จากพ่อถึงลูก
“ซอมพอ” ลูกรักของพ่อ
วันนี้เป็นอีกวันสำคัญสำหรับพ่อ
เพราะเป็นวันแรกที่ลูกได้ลืมตามาดูโลก
พ่อตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นหน้าลูกเป็นครั้งแรก
ตลอดเวลา ๗ ปีที่ผ่านมา
ไม่สิ ๑๐ ปีที่ผ่านมา
นับแต่พ่อกับแม่ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน
จวบจนรอวันที่จะมีลูกมาอยู่ด้วย
หากนับจากที่ลูกตื่นขึ้นมาดูโลก
จากวันนั้นถึงวันนี้ครบ ๗ ปีพอดี
ตลอด ๗ ปี ที่ต้องคอยดูแลลูก
ก็มีสุขบ้างทุกข์บ้างเป็นธรรมดา
แต่ทุกครั้งที่พ่อเหนื่อยและทดท้อ
ก็มีลูกนี่แหละเป็นพลังใจให้พ่อได้เดินต่อไป
ลูกช่างสรรหาถ้อยคำต่างต่างมาจำนรรจา
เรียกเสียงหัวเราะและความสุขให้กับพ่ออยู่เสมอๆ
นี่กระมังที่เรียกว่าความสุขในครอบครัว
ที่สำคัญลูกเป็นเหมือนระฆังแห่งสติ
ที่คอยเบรก คอยเตือน คอยทักท้วง ให้พ่อกลับมาอยู่กับตนเอง
มีสติและสมาธิกับการดำรงอยู่ในปัจจุบันขณะ
ความเป็นพ่อเป็นลูกจึงไม่ได้อยู่ที่ว่าพ่อต้องสอนลูกเสมอไป
แต่บ่อยครั้งลูกนั่นแหละที่เป็นคนสอนพ่อเสียเอง
ตลอด ๗ ปี ลูกไม่เคยทำให้พ่อต้องหนักใจ
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
ลูกชอบวาดรูป นี่อาจเป็นพรสวรรค์ของลูกที่พ่อไม่มี
รูปแต่ละรูปมันมีความหมายสำหรับพ่อ
พ่อจึงเก็บเอารูปทุกๆ ใบที่ลูกวาดเก็บไว้
พ่อก็รู้สึกเป็นสุขที่ได้เห็นลูกวาดรูป
พ่อไม่ต้องการสิ่งใดใด
นอกจากเห็นลูกมีความสุข
เติบโตขึ้นมาอย่างเป็นสุข
เป็นคนดีของพ่อและทุกคน
แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับพ่อแล้ว
ขอบใจนะลูกพ่อ
................................
ปล.ขอบคุณคุณแม่น้องซอมพอที่ช่วยดูแลน้องซอมพอเป็นอย่างดียิ่ง
.......................................
พ่อน้องซอมพอ
๔ ธันวาคม ๒๕๕๓
ความเห็น (3)
ขอชื่นชมความรักของพ่อที่มีต่อลูกและครอบครัว น้องซอมพอ จากใจจริงครับ
ประทับใจในคำบอกเล่ากล่าวของพ่อถึงลูก
เป็นคุณพ่อที่รักและน่ารักสำหรับลูกมากๆค่ะ
สวัสดีเจ้า อ้ายถนัด พ่อน้องซอมพอ
อวยพรวันเกิด 4 ธันวาคม อายุครบ 7 ปี แล้ว เวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ นะคะ
ขอให้ สาวน้อยมีสุขภาพ แข็งแรง มีความสุข เน้อเจ้า
ไปน่าน จะพาพี่พอไปแอ่วหา วันก่อนน้าเอก จตุพรมาพะเยา ยังอู้ถึง อยู่เลยเจ้า