เกาหลีเหนือ3..ปรัชญาจูเช่
ปรัชญาจูเช่....
วันนี้(9ต.ค.53)เป็นวันที่คณะแขกพิเศษนับร้อยชีวิตจากสิบกว่าประเทศที่ได้รับเกียรติเชิญมาในครั้งนี้ ได้เข้าร่วมสัมมนา Lecture on Juche Idea ที่ People’s Palace of Culture.
โดยทางสมาคมสังคมศาสตร์แห่งเกาหลี The Korean Association of Social Scientists(KASS) ได้จัดขึ้นเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างมิตรประเทศต่างๆ
สุภาพสตรีชุดขาวท่านคือโปรเฟรชเชอร์มูน..ท่านเก่งมาก
คำว่า “จูเช่” ในภาษาเกาหลี แปลว่า ส่วนสำคัญ,สาระที่สำคัญ ซึ่งทางรัฐบาลตีความว่า “จุดยืนที่เป็นอิสระ จิตวิญญาณที่ที่เน้นการพึ่งตนเองเป็นสำคัญ”
โปรเฟรสเซอร์มูนกล่าวว่า “การที่จะสร้างปัญญาชนให้เป็นไปตามอุดมการณ์จูเช่หรือปรัชญาจูเช่นั้น ปัญญาชนจะต้องรู้เรื่องของประเทศตนเองอย่างลึกซึ้ง ไม่เป็นทาสความคิดเดิม ไม่พึ่งพาความคิดจากภายนอก อิสระจากการครอบงำ ชาติเกาหลีจะเจริญได้ต้องติดอาวุธทางปัญญาตามแนวปรัชญาจูเช่ให้กับประชาชน และจะต้องมุ่งมั่นศึกษาเล่าเรียนอย่างจริงจัง”
ปรัชญาจูเช่ เป็นนวัตกรรมของเกาหลีเหนือ ที่ได้รับการสังเคราะห์และปรุงแต่งจากปรัชญาตะวันตกและปรัชญาตะวันออก โดยมีโลกทัศน์ว่า มนุษย์มีฐานะพิเศษมีบทบาทเป็นนายของโลก เพราะมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษ อันประกอบด้วยคุณลักษณะเด่น 3 ประการ
1.การพึ่งตนเอง (Chajusong)คำนี้เป็นภาษาเกาหลี
2.ความคิดสร้างสรรค์ (Creativity)
3.มโนสำนึก (Consciousness)
มนุษย์จะเปลี่ยนแปลงโลกได้ก็ต่อเมื่อมนุษย์ร่วมกันคิด ร่วมกันทำ ร่วมกันเป็นหนึ่งเดียวในสังคม
ปรัชญาจูเช่ ปลุกสำนึกให้คนรักชาติ รักศักดิ์ศรี เน้นการพึ่งพาตนเอง พึ่งคนในชาติเป็นหลัก
ปรัชญาจูเช่กำลังนำพาประเทศและประชาชนของเขาก้าวหน้าไปในประชาคมโลกอย่างองอาจ ด้วยมันสมองและจิตวิญญาณของความรักชาติ
ถนนสายต่างๆจะมีช่องทางสำหรับเดินและถีบจักรยานให้ด้วยค่ะ
ด้วยความที่ประชาชนของเขามีวินัย นครเปียงยางจึงเป็นนครหลวงที่เงียบสงบ ไร้ยาเสพย์ติด ไร้โสเภณี ไร้อาชญากรรม ไร้มลพิษ จะเห็นได้ว่าถนนหนทางกว้างใหญ่ 8เลนแต่รถราน้อยมากๆ
