๖๘๑.เรื่องที่อยากเล่า

ตามปกติฉันเป็นคนบันทึกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในประจำวัน เพื่อหาข้อคิดสำหรับไว้อ่านเตือนตัวเอง ภายหลังเมื่อมาเป็นสมาชิก GotoKnow จึงได้นำมาเขียนเล่าผ่านบันทึก แต่หลายเรื่องฉันคิดใคร่ครวญก่อนว่าเรื่องนี้เสียหายต่อสังคมหรือเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านหรือไม่ บางครั้งก็มีทั้งสองฝ่ายคือฝ่ายหนึ่งได้ประโยชน์อีกฝ่ายหนึ่งเสียหาย แต่ฉันจะตัดสินใจรับประโยชน์ของหมู่มาก อย่างเช่นเรื่องที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ แม้ว่ามันจะไม่มีประโยชน์ต่อตัวฉัน แต่ฉันเป็นส่วนหนึ่งที่อยากจะเห็นสังคมดี ๆ อยากให้โลกนี้เป็นโลกของคนดี ไม่อยากให้คนดี ๆ ถูกมองข้ามว่าเป็นคนโง่ แม้แต่พฤติกรรมที่แสดงออกต่อกันในทางที่ไร้มารยาท ไม่ให้เกียรติก็ตาม

วันที่ ๔ มกราคม ๒๕๕๔ เป็นวันแรกของการทำงานทุกหน่วยงาน ฉันได้ไปเป็นเพื่อนน้องที่สนิทสนมกันที่ธนาคาร เพื่อไปติดต่อ "การขอเป็นหนี้กู้เงินซื้อบ้าน" ซึ่งฉันเคยเป็นลูกหนี้ (ชั้นดี) ของธนาคารแห่งนี้มาก่อน เพราะส่งค่าบ้านหมดแล้วธนาคารก็ยังส่งหนังสือให้ฉันกลับเอาบ้านมาติดหนี้ได้อีกตลอดเวลา และยังได้ระบุว่าฉันเป็นลูกหนี้ชั้นดีด้วย

เดิมฉันบ้านของฉันได้เป็นหนี้อยู่กับธนาคารอื่น แต่ภายหลังเห็นว่าดอกเบี้ยที่นี่ถูกกว่า จึงย้ายบ้านมาทำสัญญาเป็นหนี้ที่นี่ แต่จำไม่ได้ว่า "การต้อนรับเวลานั้นเป็นอย่างไร" อาจเป็นเพราะหน้ามืด ความยากจนปิดดวงตาฉันอยู่ก็ไม่ทราบ มาครั้งนี้จึงลืมได้พาน้องเขาไปติดต่อ ผลออกมาอย่างนี้

พวกเราได้ไปติดต่อโดยปฏิบัติตามระเบียบ จับบัตรคิวนั่งรอเรียก จนถึงคิวก็เข้าไปทักทายตามมารยาทงามของคนไทย เจ้าหน้าที่เป็นชายหนุ่มรูปหล่อ อายุไม่เกิน ๔๐ ปี ไม่ได้รับไหว้พวกเรา (ในใจฉันก็อภัยให้แต่แรกเพราะเห็นแบบนี้มามาก) แล้วพวกเราก็แจ้งความประสงค์ว่าขอกู้เงินซื้อบ้านให้ จนท.ทราบ

จนท. : คุณทำงานอะไร เงินเดือนเท่าไร

พวกเรา : รับราชการครับ มีเงินเดือน.....บาท โดยไม่มีภาระหนี้สินผูกพันครับ

จนท. : ผมจะเชื่อได้อย่างไร ผมจะต้องตรวจสอบ หนี้บัตรเครดิตมีไหม

พวกเรา : ไม่มีครับ ไม่เคยทำบัตรเครดิต

จนท. : คุณจะพูดอย่างไร ผมก็ต้องตรวจสอบแน่นอน

พวกเรา : ขอรับเงื่อนไข และระเบียบการเขียนคำร้องขอครับ

จนท. : อย่างไรผมก็ต้องตรวจสอบนะ

พวกเรา : บอกราคาบ้านให้ จนท.ทราบ

จนท. : คุณไม่มีวันจะได้เต็มราคากู้หรอกนะ คุณจะต้องจ่ายเงินสดเพิ่มอีก....แสนเชียวนะ ไหวไหมละ

พวกเรา : (ไม่มีคำตอบ) ขอรับเงื่อนไข และระเบียบการเขียนคำร้องขอครับ

จนท. : ฯลฯ.....พูดเหมือนไม่อยากทำงาน (เล่าแต่เบา ๆนะเนี่ย)

