คำขอโทษจากพ่อ

คำขอโทษจากพ่อ
ลูกรัก...พ่อขอโทษ   พ่อคือโจทษ์ ของเรื่องทั้งหลาย
พ่อยากที่จะเอ่ยปากอธิบาย   จึงเรียงคำบรรยายความในใจ
พ่อนั้นรักลูกมิใดเปรียบ   แต่ปากพ่อเงียบเหมือนใครเหยียบไว้
คน คน ทั้งหลายจึงได้ปราศัย   ว่าพ่อดูคล้ายหมางเมินยอดขวัญ
พ่ออยากกอดอยากอุ้มลูกยา   ทุกเมื่อเวลาไม่อยากห่างกัน
อยากเป็นตัวช่วยทุกสิ่งทุกอัน   เหมือนที่แม่นั้นทำให้ลูกยา

อาบน้ำป้อนข้าวล้างปฏิกูล   ล้างมูลจากผ้ารีดผ้า

แต่งตัวประแป้งกัลยา    หาสิ่งที่แก้วตาต้องกา-ร

พ่อทำได้แค่จัดเตรียม   สิ่งที่เรียมน้อยปราถนา
เป็นสิ่งที่ล่อกัลยา   ให้ขวัญตาแนบชิดอิงกาย
พ่อนั้นรักลูกไม่เป็น  ให้หยอดล้อหน้าทะเล้นเล่นกวดไล่
ต่อหน้าปู่ยา ตายาย   พ่อทำไม่ได้นุ้ยอนงค์
แต่ถ้าพร้อมเราแค่สาม   นุชทรามให้ทำรำท่าหงษ์
ต่อให้ท่าพิศดารเถอะเอวองค์   พ่อคงทำได้ไม่อายใคร
แต่นี้ต่อไปเมื่อหน้ า  จะไม่ใช้วาจาเป็นใหญ่
ให้เน่งน้อยลูกพ่อเทือนฤทัย   แขไขจะไม่ได้ยิน
สิ่งใดที่ลูกไม่ต้องการ   พ่อนั้นจะไม่สมถวิล
แต่สิ่งใดที่ลูกอยากยลยิน   พ่อนั้นยินดีหามา
ที่ผ่านมาลูกจ๋าพ่อขอโทษ   ลูกโปรดอภัยให้พ่อหนา
พ่อจะให้คำสัญญา   จะไม่ทำให้ลูกยาต้องทุรน
พ่อจะอดออมถนอมใช้  เพื่อไม่ให้ครอบครัวต้องขัดสน
สิ่งที่อยากได้ในกายตน  จะอดทนไม่อยากให้มากกาย
สิ่งที่พ่อมีอยู่ก่อน   จะทอนให้ดีขึ้นมากหลาย
จะไม่หาสิ่งอื่นให้เสียดาย จะเก็บเงินที่ได้ให้ครอบครัว

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

ซึ้งใจครับ

[ทิมดาบ]

อิ่มเอมใจจังครับที่ได้อ่าน

[นาย อดิศักดิ์ พละศักดิ์]

ทำดีให้พ่อเราและพ่อหลวงนะครับ