มีธงแดงและป้ายปลุกใจประดับทั่วบ้านทั่วเมือง
แหละนี่คือภาพที่ปรากฎทุกๆที่ในเกาหลีเหนือ
ที่นี่ไม่มีสะพานลอยมีแต่สะพานลอด
ไม่มีสายไฟระย้าแม้เห็นในภาพก็เพียงสายไฟรถเมล์ไฟฟ้า ไม่มีสายโทรศัพท์ระย้าโดดเด่น ไม่มีป้ายโฆษณามีแต่ป้ายปลุกใจประชาชน
ไม่ค่อยมีสัญญาณไฟจราจรมีแต่ตำรวจหญิงปฏิบัติหน้าที่ตามแยกตามมุมต่างๆ แต่งชุดสีฟ้าสดใส มือถือไม้คล้ายๆตะบองชี้นำรถคันต่างๆ สร้างสีสันให้ท้องถนนได้เป็นอย่างดี
ชีวิตบนท้องถนนไม่รีบเร่งเหมือนประเทศทุนนิยม ผู้คนที่นี่เวลาไปทำงานจะต้องเดิน
หากเดินไกลกว่า 30 นาทีจึงจะได้นั่งรถ มีรถเมล์ รถราง รถไฟใต้ดิน
สถานีรถไฟใต้ดินค่ะ อยู่หลังโรงแรมนี่เอง
ตามถนนหนทางจะเห็นเด็กนักเรียนตัวเล็กเดินไปโรงเรียนตามลำพัง ไม่มีพ่อแม่ผู้ปกครองไปส่งเพราะที่นี่เด็กๆเหล่านี้คือลูกของประชาชน
ดิฉันนั่งรถผ่านถนนหลายๆสายในกรุงเปียงยางที่เป็นนครหลวง...ดิฉันไม่เห็นความอดอยาก ความหิวโหย ไม่เห็นขอทาน ไม่เห็นคนขายพวงมาลัย ไม่เห็นคนขายของ บนท้องถนนเลย....
สองฟากถนนเป็นตึกสูงระฟ้า...แต่ไม่มีทุนนิยมอยู่บนนั้น...บนนั้นมันเป็นบ้านพักอาศัยสำหรับประชาชน
อาคารที่เป็นรูปปิรามิดนั้นเป็นโรงแรมที่รัฐบาลเพิ่งสร้างต่อหลังจากปล่อยร้างไว้หลายสิบปี เรียกว่าอาคารเจ็ดชั่วโคตรค่ะ
นี่คือหอจูเช่ The Tower of Juche Idea
ขอบคุณทางรัฐบาลเกาหลีเหนือที่เชิญพวกเราไปเปิดโลกทัศน์ผ่านทางสมาคมสังคมศาสตร์แห่งเกาหลี..โดยสถานฑูตเกาหลีเหนือประจำราชอาณาจักรไทย...ทำให้ดิฉันมาพบเห็นการสร้างชาติด้วยวินัย ภายใต้แนวคิดปรัชญาจูเช่ ทำให้ได้เปิดมุมมองเกาหลีเหนือในอีกแง่มุมหนึ่ง ในวันนี้ดิฉันได้เห็นประชาชนชาวเกาหลีเหนือยิ้มแย้มแจ่มใสให้ความเป็นมิตรกับคนต่างชาติ มันช่างแตกต่างจากการนำเสนอของสื่อทางโลกตะวันตกที่โฆษณาให้เห็นว่าประเทศนี้ป่าเถื่อน กระหายสงคราม....
แม้สิ่งที่ได้รับรู้..ได้เห็น..ไม่สามารถที่จะไปบอกใครต่อใครให้เชื่อ...ให้ปฎิบัติ...แต่อย่างน้อยแนวคิดดีๆเหล่านี้ก็สามารถนำไปเป็นแนวทางในการปฏิบัติตนเองต่อครอบครัว..ชุมชน...สังคม..ที่เราอาศัยได้เป็นอย่างดี....
ด้วยจิตคารวะ
มาตายี.
