วันที่ดีใจ อีกวัน
วันนี้ ช่วงเที่ยงลูกชาย "ต้นไม้" โทรเข้ามาบอกว่า "แม่ติก ต้นไม้ติด ลาดกระบังแล้วนะ" น้ำเสียงดูมีความสุข ตื่นเต้น
แม่ก็พลอยมีความสุข ตื่นเต้น ไปกับลูกด้วย
ปีนี้ ต้นไม้อยู่ ม. 6 เป็นปีที่จะก้าวอีกก้าวหนึ่ง ตั้งแต่ ม. ต้น แม่ถามเสมอว่าต้นไม้ชอบอะไร ลูกก็ยังตอบไม่ได้(ใจลึกๆ ของแม่ ถ้าเป็นไปได้ ลูกเรียนสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ จะมีโอกาสได้งานทำสูงมาก แทบไม่มีโอกาสตกงาน แต่ลูกบอกว่า ไม่ชอบงานเกี่ยวกับโรงพยาบาล แม่ก็ยอมรับ )
จน ม.5 ก็ยังตอบไม่ได้ว่าจะเรียนอะไรดี วันที่ลูกคิดว่าจะเลือกอะไร เป็นวันหลังจากที่โรงเรียนพาไปศึกษาคณะต่างๆ ที่ มข. ต้นไม้บอกแม่ว่า ชอบคณะเทคโนฯธรณีวิทยา ชอบออกป่า ชอบเคมี สอบตรง ม ข. ลูกเลือก ธรณีวิทยากับวิทย์ นาโนฯ มอ. เครือข่าย ลงเฉพาะ ม ช. ธรณีวิทยา เหมือนกัน ตอนนี้ รอประกาศผลข้อเขียน แม่ได้แต่เอาใจช่วย อยากให้ลูกได้ในสิ่งที่ต้องการ และอยากให้ลูกได้เรียนใกล้บ้าน ซึ่งก็ตรงกับความต้องการของลูกที่อยากเรียนใกล้บ้าน
ต้นไม้ไม่ได้ตระเวณสอบมากนัก มีไปสอบที่ ม.สารคาม ซึ่งไม่ค่อยมีคณะที่ชอบนัก ถามหลังจากสัมภาษณ์ ว่าอาจารย์ถามอะไรบ้าง ลูกบอกว่า ถามทั่วๆไปและอาจารย์ถามว่า ถ้าได้จะมาเรียนหรือไม่ ต้นไม้ตอบว่า ไม่แน่ ดูก่อน แม่บอกว่า ทำไมไม่ตอบไปว่าจะมาเรียนละ ลูกตอบว่า ก็ต้นไม้ตอบตามความเป็นจริง คือไม่รู้ว่าจะมาเรียนหรือเปล่า ความจริงคือว่า ต้นไม่ไม่อยากเรียน เพราะไม่มีคณะที่อยากเรียน โห..... ซื่อสัตย์ต่อแนวคิดจริงๆ
ความจริงแล้ว การที่ลูกไปสอบ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะแม่สนับสนุน อยากให้ไป บอกกับลูกว่า ได้ ไม่ได้ ไม่เป็นไร ไม่อยากเรียน ไม่เป็นไร แต่อยากให้ลูกสอบเพราะจะได้มีประสบการณ์ ได้เรียนรู้การสอบแบบอื่นๆ โดยเฉพาะการสอบสัมภาษณ์ ลูกก็ตามใจแม่ ผลคือได้สำรองอันดับ 1 ซึ่งลูกขอว่า ต้นไม้ไม่ไปเรียนนะ OK เลยลูก ไม่ไปก็ไม่ไป ยอมรับในการตัดสินใจของลูก
อีกแห่งที่ลูกไปสอบคือพระจอมเกล้า ลาดกระบัง ไปสอบตามเพื่อนๆ ครั้งแรก ก็ลังเลว่าจะสมัครดีหรือไม่ ไม่อยากไป ขี้เกียจ กลัวไม่มีเพื่อน เป็นหน้าที่ของแม่ที่คอยเชียร์อัพ ให้สมัคร เหตุผลเดียวกันคือเพื่อประสบการณ์และลองข้อสอบ ตัดสินใจสมัครในวันสุดท้าย ท่ามกลางความโล่งใจของแม่ วันสอบเหมารถตู้ไปกันโดยมีแม่ของเพื่อนนำทีม แม่คนนี้ได้แต่เอาใจช่วย ประกาศผลข้อเขียน ลูกมาบอก แม่เลยถามว่า ถ้าได้ อยากเรียนมั้ย ลูกบอกว่า ไม่แน่ (อีกแล้ว) เพราะเลือกไว้2 คือ คณะวิทย์ เคมีอุตสาหกรรม และเคมีสิ่งแวดล้อม สอบได้ เคมีสิ่งแวดล้อม แม่ ได้แต่ให้ลูกพิจารณาและตัดสินใจเอง วันจะไปสอบสัมภาษณ์ เห็นลูกเตรียมแฟ้มงาน เลยถามอีกครั้ง บอกใหม่ว่า ถ้าได้ ก็จะเรียน เอ้า OK วันเดินทางให้พ่อไปเป็นเพื่อน
วันนี้ประกาศผล ท่าทางลูกมีความสุข อยากไปเรียนที่ลาดกระบังแล้ว แต่ยังมีข้อต่อรองแม่ว่า ถ้าสอบได้ที่ มข. ก็ขอเรียนที่ ม ข. แม่ก็ตกลง ตามใจลูก
ลูกบ้านนี้ไม่ค่อยสนใจเรียนพิเศษนัก
ต้นไม้พึ่งมาสนใจตอน ม. 5 เรียนบางวิชา ในกลุ่มเล็กๆ กับอาจารย์ที่โรงเรียน กับพี่นักศึกษา ความจริงแม่ก็ถามตั้งแต่ ม. ต้น แล้วว่าสนใจจะเรียนพิเศษบ้างหรือไม่ คำตอบคือ ไม่ แม่ก็ยอมรับการตัดสินใจของลูก (เพราะสมัยแม่ ก็ไม่ได้เรียนพิเศษเหมือนกัน ) ท่ามกลางความหวั่นใจอยู่ลึกๆ ว่าลูกจะสอบแข่งขันกับคนอื่นๆ ได้หรือไม่
น้องสาว ใบตอง อยู่ ม. 3 ก็ไม่เรียนพิเศษ ขอทำกิจกรรมวงโยธวาทิตก่อน ขึ้น ม. ปลายแล้วจึงจะพิจารณาอีกครั้ง แม่ก็ยอมรับการตัดสินใจของลูกเหมือนกัน
แม่ได้แต่หวังว่า ลูกจะได้เรียนในสิ่งที่ตนเองชอบ ได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองถนัด เลี้ยงตัวเองได้ ไม่ทำความเดือดร้อนให้กับสังคมรอบข้าง แค่นี้คงพอแล้ว ส่วนจะรวยหรือไม่ แล้วแต่ความชอบและความสามารถ ของลูก
ความเห็น (13)
- รอยยิ้มของลูก คือความสุขของพ่อแม่ ผมว่าอย่างนั้นนะครับ...
- -ปณิธิ ภูศรีเทศ-
ยินดีกับน้องต้นไม้และ คุณแม่กระติกด้วยนะคะ
พี่แจ๋ว
รอยยิ้มของลูก คือความสุขของพ่อแม่ ผมว่าอย่างนั้นนะครับ...
สวัสดีค่ะพี่กระติก หายไปนานมากๆ เพิ่งทราบนะคะเนี่ยว่าพี่กระติกเป็นคุณแม่แล้วยังสาวๆๆๆมากๆๆๆ ยินดีด้วยนะคะ ความสำเร็จของลูก คือความภูมิใจของแม่
ยินดีและดีใจด้วยอย่างยิ่งค่ะ
อีก 4 ปี จะได้รอฟังข่าวดีแบบนี้บ้าง
เพราะลูกชายเรียน ม.2 แล้วค่ะ
ยินดีกับครอบครัวนี้ด้วยที่มีความเข้าใจซึ่งกันและกันเป็นพื้นฐาน
ทำให้ลูกไม่ลำบากใจในการเลือกทางเดินที่ชอบของตัวเอง
สุดท้ายแล้วจะพบแต่ความสุขสมหวังดังตั้งใจค่ะ..
โห.....ไม่ได้เจอกันนาน
ความสำเร็จของลูก คือความภูมิใจของแม่
ใช่แล้วค่ะ นึกถึงตอนเราในวัยนี้เน๊าะ แม่ก็คงดีใจเหมือนกับ กับความสำเร็จอีกขั้นของลูก แม้ว่าจะยังไม่ใช่ท้ายสุดก็ตาม
เพิ่งทราบนะคะเนี่ยว่าพี่กระติกเป็นคุณแม่แล้วยังสาวๆๆๆมากๆๆๆ
แฮะ แฮะ ภาษาบ้าน บ้านคือ พี่มี.....แต่น้อย นั่นเอง 26-27 ก็ได้ลูกแล้ว
ครูค่ะ
ยินดีและดีใจด้วยอย่างยิ่งค่ะ
อีก 4 ปี จะได้รอฟังข่าวดีแบบนี้บ้าง
ขอบคุณค่ะ
อีก 4 ปี ติกจะรอแสดงความยินดีกับครูด้วย
ยินดีกับครอบครัวนี้ด้วยที่มีความเข้าใจซึ่งกันและกันเป็นพื้นฐาน
ทำให้ลูกไม่ลำบากใจในการเลือกทางเดินที่ชอบของตัวเอง
ได้แต่ให้ความคิดเห็น ชี้แนะ สุดท้าย เขาก็ต้องตัดสินใจเอง เลือกในสิ่งที่เขาคิดว่าชอบ เหมาะ สำหรับตัวเอง แม้ว่าบางครั้ง แม่จะคิดว่า อันนี้ใช่ มากกว่าก็ตาม
เฮ้อ......
สวัสดีจ้าน้องกระติก
- ดีใจด้วยนะคะกับข่าวดีนี้ แบบนี้ต้องฉลองแล้วซี
- วันนี้ไปงานหรือเปล่าคะ คนเยอะมากเลยเนาะ แต่พี่ไม่เห็นน้องกระติกนะคะ
- ขำมากๆตอนที่เข้าไปที่บูท ขอนแก่น พี่ไปชิมน้ำหญ้าหวาน ดูไปเรื่อยๆคนอธิบายก็พูดไปเรื่อยๆแบบไม่ได้มองหน้ากัน ฟังไปฟังมารู้สึกเสียงคุ้นๆพี่ก็เลยเงยหน้าดู อ้าว รุ่นน้องที่เคยเรียนด้วยกันนี่นา ดีใจกันใหญ่เลยค่ะ
ดีใจกับพี่กระติกนะคะ ที่น้องต้นไม้สอบติด อย่างน้อยก็มีที่เรียนเเน่นอนเเล้วหายห่วง
เเต่พึ่งทราบว่าคุณเเม่หน้าอ่อนๆ ลูกชายจะเรียนมหาวิทยาลัยเเล้ว ไม่น่าเชื่อ ยินดีด้วยจริงๆค่ะ
ส่วนเเคนของกุ้งยังอีกนาน จัง