๒๒.ผู้มีบุญบารมีสูง

ช่วงเทศกาลงานบุญพี่นกและเพื่อนสาวใหญ่สองคนชวนกันไปปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งมีญาติโยมโดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ไปปฏิบัติธรรมกันมาก

ตอนเย็นหลวงพ่อนำเดินจงกรมใกล้ ๆ ป่าช้าของวัด ขณะที่พระนำเดิน...โยมก็เดินตามกันไปเรื่อย ๆ และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

"ป๊าด...." เสียงผายลมมาจากป้าที่เดินอยู่ข้างหน้า แล้วก็เดินหน้าตาเฉย

พี่นกซึ่งเป็นคนเส้นตื้นอยู่แล้ว เดินตามมาติด ๆ และทันได้ยินเสียงระเบิดตดรู้สึกขบขันมาก อยากจะัหัวเราะออกมาดัง ๆ ก็ทำไม่ได้เพราะบรรยากาศไม่เป็นใจเกรงจะทำให้ผู้อื่นเสียสมาธิ ได้แต่กลั้นหัวเราะ ปิดปากจนหน้าแดง เหงื่อไหลและแกล้งกระแอมกระไอเพื่อกลบเสียงหัวเราะเป็นเวลาหลายนาที....ด้วยความทรมาน

เมื่อเสร็จกิจกรรมนี้พี่นกและเพื่อนชวนกันไปซื้อของที่ตลาด หลวงพ่อผู้นำเดินจงกรมเดินมาถามหาพี่นก และคุยกับญาติโยม

" ตั้งแต่ฝึกปฏิบัติมาหลายปีไม่เคยมีโยมคนไหน หน้าแดง เหงื่อไหล ขณะปฏิบัติมาก่อนเลย แสดงว่าสัมผัสวิญญาณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บริเวณวัดได้ โยมนกต้องเป็นผู้มีบุญบารมีสูงอย่างแน่นอน..."

พี่นกและเพื่อนกลับจากซื้อของ บรรดาญาติโยมต่างเล่าเรื่องดังกล่าวให้ฟัง พี่นกได้แต่ขำในใจ และพยายามหลบหน้าพระเกรงว่าพระจะซักถาม แต่หลบอย่างไรก็ไม่พ้น
พบพระด้วยความบังเอิญจนได้

                       หลวงพ่อ :   "โยมตอนที่โยมเดิน โยมรู้สึกยังไงบ้าง มีขนลุกหรือเปล่า"
                       พี่นก      :    "รู้สึกเฉย ๆ ค่ะ"   ขอตัวก่อนนะเจ้าคะ

              พี่นกรีบเดินหนีพระเพราะเกรงว่าจะโกหกพระยิ่งเป็นบาป   และรีบกลับบ้านโดยเร็ว
หลังเสร็จกิจกรรม    และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา "ผู้มีบุญบารมีสูง" ไม่กล้าไปที่วัดนั้นอีกเลย

...........................................

เขียนใน GotoKnow โดย วราภรณ์
ใน ยั่วยิ้มอิ่มอารมณ์

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องสั้น บันเทิง

หมายเลขบันทึก: 413981เขียนเมื่อ 15 ธันวาคม 2010 22:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 11:28 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (72)

♥อุ้มบุญ♥

เขียนเมื่อ 15 ธันวาคม 2010 22:29 น. ()

ได้รอยยิ้มกับเสียง ๕๕๕๕๕ ก่อนนอน

วราภรณ์