ความเห็น (50)
เรื่องราวเหล่านี้ไม่ค่อยได้ทราบ ขอบคุณนะคะที่นำมาเล่า
ทำให้เห็นเกาหลีเหนือในอีกมิติหนึ่งต่างจากที่เคยทราบ
และต่างจากที่คิดเลยค่ะ
ไม่เคยได้ทราบเลยว่าเกาหลีเหนือเป็นอย่างไร
ทำให้เห็นอีกมิติหนึ่งซึ่งต่างจากที่เคยรู้(แต่ไม่เคยเห็น อิอิ)
ขอบคุณที่นำมาเล่าและได้เห็นภาพของจริง
ถ้ากรุงเทพฯโล่งแบบนี้คงดีนะ
ขออภัย มีความผิดพลาดนึกว่าsaveไม่ได้เลยมาเป็นชุดเลย
จูเช่ ส่งผ่านมาทางการศึกษาบ้างไหมครับ ส่งอย่างไร
สวัสดีครับ ตามมาอ่านสารคดีที่ไม่เคยได้อ่านครับ
คุณเขียนและอธิบายความหมายด้วยภาพทำให้เห็นภาพพจน์ชัดเจน
น่าจะรวบรวมตั้งแต่วันแรก ๆ เดินทาง
จนถึงวันเหยียบพื้นสยามประเทศอีกครั้ง
บันทึกเป็นลายลักอักษรนำส่งพิมพ์
มีสาระประโยชน์มากครับ ติดต่อโรงพิมพ์
แต่ที่บ้านของคุณไม่ทราบว่าสภาพน้ำท่วมเป็นยังไงบ้าง
ด้วยความห่วงใยจากคนที่ได้รับเมล์จากคุณเป็นประจำ
ล้วนเป็นสาระที่ปลูกปัญญาทั้งสิ้น
ด้วยความขอบคุณที่แบ่งปันครับ
ขอบคุณมากกับบันทึกที่เปิดมุมมองใหม่ให้กับเกาหลีเหนือ....
เขาถึงบอกว่าสิบปากว่าไม่เท่ากับตาเห็น เมื่อคนไปรู้ไปเห็นและนำมาถ่ายทอดให้ได้รับรู้จึงเปรียบเสมือนเปิดโลกทัศน์ใหม่ให้แก่กัน เมื่อก่อนเคยเห็นแต่กายกรรมเปียงยางที่เขามาแสดงในไทย ยังแปลกใจว่าเขาทำได้เยี่ยมจริงๆได้อย่างไร???
แต่พอรู้ว่าเขาสร้างวินัยให้พลเมืองของเขาจนฝังแน่น เลยเข้าใจเลยว่าเขาจะต้องทำทุกอย่างให้ดีที่สุดในสายตาชาวโลก...
ที่บ้านน้ำท่วมไหมจ้ะ??
สร้างความตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจมากเลยค่ะ คุณครูกระแต
เพราะใครๆก็รู้ว่าเกาหลีเหนือเหมือนเป็นประเทศปิด
เห็นภาพแล้วยังไม่อิ่มเลยค่ะ อยากเห็นหลายแง่มุม ที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้
ขอบพระคุณมากจริงๆค่ะ
หวังว่าจะมีตอนต่อๆไปนะคะ
ชอบ ปรัชญานี้ ค่ะ .. จุดยืนที่เป็นอิสระ จิตวิญญาณที่ที่เน้นการพึ่งตนเองเป็นสำคัญ” ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่
นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
เกาหลีเหนือเป็นอีกมิติที่เราคนไทยไปพบเห็นค่ะเข้ม..มากเรื่องระเบียบวินัย..ที่นี่วินัยต้องมาก่อน กระเเตกับคณะอู้ไม่อยากเข้าไปในโรงงานทอใยไหมเพราะกลิ่นมันแรง เลยพากันถ่ายรูปที่ลานจอดรถ ปรากฎว่าไม่ได้ เขาบอกว่าทำอะไรก็ต้องทำด้วยกันและต้องรักษาเวลา โอ้โฮ.เราก็ติดนิสัยของทุนนิยม ชอบสบายๆเลยต้องปรับตัวยกใหญ่ค่ะให้เข้ากับสถานการณ์ค่ะ...ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะท่านรองฯ
