจนเลย ที่ชัดสุดน่าจะเป็นการประกันคุณภาพภายนอกที่กำหนดมาตรฐานและตัวบ่งชี้ เกณฑ์ชัดเจนแล้ว แต่ภายในเราเจอเอกสารเฉพาะที่ระบุว่าเป็น "(ร่าง)" เท่านั้น ตอนทำเวทีครั้งก่อนหน้านี้ เราได้รับข่าวจาก สช.ห้าจังหวัดว่า ทำใกล้เสร็จแล้ว และจะใช้ในเดือนมกราคม แต่สุดท้ายเวทีครั้งนี้ได้รับความชัดเจนว่ายังไม่เสร็จ เวทีครั้งที่ผ่านมา ผมใช้กรอบการประกันคุณภาพของรอบสองเป็นแนวในการดำเนินการครับ แต่ก็ได้รับการทักท่วงว่าเขาเปลี่ยนใหม่แล้ว ทำไมไปใช้ของเก่าอีก ซึ่งความจริงคือ ผมค้นแล้วแต่พบความไม่แน่นอน มันเลยต้องหมุนวนกันหลายเที่ยวทีเดียว
อีกความยากหนึ่งคือ ความเข้าใจต่อระบบที่ออกแบบไว้ของโรงเรียนไม่เหมือนกันครับ อันเนื่องจากกลุ่มหนึ่งทำมากับมือ แต่อีกกลุ่มหนึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อน อันนี้ยากตรงผมจำเป็นต้องใช้เวทีเดียวกัน แต่ผมก็ลืมที่จะให้ความสำคัญกับการทำความเข้าใจเกี่ยวกับระบบ ผมกลับเดินกิจกรรมอื่นเลย ทำให้หลายคนที่เข้าร่วมกิจกรรมที่ผ่านๆ มาไม่เข้าใจว่า เราทำอะไรกัน
แต่ในความยาก ผมเห็นความจำเป็นครับ อันเนื่องจากพอเราเป็นโครงการในวงกว้าง เราก็พบว่าโรงเรียนทั้งหมดตอบรับการเข้าร่วมและยิ่งกว่านั้น รร.ที่ทราบข่าวก็แจ้งความประสงค์เข้าร่วมมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งนี้เพราะงานประกันคุณภาพเป็นความจำเป็นของทุก รร. ครับ ประเด็นนี้ทำให้ผมมีกำลังใจเต็มเปี่ยมว่า ยากยังงัยก็ต้องทำให้สำเร็จ ยอด รร.ที่เข้าร่วมโครงการตอนนี้ 65 โรงเรียนไปแล้วครับ (เป้าในโครงการเพียง 40 โรงเท่านั้น)
การเวิร์คชอบครั้งนี้ ผมก็ดำเนินการพลาดไปนิดหนึ่งครับ (ทั้งๆ ที่วางแผนไว้ดีแล้ว) อันเนื่องจากรวบรัดกระบวนการเพื่อให้ผู้เข้าร่วมได้ลงมือทำงานเลย โดยไม่ได้ปูพื้นคอนเซปท์ระบบการประกันของงานวิจัย ผลสุดท้ายก็จึงเกิดการอภิปรายกันอย่างกว้างขวางเพื่อหาจุดลงตัว ซึ่งวินาทีนั้นผมต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นครับ เพราะถ้าผมจะย้อนกลับไปใหม่ มันก็ทำไม่ได้แล้วครับ เพราะจะกลายเป็นว่า ไม่ว่าคุณคิดยังงัย แต่งานนี้คุณต้องทำตามผม อันนี้มันจะส่งผลต่อการทำงานร่วมกัน ดังนั้นผมเลยต้องปล่อยให้ผู้เข้าร่วมอภิปรายหาทางออกกันอย่างเคร่งเคลียด (แต่สุดท้ายมันก็ยังมาลงตัวตามระบบประกันของงานวิจัยครับ)
บรรยากาศการอภิปรายที่กว้างขวางทำให้เกิดความมั่นใจสำหรับนักวิจัยหลายเรื่องครับ อย่างน้อยมันทำให้มั่นใจว่า เรามาถูกทางแล้ว (แฮะๆ พูดแบบนักการเมืองสักหน่อย) ที่สำคัญในความหลากหลายนั้นมันมีเป้าหมายเดียวกัน ที่สำคัญจากความหลากหลายและไม่แน่ใจนั้น ทีมงาน สช. กลับให้ความมั่นใจว่า "อาจารย์ทำไปเถอะ เสร็จแล้วเราจะใช้ตามอาจารย์ทำนั้นแหละ" ไม่ทราบว่าด้วยบรรยากาศหรือความมุ่งมั่นของผู้เข้าร่วมครับ เวลามันผ่านไปเร็วมาก ห้าโมงเย็นของวันแรก ทุกคนยังไม่ยากเลิกครับ แต่งานนี้ผมปล่อยต่อไม่ได้ครับ เพราะผมยังไม่ได้ละหมาด ฮา
จากการอภิปรายในวันแรก ผมเห็นประเด็นที่จะต้องปรับเปลี่ยนกิจกรรมในวันที่สองครับ อันเนื่องจากประเด็นความต้องการ ปัญหาและสภาพของโรงเรียนจากมุมมองของผู้ประเมินชัดเจนแล้ว ที่สำคัญแนวทางการดำเนินงานต่างๆ ที่ถูกเสนอมานั้นครอบคลุมระบบการประกันคุณภาพของงานวิจัยเรียบร้อยแล้ว แต่การออกแบบเครื่องมือที่จะให้ครอบคลุมคงทำไม่ทันแล้ว จึงเปลี่ยนแผนเป็นทีมวิจัยกลับไปทำมาตามข้อเสนอและข้อสรุปของการประชุมครั้งนี้ แล้วค่อยให้ทุกท่านมานั่งวิเคราะห์กันอีกครั้งว่าเครื่องมือดังกล่าวครอบคลุมกับการประกันคุณภาพภายในแล้วยัง
สำหรับกิจกรรมครั้งนี้ ผมเห็นถึงความเสียสละของคนจำนวนไม่น้อยเพื่อสร้างอารยธรรมใหม่ผ่านการพัฒนาการศึกษาของเยาวชนในพื้นที่ห้าจังหวัดชายแดนภาคใต้ครับ และที่สำคัญการขับเคลื่อนภารกิจสู่ความสำเร็จต้องด้วยความร่วมไม้ร่วมมือจากทุกคนครับ
ความเห็น (2)
ขออภัยที่ภาพอาจจะไม่สื่อเท่าไร เพราะเป็นภาพที่ผมอับขึ้น facebook สำหรับแซวผู้เข้าร่วมเป็นส่วนใหญ่ ส่วนภาพกิจกรรมยังหาวิธีโอนจากมือถือไปใส่ในเครื่องไม่ได้ครับ
ขออภัยที่ภาพอาจจะไม่สื่อเท่าไร เพราะเป็นภาพที่ผมอับขึ้น facebook สำหรับแซวผู้เข้าร่วมเป็นส่วนใหญ่ ส่วนภาพกิจกรรมยังหาวิธีโอนจากมือถือไปใส่ในเครื่องไม่ได้ครับ