เมื่อชีวิตอับปางลงสู่ใต้มหาสมุทร
เมื่อชีวิตอับปางลงสู่ใต้มหาสมุทร
หลายหนชีวิตของผมไม่อาจเป็นไปดังที่ใจปรารถนา…
ผมเห็นภาพตัวเองถูกผูกติดไว้กับหัวเรือ และเรือค่อย ๆ อับปางลงสู่ใต้มหาสมุทร
ผมมองเห็นเมฆหมอกลอยมาปกคลุมยอดเขา ร่มเงาของมันมืดครึ้มหม่นมัวเหมือนหัวใจของคนสิ้นหวัง
ช่วงเวลาแห่งความทุกข์แสนสาหัส ...ช่างเป็นช่วงเวลาที่เงียบเหงาอันยาวนาน
ผมอยากเป่าทุกอย่างให้ปลิวละลิ่วราวกับใบไม้ที่พลิ้วตามสายลม
แต่ชีวิตมันคงจัดการได้ไม่ง่ายอย่างนั้น
แต่มีสิ่งเดียวที่เป็นเครื่องนำทางชีวิตของผม คือ
‘คำสอนของพระพุทธเจ้า’
ชีวิตของผมต้องก้าวต่อ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ผมอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ...ยากมีชีวิตเพื่อเฝ้าดูการเติบโตของลูก
ผมเริ่มหลับตาและสวดมนต์ ‘แผ่เมตตาแก่ตนเอง’
อะหัง สุขิโต โหมิ (ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุข)
นิททุกโข โหมิ (ปราศจากความทุกข์)
อะเวโร โหมิ (ปราศจากเวร)
อัพยาปัชโฌ โหมิ (ปราศจากอุปสรรคอันตราย และความเบียดเบียนทั้งปวง)
อะนีโฆ โหมิ (ปราศจากความทุกข์กายทุกข์ใจ)
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ (มีความสุขกายสุขใจ รักษาตน ให้รอดพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด)
ผมลองเปิดเปลือกตาขึ้นเบา ๆ รู้สึกถึงแสงตะวันที่คลอเคลียอยู่บริเวณเปลือกตา
ผมได้ยินเสียงนกร้องจุ๊บจิบอยู่ในพงต้นไม้ข้างบ้าน ซึ่งเมื่อก่อนผมไม่เคยมีเวลาหยุดฟังเสียงร้องของนกเลย
ความหวังของผมได้เริ่มสาดแสงอันอบอุ่นดุจดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงขับไล่เงาแห่งความทุกข์ออกไปทีละนิด...ทีละนิด...
*******
ความเห็น (6)
- สวัสดีค่ะ
- แค่บททดสอบเล็ก ๆ บทนี้ สู้ไม่ไหวแล้วหรือ? ทนไม่ได้แล้วหรือ? ยอมแพ้แล้วหรือ? แค่ใครบางคนไม่อยากให้เราทำความดีต่อไป เขาพยายามเพื่อให้เราเดินออกนอกเส้นทาง คอยสกัดกั้น...ทุกวิถีทาง เขาไม่อยากเห็นเราถึงฝั่ง เขาจึงพยายามชักชวนให้เราเลิกกระทำความดี เพื่อจะให้เรา...เหมือนเขา
- คำตอบสุดท้าย ยอม? หรือ ไม่ยอม ? หรือเราจะยอมเพื่อจะได้ไม่ขัดใจเขา... หรือเราจะไม่ยอมเพื่อความถูกต้อง... บททดสอบชีวิตเป็นการลองใจเรา แต่ถ้าเราก้าวผ่านพ้นไปได้ นั่นหมายถึงเส้นชัยที่รอเราอยู่ฉันใดก็ฉันนั้น....
- บุษราเคยเขียนไว้ในอนุทิน วันนี้โอกาสดี ๆ เลยนำมาฝากคุณทิมดาบค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหมอคุณพ่อผู้ละไม :)
ชีวิตของผมต้องก้าวต่อ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ผมอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ...ยากมีชีวิตเพื่อเฝ้าดูการเติบโตของลูก
ส่งกำลังใจ และแล้วก็ต้องผ่านไปได้ด้วยดี สุขสันต์นะคะ
ส่งกำลังใจ ....ให้น้องพี่
สวัสดีค่ะ
พี่คิมเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ก็เจอความทุกข์ทางใจมามากมาย แทบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ฮึดขึ้นยามมีแรง ยามอ่อนล้า ก็แอบซ่อนเร้น บางคราวก็ร้องไห้อยู่คนเดียว
แต่เมื่อเวลาเราผ่านพ้นมาแล้ว เราจะเห็นทุกอย่างเป็นธรรมดา มีเกิดก็มีดับค่ะ ปัญหาของเราเราก็ต้องแก้เอง ไม่โทษเวรโทษกรรมค่ะ
พี่คิมพบและมั่นใจว่าการสวดมนต์ภาวนา เป็นสิ่งที่ทำให้เรารอดพ้นจากความทุกข์ได้ อย่างน้อยก็จิตใจสงบ นิ่งเพื่อสร้างปัญญา
พี่คิมแก่แล้ว ก็อยากจะเห็นรุ่นน้องและคนรุ่นใหม่พ้นทุกข์โศก มีความสุขและค้นพบตนเองให้ได้เร็ว ๆ ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจนะคะ และขอขอบคุณกับบทสวดค่ะ
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ คงหลงเหลือไว้เพียงแค่ ความทรงจำ
ซึ่งสักวันก็จะเลือนหายไปสักวันเช่นกัน
เข้ามาทักทาย เพื่อนร่วมทุกข์ด้วยกัน สู้ ๆนะคะ
(^_^)
สู้ ๆ สู้ตาย นะครับ
ขอบพระคุณกัลยาณมิตรทั้ง 5 ท่าน ข้างบน
อย่างสูงครับ