ตั้งศาลเจ้าที่

บันทึกฉบับนี้ขอแทรกด้วยเรื่องเล่ากิจกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อวาน (วันอังคารที่ 9 พฤศจิกายน 2553) คือ การตั้งศาลเจ้าที่ในสวนป่า

หลังจากที่เข้าไปทำงานในสวนป่าแบบให้เวลาเต็มที่ติดต่อกันเกือบ 1 ปี ทั้งปรับปรุงบ้านที่ปลูกสร้างให้คนสวนเพื่อใช้เป็น "สถานีงาน" นำต้นไม้ใหม่ ๆ โดยเฉพาะสมุนไพรเข้าไปปลูกเพิ่มเติม และปรับปรุงพื้นที่รอบ ๆ บ้านให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ดูงดงามสะอาดตา ปราศจากขยะอุตสาหกรรมจากในเมือง ฯลฯ

วันหนึ่งขณะงีบหลับกลางวันในสวนป่า "ป้าเป้า" ก็ได้พบเห็น "คุณตา" สูงอายุ หน้าคล้ายแขก รูปร่างไม่สูง จมูกโด่ง นุ่งขาว-ห่มขาว มาเยี่ยมเยือนในความฝันด้วยไมตรีจิต ป้าเป้าเข้าใจด้วยตัวเองจากความทรงจำเก่า ๆ และคิดไปว่า ท่านคือ "หลวงพ่อทวด" เมื่อครั้งยังเป็นฆราวาส แต่เมื่อได้ไปเล่าความสอบถามเอากับเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงทั้ง "อบต.พงษ์ศักดิ์" และ "ทับทิม" อาสาสมัครจิตอาสา รพ.ชุมพร ทำให้ทราบว่า ท่านคือ "เจ้าพ่อเขาตะแคง" อันเป็นแหล่งที่ตั้งของสวนป่า คำแนะนำที่ตามมาคือ ควรตั้งศาลเจ้าที่สักการะบูชาและขออนุญาตเข้ามาปลูกสร้าง ทำกิน อยู่อาศัยในพื้นที่ที่ท่านปกปักรักษา จึงเป็นที่มาของกิจกรรมในวันนี้

ป้าเป้าได้คิดเตรียมการกับทับทิม ทั้งเครื่องบูชาและอาหารคาวหวาน โดยเข้ามานอนค้างคืน เพื่อจะได้ตื่นแต่เช้าขับมอเตอร์ไซค์ไป "ตลาดชายเลสะพลี" ผู้เขียนกับ "Mr.Walter" ฝรั่งชาวเยอรมัน-ครูของครอบครัว จะเข้ามาสมทบตอนเก้าโมงเช้า ก่อนหน้านั้นได้พูดชักชวน "ป้าแขก" แม่ค้าขายไอติมเจ้าประจำของ Walter ผู้ซึ่งขายไอติมมากว่า 20 ปี โดยแทบจะไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย แม้แต่ในพื้นที่จังหวัดชุมพรให้หยุดงานสัก 1 วันมาสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับชีวิตตนเองบ้าง

เมื่อได้เวลานัดหมาย ป้าแขกยังไม่เห็นมาเราคุยกันว่าไม่รอแล้ว คงกลัวการเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อขับรถออกไปถึงปากซอยก็สวนกับป้าแขกที่ทำผม แต่งตัวมาเรียบร้อย ไม่เหมือนชุดแม่ค้าขายไอติมที่พบเห็นเป็นประจำ ได้เฮฮาทักทายกันแล้วก็ขึ้นรถมาด้วยกัน ระหว่างทางผ่านคลองหัววัง-พนังตัก เส้นทางระบายน้ำจากแก้มลิงหนองใหญ่ลงสู่ทะเล ป้าแขกส่งเสียงออกมาว่า "อ๋อ..นี่หรือ หนองใหญ่ ที่ฉันเห็นเขาพูดถึงกัน" เราจึงเข้าใจว่าป้าแขกยังไม่เคยเห็นแม้แต่พื้นที่โครงการแก้มลิงหนองใหญ่ ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมือง 3 กม. เลยบอกไปว่า เดี๋ยวขากลับจะวิ่งรถไปอีกทางหนึ่งเพื่อเลี้ยวผ่านเข้าไปให้ป้าแขกได้เห็นพื้นที่แก้มลิงหนองใหญ่ของจริง

เมื่อถึงสวนป่า หลังจากสิ้นเสียงกิ๊วก๊าวของสาว ๆ แต่ละคนก็จับงานที่ตัวเองทำได้ขึ้นมาช่วยกันทำโดยไม่มีใครมอบหมาย กะเกณฑ์ ออกคำสั่ง ทำด้วยความ Freedom ในจิตใจ ผู้เขียนหยิบไม้กวาดมากวาดใบไม้รอบ ๆ บริเวณที่ตั้งศาลเจ้าที่ แล้วใช้คราดกวาดใบไม้มาสุมกองเป็นแนวรั้วเตี้ย ๆ ที่ทำเอาไว้ก่อนหน้านั้น กว่าจะเสร็จก็เกือบเที่ยง

