พ่อขับรถ
วันนี้ได้กลับมาเยี่ยมพ่อที่กรุงเทพฯ และได้นั่งรถที่พ่อขับอีกครั้งหนึ่ง
ในสมัยที่เป็นเด็ก ผมได้นั่งรถที่พ่อขับไปโรงเรียนเสมอๆ รู้สึกปลอดภัยเมื่อได้นั่งรถของพ่อ เวลาที่พ่อจะต้องเบรครถกระทันหัน พ่อจะยื่นแขนมาคอยกันตัวผมไม่ให้เสียหลักไปข้างหน้าทุกๆ ครั้ง เพราะสมัยนั้นยังไม่มีการใช้เข็มขัดนิรภัย
เดี๋ยวนี้พ่ออายุมากขึ้น สายตาก็แย่ลง และก็ไม่ถนัดกับการขับรถในช่วงค่ำ ผมอาสาจะช่วยขับให้แต่พ่อไม่ยอม ใครที่ขับรถตามในคืนนี้ ก็คงจะเห็นรถเก่าๆ คันหนึ่งขับไม่ตรงเส้น และชะลอเป็นระยะ
แม้ว่าคืนนี้ผมจะรู้สึกว่าพ่อขับรถไม่ปลอดภัยเหมือนก่อน แต่การขับรถเป็นเหมือนชีวิตของพ่อ มันคือสิ่งที่พ่อภาคภูมิใจว่าพ่อยังทำอะไรเพื่อลูกได้
อาจมีพ่ออีกจำนวนหนึ่งที่เป็นเหมือนคุณพ่อของผม ที่อยู่บนท้องถนน และทำให้ใครหลายคนกำลังรู้สึกหงุดหงิด
ผมเข้าใจรถเหล่านั้นมากขึ้นในคืนนี้
ความเห็น (1)
ถ้ามันอันตรายก็อย่าให้คุณพ่อขับเลยครับ มืด ค่ำ อันตรายครับ
ยอดคุณพ่อน่าจะนั่งเฉยๆ ในรถให้คุณลูกชายขับให้นั่งดีกว่า
ว่าเหมือนผมไหมครับ