ชีวิตสาวโคโยตี้

ดีดดิ้นเพื่อเงินตรา

ชีวิตสาวโคโยตี้

งานโคโยตี้นั้นใช่ง่ายอย่างที่คิด ต้องมีความอดทนสูงด้วย ไม่ใช่จากลูกค้าบ้ากาม แต่เหตุเพราะตบตีแย่งลูกค้ากันเองบ่อย ขูดรถ ขโมยของ นินทาให้ร้ายกลายเป็นเรื่องปกติ ส่วนพวกขายตัวก็ยังมีให้เห็น ชี้เดี๋ยวนี้เด็กต่างจังหวัดเข้ามาทำกันเยอะขึ้น เพราะรายได้ดีมาก ปัจจุบันสถานบันเทิงประเภทที่มีเด็กนั่งดื่ม และเด็กโคโยตี้เต้นโชว์ ผุดขึ้นใหม่เป็นดอกเห็ด

โดยสาวโคโยตี้จะมีหน้าที่เต้นบนบาร์ที่จัดไว้ จะเต้นช่วงดีเจเปิดเพลงเป็นรอบ รอบละ 30-45 นาที หลังจากโชว์หรือวงดนตรีบนเวทีเล่นจบ ส่วนเวลาว่างก็จะมานั่งเล่นกับลูกค้า แต่จะไม่คิดเวลาเป็นดื่ม จะอยู่ที่การ ออดอ้อน เพื่อให้ลูกค้าสั่งเครื่องดื่มให้ ซึ่งจะคิดราคาเท่ากับเด็กนั่งดื่ม และได้ส่วนแบ่งเท่ากัน หรือบางที่ส่วนแบ่งอาจขึ้นอยู่กับจำนวนดื่มที่ทำได้ในแต่ละเดือน อย่างโคโยตี้บางคนที่มีลูกค้าเยอะ ใครเจอก็เรียกคุยให้ดื่ม เดือนๆ นึงอาจจะได้ถึง 500-700 ดื่ม ส่วนแบ่งก็อาจจะเพิ่มจากอัตราปกติ อีกดื่มละ 20-40 บาท แต่ถ้าดื่มไม่ถึงตามกำหนดก็จะโดนหักเงินเหมือนกัน

จากรายได้ที่มากถึงเดือนละ 30,000-100,000 บาทขึ้นไปนั้น ทำให้เด็กสาวจากต่างจังหวัดดิ้นรนเข้ากรุงเพื่อจะหาเงินด้วยวิธีนี้ แลกเปลี่ยนเงินกับการถูกจับ กอด ลูบ คลำ หรือบางทีอาจจบลงที่โรงแรม แต่ชีวิตของสาวโคโยตี้ก็ใช่ว่าจะง่ายเสมอไป

โคโยตี้สาว วัย 22 ปีสาวหนึ่ง เผยว่า ตอนแรกที่คิดมาทำทีแรกเพราะเพื่อนชวน ยิ่งพอเห็นว่ารายได้ดีเลยรีบตกลง มองว่าเป็นอาชีพสุจริตอย่างหนึ่ง แค่คอยเต้นและเป็นเพื่อนนั่งกินเหล้าแก้เหงาให้กับนักเที่ยวเท่านั้น กอด จูบ ลูบ คลำ ไม่คิดอะไรมาก แต่ต้องไม่เกินเลยถึงขั้นล้วงเข้าข้างใน ตรงนี้ถ้าเทียบกับรายได้ก็ยังดีกว่าต้องขายตัว

"แต่ก็ใช่ว่าจะง่ายๆ เต้นแล้วมานั่งกับแขกก็ใช่ว่าจะจบ มันมีเรื่องภายในของพวกโคโยตี้ด้วยกันอีก ส่วนมากจะแบ่งเป็นพวกๆ เวลาเรียกลูกค้าก็จะเผื่อกัน ลูกค้าใครลูกค้ามัน บางทีถ้าลูกค้าเรียกเรา แต่เค้ามีโคโยตี้ประจำอยู่ก็อาจจะเขม่นกันได้ หาว่าเราไปแย่งดื่ม ก็ต้องดูด้วย หรือบางทีมีหมันไส้ เห็นเราลูกค้าเยอะก็กลั่นแกล้ง ต่างๆ นานา บางคนถูกบีบจนต้องออกก็มี เด็กที่มาทำโคโยตี้ส่วนมากที่เห็นจะเป็นเด็กต่างจังหวัด บางคนพ่อแม่ไม่รู้ บอกมาเรียน แต่ใช้เวลากลางคืนทำงาน ส่วนตัวมองว่าไม่เสียหายอะไร ดีออกได้เงินด้วย"

ขอขอบคุณหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์

เขียนใน GotoKnow โดย KRUJOY (ครูจ่อย)
ใน จากใจครูจ่อย

คำสำคัญ (Tags): #ดิ้นรน

หมายเลขบันทึก: 416426เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2010 19:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2012 13:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

ตวัดง้าวเปิดทางให้โจโฉ

เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2010 19:27 น. ()

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและเรื่องเล่าดีๆ โดยเฉพาะเรื่อง "ดื่ม" นับเป็นความรู้ใหม่ที่ผมเคยได้ยินมาครับ ผมมีปฏิทิน ๒๕๕๔ จากโรงไทยรัฐวิทยา ๖๓ (ชุมชนบ้านคำแดง) มาฝากครับ

ปล. ขออนุญาตติชมด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่งครับ รูป น่าจะเซ็นเซอร์ตรงใบหน้านิดหน่อยนะครับถึงแม้ว่าอาจจะเป็นรูปต้นฉบับจากเว็บหนังสือพิมพ์ก็ตามที...ด้วยความเคารพครับ