Walter ชงชามานั่งดื่มและดูผู้เขียนทำงานอยู่ครู่ใหญ่ คงจะใคร่ครวญอะไรอยู่ ตรงนี้เป็นบุคลิกเฉพาะตัวนำมาซึ่งคำแนะนำดี ๆ ให้ผู้เขียนได้นำไปปรับใช้ ต่อยอด ปฏิบัติให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ สักพักหนึ่งก็เดินไปที่ "บ้านดิน" หลังเก่าซึ่งสร้างไว้เมื่อปี 2551 แล้วก็เดินหน้าตาตื่นกลับมาบอกว่า มีช้างอยู่ด้านหลังบ้านดิน ป้าแขกตื่นเต้นไปกับ Walter จึงเล่าให้ฟังว่า มีคนเลี้ยงช้างขอนำช้าง 2 เชือก มาผูกให้หากินบริเวณป่าชายเขาช่วง 2-3 เดือนที่ไม่ได้พาไปทำงานลากไม้ เมื่อวานนี้ได้เจอกันแล้ว อนุญาตให้เลี้ยงเพราะเขาเคยมาอยู่ทุกปี และคงไม่ขยายตัวไปมากกว่านี้ ช้างนอกจากจะทำให้ป่าโล่งไปบางส่วนแล้ว สังเกตว่าในแต่ละปีหลังจากเอาช้างออกไปแล้วมีต้นกล้วยเกิดขึ้นมากมายหลายกอ คงจะเป็นฝีมือการแพร่พันธุ์จาก "ขี้ช้าง" หลังจากหมดเรื่องช้างแล้ว งานของ Walter ก็เริ่มขึ้นเป็นอันดับแรกคือสุมไฟไล่ยุง ไล่แมลง (ฝรั่งไม่ชอบ) แล้วกวาดรอบ ๆ บ้านดิน

เที่ยงกว่า ๆ เราก็มากินข้าวร่วมกัน เสร็จแล้วแยกย้ายกัน "งีบ" (ผ่อนพักตระหนักรู้) 10-15 นาทีเพื่อสุขภาพ แต่ดูเหมือนป้าเป้ากับป้าแขกจะยังไม่เข้าสู่ภวังค์ ทับทิมซึ่งขอตัวกลับไปอาบน้ำอาบท่าที่บ้านก็มาถึง บทสนทนาปัญหาบ้านเราจึงได้เริ่มต้นขึ้นใหม่และต่อเนื่องไปสักพัก "หลวงแดง" หมอพื้นบ้านภูมิปัญญาท้องถิ่นก็มาถึง และเริ่มงานของตัวเองคือ การจัดเตรียมตั้งศาลเจ้าที่ โดยมีผู้เขียนกับ Walter เป็นผู้ช่วยยกศาล และสาว ๆ ทั้ง 3 คน ซึ่งผู้เขียนเรียก "เหล่านางฟ้า" ช่วยยกข้าวปลาอาหาร ดอกไม้ ธูปเทียน ราวบ่าย 2 โมงกว่า ๆ ก็พร้อมแล้วสำหรับทำพิธี

ทุก ๆ ขั้นตอนเรียบร้อย สงบนิ่ง และรับรู้ได้ถึงพลังศักดิ์สิทธิ์จาก "จิตวิญญาณธรรมชาติ" ก่อนเสร็จพิธี "น้องแดง" แม่ของลูกสาววัยรุ่นที่มาขอคำแนะนำปรึกษาจากป้าเป้า ก็เดินทางมากับแม่ของตัวเองโดยมิได้นัดหมาย บรรยากาศคึกคักไปด้วยผู้คนต่างวัยเมื่อลูกสาวของทับทิมอุ้มหลานตัวน้อยมาร่วมด้วยอีก 2 คน ผู้เขียนนึกสนุกสนานอยู่ในใจเมื่อเห็นและได้ยินเสียงแห่งความมีชีวิตชีวาในวันแบบนี้

กว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจทุกอย่างเดินทางกลับก็ประมาณสี่โมงครึ่ง พอดีอากาศเริ่มครึ้มไปด้วยเมฆฝน ขากลับได้เวียนไปผ่านโครงการแก้มลิงหนองใหญ่ให้ป้าแขกได้เห็นของจริง และชื่นใจเมื่อป้าแขกบอกว่า "ฉันสนุกมากนะวันนี้ ทุกคนเป็นกันเองดี"

ตอนค่ำหลังจากทานอาหาร "น้องพร้อม" ลูกสาวเล่าให้ฟังถึงอาการแปลก ๆ ของตนเองที่โรงเรียน หลังจากสอบถามช่วงเวลาที่เราทำพิธีกันอยู่ในสวนป่าซึ่งตรงกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้เฉพาะตน (ไม่ควรนำมาขยายความ)

กิจกรรมวันนี้ก็เสร็จสิ้นไปตามความมุ่งหมาย...สบายดี.

[โสภณ เปียสนิท]

แต่ถ้าได้เลขเด็ดมาก็ควรขยายกันบ้างนะครับ ฮาหน่อย

[ไอศูรย์]

• ฝันหลายรอบเลยได้มาเยอะครับ อ.ตึ๋ง ประมาณว่า 0-9 อย่างนั้นเลย...
• ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนครับ.