ป้อน

ใครจะป้อนให้ได้ตลอดชีวิต

    1. ครูฝึก ป้อนข้าว ให้เธอเคี้ยว      อาจหนืดเหนียว ติดคอ พอกลืนกล้ำ

ให้รู้คุณค่าข้าว แต่ละคำ                   ชาวนาทำ แต่ละครั้ง หลังปวดร้าว

   2. แม่พ่อ ก็เคยป้อน ตอนเธอหิว     จนท้องกิ่ว เลือนหาย เพราะได้ข้าว

เพราะได้มือ คนป้อน ทุกครั้งคราว     ชีพยืนยาว เพราะใคร ให้สำนึก

   3. ครูก็ คอยป้อน ตอนเธอเขลา     ป้อนวัยเยาว์ ด้วยวิทยา กล้าสู้ศึก

เผชิญโลก จริง-ลวง ที่ลับ-ลึก       จงตรองตรึก...อย่ารอให้ ใครป้อนเลย

-ปณิธิ ภูศรีเทศ-

(ภาพ:นักเรียน บ.ว.เข้าค่ายลูกเสือ-ปณิธิ) 

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

บอกอีกครั้งอย่างเน้นย้ำ       ชอบรสคำและความหมาย

ง่ายและงามอย่างลวดลาย    ดูคลับคล้ายมืออาชีพ

หากเทียบชั้นก็เหนือชั้น       กลอนท่านนั้นสิบเต็มสิบ

ส่วนอิงจันทร์ยังไกลลิบ       แม้นเต็มสิบยังห่างไกล

จะไม่รอให้ใครป้อน            ขอจับช้อนเติมเคลื่อนไหว

จะตรองตรึกฝึกเขียนไป       มิให้ใครคอยป้อนเรา

อีก...สอนศิษย์ให้หมั่นทำ        รู้จดจำไม่ขลาดเขลา

รู้วิธีหาปลาเอา                   อย่ารอเขาเพียงให้ปลา                

                *** เพียงนักกลอนสมัครเล่น แนะนำด้วยนะคะ  ขอบพระคุณค่ะ***

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านกลอน  แม้จะเขียนไม่เป็น  แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านนะคะ

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

• ขอบคุณครับ "อิงจันทร์" และ "ครูคิม"
• -ปณิธิ

[มนัสนันท์]

สวัสดีค่ะ 

ภาพและคำบรรยายฟังแล้วซึ้งแต่เจ็บค่ะ... เราจะรอให้ใครป้อน?

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

ขอบคุณครับ คุณ "มนัสนันท์"

-ปณิธิ