ฝากเมืองคอนกล่อมนอนลูกสาว

 ฝากเมืองคอนกล่อมนอนลูกสาว

สิบนิ้วเหอ...สิบนิ้วบังคม..ยอใหว้

เทดาทั้งหลายที่ได้ปกปักษ์
ลูกไหว้พระธาตุอันเป็นสิ่งหลัก

ช่วยได้ปกปักษ์ลูกสาวเหอ

ยามพ่อไม่อยู่ ไม่มีไครชู ใครช่วยป้อนข้าว

ยามเจ็บหนึ่งหล่าว หม้ายใครลูบผม

เทดาของข้าฯ ช่วยประช่วยพรหม

ประคบประหม แทนบิดาเหอ

ให้ลมทั้งหลาย

ได้ต้องกายขวัญตา

คือสารพัดยา(ใจ)

ที่พ่อฝากมากับลม

ให้แม่คงคา

ที่ต้องกายาลูกน้อย

คือบุญเรียงร้อย ที่คอยปกปักษ์

ให้สว่างเรืองเหอ

ลูกสาวเหอยามใดลูกกลัวอันตรา

ให้ลูกพินิจทั้งกายา

พ่อคุ้มรักษา

ทั่วทั่งกายาลูกน้อย

เลือดพ่อในลูก             พันผูกไม่น้อย
อย่าเหล้ยลูกกลอย        อย่าได้กลัวภัย มาไกล้เหอ

ให้บุญที่พ่อสร้าง           กุศลนำทาง
คือเกราะป้องปรางค์       ยอดแก้วปทุม

ไม่เจ็บไม่ไข้                โรคร้ายไม่รุม
ไม่เจอมรสุม                 ในชะตา มรรคา

ไปไหนมาไหน              แม่ขวัญแก้วกิริยา 
คนรักเมตตา                 ดั่งขวัญตาในอุทร

ให้ปราชญ์ให้เปรื่อง         ลือเลื่องสิงขร
ทุกลุ่มทุกดอน               บ่  หอนรอนยุทธ

ให้มีเดชมีอำนาจ           ดั่งสายหยุดอสุนีบาตร
ซึ่งนารายหมายพิฆาต      ขาดชีวีมหามาร

ให้มีทรัพย์มีสิน             ไม่จบสิ้นได้มา
เป็นที่พึ่งแก่วงค์ศา          แล บริวาทั้งผอง เทอญ