เปรียบเทียบการศึกษาตลอดชีวิต กับการศึกษาทั่วไป ในแวดวง ศาสนาจักร

การศึกษาทั่วไปของศาสนจักรเรียกว่า ปริยัติธรรม
ก็จะเป็นการศึกษาในรูปแบบแผนใหม่ มีชั้นมีเนื้อหา
และจะมีการเรียนจบจากการสอบผ่าน ซึ่งปัจจุบันก็ได้
พัฒนาเป็นการศึกษาสงฆ์ที่สมบูรณ์แบบถึงระดับปริญญาเอก
หรือไม่เรียนบาลีก็จะจบระดับชั้น เป็นเปรียญธรรมประโยคนั้น
ประโยคนี้  ถ้าเรียนสายนักธรรมก็จะมี นักธรรมตรี โท เอก
สิ่งสำคัญของพระปริยัติธรรมในปัจจุบันก็คือใบรับรองการศึกษา
นั่นเอง การต่อสู้ของพระสงฆ์เพื่อที่จะได้รับการรับรองนั้น
เพื่อเป็นมหาวิทยาลัย และการรับรองจากสังคมภายนอกนั้น
ดำเนินมาเนิ่นนาน จนสำเร็จสมบูรณ์มาไม่กี่ปี

มาดูการศึกษาตลอดชีิวิตอีกรูปแบบหนึ่งของพระสงฆ์ก็คือ
การปฏิบัติธรรม การปฏิบัติธรรมเหล่านี้ล้วนแต่ไ่ม่มีใบรับรอง
มีการศึกษาปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ เพื่อการดับทุกข์ ดังนั้น
จึงมีรูปแบบที่เรียนรู้ด้วยตนเอง ด้วยแรงบันดาลใจของตนเอง
ศึกษาด้วยชีวิต สถานที่ก็อยู่ในจิตใจของตนเอง ดังเช่นพระป่า
ที่มีิวิถีชิวิตที่ไม่ติดยึดกับวัตถุ อาศัยการเรียนรู้ผ่านการฝึกฝน
ขัดเกลาด้วยตนเอง บางครั้งการศึกษาที่เรียกว่าปริยัติธรรม
อาจเป็นอุปสรรคในการเรียนรู้ตลอดชีวิต หลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง
ได้สอนลูกศิษย์ส่วนหนึ่งที่เรียนปริยัติรู้มาก ให้ละวางความรู้ที่
เป็นปริยัติและหันมาปฏิบัติเรียนรู้กับชีวิตจริง ดังนั้นการปฏิบัติ
นั้น จึงไม่มีใครบังคับใครได้ จึงสามารถศึกษากับแหล่งเรียนรู้
ที่เป็นผู้ที่เข้าถึงแล้วจากที่ต่าง ๆ ได้

ดังนั้นการศึกษาตลอดชีวิต ที่เป็นการศึกษาและปฏิบัติธรรม
นั้นจึงเป็นไปได้ทุกที่ ทุกเวลา ไม่มีใบรับรอง มีคุณภาพจิต คุณภาพชีวิต
เป็นเป้าหมาย เรียนรู้มาก มีปัญญามาก ก็ดับทุกข์ได้มาก จึงเป็นความ
แตกต่างที่เห็นได้ง่ายและชัด

 

[ธรรมฐิต]

สาธุเนาะท่านผอ.

ในฐานะแห่งความเป็นมนุษย์นั้น

แน่นอนเลยว่าทุกคนต้องเรียนรู้ธรรม

ไม่ว่าจะเชื้อชาติศาสนาไหนก็แล้วแต่หากไร้ธรรม

ชีวิตในฐานะแห่งความเป็นมนุษย์ก็คงไม่สมบูรณ์แบบเท่าที่ควร..