O แด่..เธอผู้พายเรือ..O

 

O แว่วยินคลื่นน้ำฟาดเสียงกราดเกรี้ยว

กลางค่ำคืนเปล่าเปลี่ยว..กรากเชี่ยวไหล

เห็นแผ่นผืนน้ำพลิ้วเป็นริ้วไป

ล้อลมไหววาดคลื่นอยู่ครื้นเครง

O เกลื่อนฟ้าพู้น..จันทร์ดาวแสงพราวพร่าง

ในความห่างมีสิทธิ์เพียงพิศเพ่ง

เสียงฟองคลื่นโถมถั่ง..ล้อวังเวง

แทนพาทย์เพลงกล่อมคืนให้ตื่นตัว

O โครมครืนเสียงคลื่นน้ำในค่ำนั้น

เหิมแรงผันโผนระลอก..คอยหยอกยั่ว-

เรือลำน้อยหนึ่งลำในค่ำมัว

คลื่นทิ่มแทงสั่นรัวไปทั่วลำ

O ฝ่าไปบนคลื่นน้ำ, เสียงจ้ำพาย-

พาเรือว่ายแหวกคลื่นผ่านคืนค่ำ

จึงเห็นสองมือเรียว..ถูกเคี่ยวกรำ-

กลางสายน้ำวาดพาย..อยู่ท้ายเรือ

O เห็นเธอทอดสายตา..มองหาฝั่ง

เกลียวคลื่นคลั่งโถมแทง..ก็แรงเหลือ

พาย..คัด..วาด..ค้ำ..หนุน..คอยจุนเจือ

ด้วยหยาดเหงื่อ..ใจแกร่งสู้แรงน้ำ

O วาดลำเรือลอยฝ่า..ถึงท่าเทียบ

ก้าวก็เหยียบย่างหาอยู่คลาคล่ำ

เท้าคู่น้อยหนีบนอบอยู่รอบลำ

รอพายจ้ำจ้วงอยู่เสียงกรูเกรียว

O พาเรือน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง

ผ่านทุกช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว

เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว

อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย

O จนเรือโยนลำยก..แล้ววกต่ำ

ก่อนวูบด่ำดิ่งไปน่าใจหาย

ฝ่าน้ำเชี่ยวหลากซัด..มือคัดพาย-

อยู่ที่ท้ายเรือนั้นอย่างมั่นคง

O มือน้อยน้อยเกาะเกร็ง..ตาเพ่งพิศ

มองสู่ทิศสำหรับการรับส่ง

มองมือวาดพาย..คัด..ก่อนงัดลง

แววตาบ่งบอกรู้..มือ-ผู้ใด

O โอ..แววตาวับวาว..แสน-กร้าวแกร่ง

รอจ้วงพายทิ่มแทงสู้แรงไหล-

อันกรากเชี่ยวของน้ำอยู่ร่ำไป

หวังเพียงได้พาคน..ข้ามพ้นน้ำ

O งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก

ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ

เมื่อปรารมภ์งดงาม, ทุกความ..คำ-

ย่อมยกงามขึ้นย้ำเป็นธรรมดา

O มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว

พร้อมทุกเสี้ยวส่วนใจ..รู้-ใฝ่หา

คลื่นสวนลำโหมหนัก..ขวางมรรคา

เห็นเพียงใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย

O ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง

ใจคร่ำเคร่งเรี่ยวแรง..ก็แห้งโหย

ล้วนคลื่นน้ำลมโลก..คอยโบกโบย

ผ่านพ้นโดยมือเรียว..คอยเคี่ยวกรำ

O ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น

ฝ่าร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ

ด้วยจิตที่สำนึก..งามลึกล้ำ

ที่คอยจ้ำเรือน้อย..ล่องลอยไป

O ละเที่ยวพาย..จ้วงจ้ำ..ฝ่าน้ำเชี่ยว

ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้-

ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล

โดยน้ำใจไหลเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง

O พายเรือน้อยลอยล่อง..ฝ่าฟองคลื่น

เสียงโครมครืนก้องรัว..อยู่ทั่วแหล่ง

ด้วยสองมือคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง

พาหัวเรือทิ่มแทง..ถ้วนแหล่งน้ำ

O คัดท้ายพายเรืออยู่..เพื่อผู้อื่น

ฝ่ากระแสลมตื่น..เกลียวคลื่นคร่ำ-

ครวญระงมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ-

เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ

O ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง

มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ –

รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ-

ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..!

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

แจวเรือจ้าง ค้างคัด ตัดเข้าฝั่ง

พายเรือคว้าง กลางเชี่ยว น้ำเลี้ยวไหล

เรือเร่งเครื่อง ไม่เปลืองแรง แข่งกับใคร

เรือเช่นไร เช่นใจครู ผู้ทุ่มเท