คุณ"บวร"
ขอบพระคุณนะคะ...
การมาบางครั้ง...อาจเป็นพลัง
ที่มาเติมเต็ม...
แต่ให้ดียิ่ง...บุคคลควรใช้พลัง..จากภานใน"ตน"
ความท้อแท้..กับพลังที่มีอยู่
ท่ามกลางความผันแปร ที่แปรเปลี่ยนไป..แห่งห้วงอารมณ์
ความไม่คงนิ่งที่ผกพัน...ตามสิ่งเร้าที่เข้ามากระทบ
อารมณ์...ให้หวั่นไหว...ตลอดเวลา
กว่าจะก้าว...ผ่านและเดินไป
ก็สะบักสะบอม...เกินกว่า...จะพยุงอยู่
ความท้อแท้...และอาจดูเหมือนสิ้นหวัง...ไร้พลัง
หากแต่ยัง..คง..ยืนอยู่ได้...
ท่ามกลางความหนาวเหน็บ...แห่งพายุ..อารมณ์
คุณ"ขจิต"...
รู้เลยคะว่าตอนนี้ท่านขจิตนั้งอยู่หน้าจอ...
ยังคงความรวดเร็ว...แห่งมิตรภาพ..เสมอนะคะ
พี่ Dr.Ka-poom
กลับมาแล้ว...เงียบหายไปนาน
จะบอกว่าช่วงนี้ผมมีความรู้สึกแบบนี้อยู่บ้างครับ อ่านบันทึกก็ลองคิดทบทวนดู...
และที่ Gotoknow มีเพื่อนที่ดีๆครับ
ดร.จันทวรรณ น้อยวรรณ
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อยู่นิ่งๆ คะ...จิตก็ไม่นิ่งด้วย
วันนี้พอมี...ช่องว่าง ทางอารมณ์
ก็เลยแวบ..มาเขียนบันทึกคะ
ขอบพระคุณนะคะ...(ยิ้มๆๆ)
คุณ"จตุพร"...
มิตรที่ดี...ที่มีแต่การให้
ขอบพระคุณนะคะ...สำหรับแรงใจ
เข้าไปอ่านของท่านจตุพร...
ได้แอบนำสิ่งดีดีกลับมาใช้กับตนเสมอคะ
คุณ"ชายขอบ"
การเคลื่อนไหวมีสิ่งอย่าง...
ความคิดและพฤติกรรม...
แม้ไหวอย่างไร...
หากมีจิตที่"นิ่ง"....มันก็นิ่งนะคะ
คุณ"บวร"
ขอบพระคุณนะคะ...
การมาบางครั้ง...อาจเป็นพลัง
ที่มาเติมเต็ม...
แต่ให้ดียิ่ง...บุคคลควรใช้พลัง..จากภานใย"ตน"
คุณ"บวร"
ขอบพระคุณนะคะ...
การมาบางครั้ง...อาจเป็นพลัง
ที่มาเติมเต็ม...
แต่ให้ดียิ่ง...บุคคลควรใช้พลัง..จากภานใน"ตน"
พายุอารมณ์ถ้าทำให้หนาวเหน็บ พลังในตัวคงทำให้อุ่นได้
แต่ถ้าเหนือบ่ากว่าแรง...การถ่ายทอดพลังจากคนอื่น จากใจผ่านสู่ใจ...ก็จะทำให้อุ่นเรื่อๆ เนิ่นนานค่ะ
เหมือนเทียนหนึ่งเล่ม หากหยัดยืนต้านลมแรง ...เพียงแต่มีเทียนอีกสักเล่มใกล้ๆ จ่อจุดร่วม ทั้งแสงและแรงไฟ ก็ทำให้อุ่นวาบจนสุดลำเทียน
เอ...แล้วคนแกร่ง ใจกล้า พลังสูง จะยอมให้ใจอื่นไปเสริมแรงพลังหรือเปล่า...หรือจะลองพลังตนจนถึงที่สุด...
ท่านอาจารย์"จันทรรัตน์"
อ่านไป...ยิ้มไป...เลยคะ...
หัวใจที่กล้าแกร่ง...ดุจหินผา...
บางครั้งก็อ่อนล้า...
และรอการเติมเต็ม...
จากความอ่อนโยน..
แห่งหมู่มวลมิตร...
ที่ดุจน้ำชะโลม..ใจให้ชุ่มชื่น...
ขอบพระคุณนะคะ...หัวใจละไมขึ้นเยอะเลยคะ