small man
จูเช่ ส่งผ่านมาทางการศึกษาด้วยค่ะโดยแนวคิดในการจัดการศึกษาในเกาหลีเหนือตั้งอยู่บนหลักการของแนวคิดจูเช่หรือปรัชญาจูเช่ที่ว่า ประชาชนคือเจ้านายหรือเจ้าของทรัพย์สินทุกอย่างของประเทศ ดังนั้นการศึกษาจึงคิดเงินจากเจ้านายหรือเจ้าของทรัพย์สินไม่ได้
ในปรัชญาจูเช่นั้น การศึกษาไม่ใช่เพียงเป็นสิทธิเท่านั้นแต่เป็นหน้าที่ของชาวเกาหลีเหนือทุกคนเพื่อที่จะร่วมกันสร้างชาติ ดังนั้นรัฐจึงมีหน้าที่จัดการศึกษาให้ทั่วถึงที่สุดโดยไม่ต้องคำนึงถึงต้นทุน เพราะต้นทุนนั้นเป็นของเจ้านาย(ประชาชนคือเจ้านาย)ซึ่งตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิงกับโลกทุนนิยมเสรีอย่างบ้านเรา....รายละเอียดจะไปเล่าตอนเขียนถึงมหาวิทยาลัยคิมอิลซุง...นะคะท่านรองฯ
สวัสดีค่ะ
เคยไปร่วมสังเคราะห์งานวิจัยของเกาหลีใต้ พบว่าคุณลักษณะผู้เรียนของเขาดีงามมองเห็นและสัมผัสได้จริง ๆค่ะ
ส่วนเกาหลีเหนือ น่าทึ่งมากนะคะ ที่มีการพัฒนาด้านวัตถุและด้านจิตใจ คุณภาพชีวิตไปพร้อม ๆกัน
แค่ไม่มีปัญหาสังคม...ก็นับว่าสุดยอดแล้วค่ะ
ยายคิมเคยอ่านเรื่องเล่าผสมผสานปรัชญาจูเช่ว่า เป็นการสร้างพลเมืองที่มีศักยภาพสูงในการรักชาติบ้านเมือง แต่ไม่สะกัดกั้นความเป็นพลโลก อ่านมาจากไหนจำไม่ได้แล้วค่ะ
- "จูเช่" เน้นพึ่งตนเอง คล้ายเศรษฐกิจพอเพียงบ้านเรามั้ยครับ
- เกาหลีเหนือ บ้านเมืองสะอาดสะอ้าน น่าอยู่ดีนะครับ
- ขอบคุณประสบการณ์ดีๆนี้ครับ
สวัสดีค่ะคุณ
นาย ธนา นนทพุทธ
ขอบคุณที่มาแวะบันทึกนะคะ..และขอบคุณเมล์ที่ส่งไปให้อ่านที่ดิฉันได้รับสิ่งดีๆทวีปัญญา กำลังใจแรงกล้าเสมอค่ะ ...บันทึกเกาหลีเหนือคราวนี้ตั้งใจที่จะเขียนถึงช่วงเวลาที่อยู่ในเกาหลีเหนือให้อ่านกันค่ะ แต่ด้วยความที่ด้อยด้านภาษาศิลป์ ภาษาที่สื่อจึงเป็นภาษาธรรมดาๆที่อยากเล่าเรื่องที่ประสบพบเจอเพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ศึกษาเปรียบเทียบ มิบังอาจตีพิมพ์ค่ะ...ยอมรับว่ามือไม่ถึงค่ะแต่ก็ดีใจที่ท่านได้มาจุดประกายฝันนะคะ....อ้อ..ที่บ้านน้ำไม่ท่วมค่ะ..ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ครูกีร์
krugui Chutima
ขอบคุณที่ติดตามบันทึกเกาหลีเหนือนะคะ...กายกรรมเปียงยางนั้นเป็นเยาวชนที่มาจากโรงเรียนต่างๆและนักยิมนาสติกจากโรงเรียนกีฬาที่ฝึกฝนเฉพาะด้านเรียกว่าGrand Mass Gymnastic ฝึกมาตั้งแต่เด็กๆเลยค่ะ...รายละเอียดจะไปเล่าที่บันทึกอารีรัง...นะคะ...ที่บ้านน้ำไม่ท่วมค่ะ..ขอบคุณที่ห่วงใยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ
namsha
ดีใจจังค่ะที่ได้เจอวันนี้...ไม่ได้เจอกันนานนะคะ ที่เกาหลีเหนือเขาเป็นประเทศที่ปิดแต่ตอนนี้ก็เปิดแล้วค่ะ.....อาจเป็นเพราะเราฟังสื่อทางโลกอีกฟากฝั่งนึงมากเกินไปเลยทำให้เราคิดว่าประเทศนี้น่ากลัว.อิอิ....สารภาพว่ากระเเตก็มโนภาพไว้อย่างนั้นจริงๆค่ะ..คือเมื่อรู้ว่าได้ไปก็กลัว..แต่อยากพิสูจน์อยากรู้อยากเห็นค่ะ...กระเเตมีอีกหลายๆตอนมาให้อ่าน มีอีกหลายๆภาพมาให้ชมทั้งแอบถ่าย ทั้งตั้งใจถ่ายค่ะ...อิอิ..อย่าพึ่งเบื่อก่อนก็แล้วกันนะคะ...หวังว่าจะเจอกันอีกบันทึกหน้านะคะ..เป็นเรื่อง..มันยองเเด...ค่ะ..ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะน้องปู 
poo
ขอบคุณที่มาแวะบันทึกนะคะ..พี่เองก็ชอบปรัชญานี้เหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
ยายคิม
ขอบคุณที่ติดตามงานบันทึกเกาหลีเหนือนะคะ...ปรัชญาจูเช่นั้นไม่สะกัดกั้นความเป็นพลโลกค่ะ..แต่กลับเป็นเวิร์ดพีซ เป็นปรัญาที่ยิ่งใหญ่มากเพราะเกิดจากการสังเคราะห์ทั้งจากโลกตะวันตกและโลกตะวันออก ทั้งมาร์ก เลนิน ทั้งประธานเหมาฯและทั้งลุงโฮฯค่ะพี่ครูคิม...ท่านที่เขียนเรื่องปรัชญา ไว้ในเมืองไทยคือท่าน ศ.ดร.นิพนธ์ คันธเสวี ท่านเป็นประธานศูนย์ประสานงานการพัฒนาสังคมค่ะ...ขอบคุณพี่ครูคิมที่มาแวะเป็นกำลังใจเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ความรู้สึกของพี่ว่าคล้ายๆกันนะคะ...แต่ไม่ทั้งหมดค่ะ..บ้านเมืองเขาไม่มีแม้กระทั่งถังขยะค่ะ.สะอาดสะอ้านมาก.เขาปลูกนิสัยคนได้อย่างยอดเยี่ยมเลยค่ะ...
สวัสดีค่ะ
- ติดตามมาอ่านเรื่องดีๆที่มีคุณค่าอีกเรื่องหนึ่ง
- ที่สำคัญ..ขอขอบคุณที่แบ่งปันทำให้ได้ชื่นชมบ้านเมืองที่สวยงามมีระบียบวินัยที่เป็นตัวอย่างให้กับชาวเราได้อีกแห่งหนึ่ง
- บ้านเมืองเขาดูสะอาดตาดีจัง
- ขอบคุณที่ไปเยี่ยมเยียนกัน...ส่งความระลึกถึงมาให้นะคะ
ขอบคุณที่แบ่งปัน ถ่ายทอดครับ
บ้านเมืองเขายกย่องชื่นชมคนเก่ง คนดี จริงๆ นะครับ..
ต่างจากบางประเทศชื่มชมคนมีเงิน มีหน้ามีตา...
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาเที่ยวเกาหลีเหนือ (ผ่านบันทึกพี่อีกแล้วววว) เห็นภาพและคำบรรยายอยากไปเที่ยวบ้างจังเลยค่ะ อิอิ
- ระลึกถึงกันเสมอค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับที่ว่าต้องพัฒนาชาติด้วยระเบียบวินัย
มาเที่ยวเกาหลีด้วยอีกคนครับ ไม่ค่อยจะมีความรู้เรื่องเกาหลีเลย
สวัสดีค่ะคุณพี่