พวกเราได้คุยกันเหมือนกับว่าหมดกำลังใจ แต่ฉันก็ให้กำลังใจน้อง ๆ ว่า "เราเป็นคนจนต้องใจเย็น ๆ น้อง อย่าไปถือสากับกิริยาของพวกเขาเลย เราไม่ได้มาขอเขา แต่เรามาใช้สิทธิในฐานะข้าราชการคนไทยคนหนึ่ง ที่อยากมีบ้านอันมั่นคงสักหลังหนึ่ง เพราะข้าราชการมีสิทธิ์กับการกู้กับโครงการฯ ของธนาคารนี้ด้วย"

ฉันได้เปลี่ยนใจพาน้องเขาไปธนาคารอีกแห่งหนึ่งเป็นธนาคารเอกชน ซึ่งเป็นธนาคารแห่งแรกที่ฉันติดต่อขอทำสัญญาเป็นหนี้บ้านครั้งแรกนั่นเอง เจ้าหน้าที่เป็นผู้ชายเช่นกัน คุยตรงไปตรงมา แนะนำวิธีดำเนินการให้ไม่ถึง ๕ นาที และสุดท้ายบอกว่า "คุณสามารถกู้ได้ ๑๐๐ เปอร์เซนต์ของราคาบ้าน ตามฐานรายได้ครับ"

ตอนฉันเป็นเด็กฉันไม่เข้าใจว่า "ทำไมต้องมีมารยาท ทำไมต้องรักษามารยาท" แต่พ่อแม่ของฉันสอนว่า "มารยาทคือการทำให้ผู้ที่อยู่ข้างหน้าเรามีความพึงพอใจ แม้ว่าเราจะขมขื่นหรืออดทนอดอดกลั้นก็ตาม แต่ไม่ได้หมายถึงการเสแสร้งแกล้งทำ ยิ่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ต้องแบกมารยาทให้หนักยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว"

การที่ข้าราชการคนหนึ่งจะไปติดต่อกู้เงินเพื่อสร้างบ้าน ไม่ได้หมายความว่าเป็นเรื่องเลวร้าย เพราะทุกคนต้องต่อสู้เพื่อความมั่นคงของชีวิตและครอบครัว หากเขาไม่พร้อมที่จะเป็นหนี้คงไม่มีใครอยากไปติดต่อให้เสียเวลา ถึงแม้ว่าไม่อยู่ในเงื่อนไขหรือไม่มีสิทธิ์ ก็ควรเจรจาที่ดีไม่ให้เกิดความบาดหมางถือเป็นการให้เกียรติและเคารพในศักดิ์ศรีต่อเพื่อนมนุษย์

ทุกคนคงอยากจะเห็นสังคมดี ๆ อยากให้โลกนี้เป็นโลกของคนดี ไม่อยากให้คนดี ๆ ถูกมองข้ามว่าเป็นคนโง่ และมีพฤติกรรมการแสดงออกต่อกันด้วยมารยาทอันดี ให้เกียรติต่อกัน ขอวิงวอน

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #คิม นพวรรณ#การต่อสู่เพื่อชีวิตและครอบครัว

หมายเลขบันทึก: 418573เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2011 13:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 18:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (41)

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2011 13:51 น. ()

ใครหนอที่เป็น..The Bank of Your Choice..^0^...

เกศกานดา

เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2011 14:00 น. ()

สำหรับบุคคลที่ไม่รู้จักให้เกียรติผู้อื่น แสดงว่าบุคคลนั้นเป็นผู้ไม่มีเกียรติ นั่นเอง ดิฉันเองก็เป็นข้าราชการคนหนึ่งเหมือนกัน ก็อยากจะขอเป็นกำลังใจให้นะคะ และอยากเห็นสังคมไทยเป็นสังคมที่มีแต่ความรัก และไมตรีจิตที่ดีต่อกันค่ะ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2011 14:08 น. ()

ผมชอบจังเลยครับ ผมเองก็เคยมีเหตุการณ์เเบบนี้กับ ธนาคารแห่งเเรกที่มีในอำเภอ สาขาบ้านผม(ปาย) ซึ่งในตอนนั้น รู้สึกว่า ผมเเละครอบครัวช่างไร้เกียรติเเละศักดิ์ศรี คิดถึงเหตุการณ์นั้น เรายอม เราก้มหน้าด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ว่า เรายากจน จริงๆด้วย ยังมีหน้าไปขอกู้เงินเขาอีก

เลยเป็นว่า มีทัศนคติที่ไม่ดีต่อ ธนาคารโลโก้นี้เลย...ผมไม่มีบัญชี ไม่มีบัตร ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับธนาคารนี้อีกเลย

ถึงแม้ว่าไม่อยู่ในเงื่อนไขหรือไม่มีสิทธิ์ ก็ควรเจรจาที่ดีไม่ให้เกิดความบาดหมางถือเป็นการให้เกียรติและเคารพใน ศักดิ์ศรีต่อเพื่อนมนุษย์

คิม นพวรรณ