Preeda
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ..จะพยายามเขียนถึงสิ่งที่ไปเจอมาลงให้อ่านมากที่สุดค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง
ราชิต สุพร
ขอบคุณที่มาแวะติดตามนะคะ...บ้านเมืองเขายกย่องคนดีคนเก่งจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสาวคนเก่ง
บุษรา
ขอบคุณที่ไปไหนไปกันตลอดนะคะ...ระลึกถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
โสภณ เปียสนิท
ขอบคุณที่ไปเที่ยวด้วยกันทางบันทึกนะคะ..ติดตามต่อนะคะ
✿อุ้มบุญ✿ ชอบท่องเที่ยวเช่นกัน ขอเข้ามาชมเกาหลีด้วยคน
สวัสดีค่ะคุณ
อุ้มบุญ✿
ยินดีมากนะคะที่มาแวะและจะไปท่องเที่ยวด้วยกัน
- มาเยือน
- และรับสาระคติที่ดีมากเลยนะครับ
สวัสดีค่ะคุณ
ชยพร แอคะรัจน์ Chayaporn Aekaraj
ขอบคุณนะคะที่มาเยือนค่ะ
พี่สุมาตามเยี่ยม ตอน 4 คะ ว่าจะมาหลายวันแล้ว แต่คอมไม่เสถียร อาจจะเป็นเพราะน้ำท่วม มันเลยเออเร่อ หรือคนเปิดดูข่าวในคอมเรื่องน้ำท่วมมากไป อาจเป็นได้
-ปรัชญาจูเซ่ มีพลังทำให้ชาวเกาหลียืนหยัดอยู่ได้ด้วยลำแข้งของตนเอง พี่อ่านดูแล้ว เหมือนบ้านเมืองจะมีความเป็นอยู่ที่ดีไม่อดอยาก อยู่แบบพอเพียง มีระเบียบวินัย เพราะไม่เห็นป้ายโฆษณาผลิตภัณฑ์ มีแต่ป้ายปลุกระดม
-ต้องรู้เรื่องประเทศตนเองอย่างลึกซึ้ง อิสระจากการครอบเงา เขาช่างเป็นตัวของตนเองดีเหลือเกินนะคะ
-ปลูกสำนึกให้คนรักชาติ รักศักดิ์ศรี เขาก็ช่างเป็นสังคมนิยม ที่ใจดีไม่โหดร้าย
-ถนนกว้างสวย แต่เขาคงไม่ให้คนในชาติหลงวัตถุนิยม จนพาครอบครัวลำบาก มีอะไรก็กินเท่านั้นใช้เท่านั้น
-ตามจริง พี่สุก็ชอบเงียบสงบ ใช้ชีวิตแบบธรรมดา ไม่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย มาอยู่เกาหลีได้
-พี่สุชอบตำรวจหญิง ใส่ชดน่ารักจังนะ บ้านเมืองเขาคงไม่มีขโมย
-สังคมนิยม จะให้เด็กมีหน้าที่เรียน สนับสนุนการเรียน เพื่อจะได้ฉลาด และพัฒนาประเทศในระบบนี้ได้
-และรู้สึกว่า ประชาชน จะมีความเป็นอยู่แบบเดียวกัน ไม่เกินกัน
-อย่าว่าแต่ประเทศตะวันตกมองเขาในแง่ร้ายเลย ตัวพี่สุเองก็ยังคิด ร้ายจนแยกเป็นเกาหลีเหนือเกาหลีใต้ แตกแยก แตกต่าง
-และพี่สุพึ่งเห็นป๋า ทรงจิต ชัดๆๆ ถ้าน้องไม่บอกพี่สุก็จะทักถูกเลยคะ
-ขอบคุณมากนะคะ มีเรื่องดีดี สดๆๆมาเล่าสู่กันฟังคะ
ตามมาเที่ยวเปียงยางก่อน ไปอารีรัง
ชอบแนวคิดปรัชญา จูเช่มากครับ
สวัสดีค่ะพี่สุ
สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
- ยินดีต้อนรับสู่ตอนที่ 4 นะคะ....
- บ้านเมืองเขามีความเป็นอยู่ที่ดีมากๆค่ะ..รัฐจัดสวัสดิการด้านพื้นฐานให้กับประชาชนของเขา ฟรี หมดทุกอย่างค่ะ
- เขาเป็นตัวของตัวเองมาก มีความเชื่อมั่นในตัวท่านผู้นำ และมีความมุ่งมั่นเพื่อประเทศชาติมากๆค่ะ
- เขาเป็นคอมมิวนิสต์ที่ไม่โหดร้าย ไม่กระหายสงคราม ไม่เอารัดเอาเปรียบใครค่ะ
- ถนนกว้างๆสวยงามมากๆ ไม่มีร้านค้าริมฟุตบาธ ไม่มีคนเร่ร่อนขอทานตามถนน ไม่มีคนขายหนังสือพิมพ์ ไม่มีทุนนิยมบนถนนค่ะ
- ที่เกาหลีคนไม่ฟุ่มเฟือยค่ะ..1เดือนได้รับข้าวสารคนละ 15 กิโลกรัม มีบ้านให้พักอาศัย มีสวัสดิการให้ฟรีเพราะประชาชนเป็นเจ้าของทรัพย์สินทุกอย่าง
- บ้านเมืองเขาไม่มีขโมย เคยลืมแหวนเพชรไว้บนที่นอนที่ห้องพักที่โรงแรมปรากฎว่าไม่หายเลยค่ะ
- ที่นี่เรื่องเรียนเป็นเรื่องที่เขาให้ความสำคัญมากๆ ตอนที่ญี่ปุ่นยึดครองนั้นคนเกาหลีแทบไม่ได้เรียนในสาขาที่ทันสมัยเพราะคนญี่ปุ่นไม่อยากให้เกาหลีฉลาด แต่พอขับไล่ญี่ปุ่นออกไปจากแผ่นดินได้แล้วเหลือคนขับรถไฟใต้ดินเป็นเพียงแค่ 2-3 คนทั้งประเทศเท่านั้น เขาจึงเร่งที่จะสร้างคน โดยให้การศึกษาฟรีถึงปริญญาเอก
- ที่นี่คนมีความเท่าเทียมกันค่ะ
- ก่อนที่กระเเตจะเดินทางไป กระเเตก็มโนภาพไว้น่ากลัวๆไว้เยอะเหมือนกันค่ะ
- คุณอาทรงจิต พูลลาภ ท่านยิ่งใหญ่ในเกาหลีมากๆค่ะพี่สุ
ขอบคุณที่มาแวะเป็นกำลังใจเสมอนะคะ......
สวัสดีค่ะท่านวอญ่า
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ครูกระเเตก็ชอบแนวคิดนี้เช่นกันค่ะ...ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะคะ
แวะเข้ามาอ่านครับ เป็นคนนึงที่สนใจในเกาหลีเหนือและอยากจะลองไปเที่ยวประเทศปิด สังคมนิยม คอมมิวนิสต์ขึ้นมหารุนแรงด่านสุดท้ายของโลก
เคยติดตามสารคดี จีโอกราฟฟิค และอื่นทาง youtube อยุ่บ้าง เท่าที่ศึกษาและได้เห็นผ่านตามาประเทศนี้ค่อนข้างจะปิดกั้นประเทศตัวเองเป็นอย่างมาก ความเป็นอยู๋แร้นแค้น การปกครองกดขี่ มีการลีภัยอพยศประชากรเข้ามาไทยอยู๋เป็นประจำ แต่ที่ทึ่งคือความเด็ดดเดี่ยวของชาติเค้า ( คาดว่าจีนที่เป้นมหามิตรคอยช่วยเหลืออยู๋) จากที่ได้อ่านๆมาและได้เห็นภาพนั้นไม่รู้ว่าประเทศนี้มีการพัฒนาหรือสิ่งที่เค้าจะให้โลกภายนอกดูเป็นเพียงแค่ส่วนนึงของภาพพจน์เท่านั้น ( คาดว่าอย่างหลัง )
ยังไงก็ขอขอบพระคุณสำหรับบทความและภาพทั้งหมดด้วยครับ
ปล. ท่าอยากไปเที่ยวเกาหลีเหนือมีทางใดแนะนำได้มั่งครับ ( ตอบผ่านทางเมล์ก็ได้ครับ )
สวัสดีค่ะท่านคิม[IP: 61.90.111.148]
ขอบคุณท่านมากๆที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับบันทึกเกาหลีเหนือค่ะ...แต่ต้องขอโทษท่านมากๆที่ตอบเมนท์ช้าไป..ช่วงนี้ภาระกิจรัดตัวพอสมควรค่ะ...ประเทศเกาหลีเหนือเป็นประเทศที่น่าศึกษามากๆค่ะ เคยตั้งใจไว้ตั้งแต่สมัยสาวๆแล้วว่าหากมีโอกาสจะไปให้ได้ และได้เจอในสื่อต่างๆว่าเขาเป็นประเทศที่น่ากลัว กระหายสงคราม อดอยาก เราอาจจะฟังสื่อที่เป็นฝ่ายอเมริกามากเกินไปก็ได้ค่ะ...หากท่านสนใจในเรื่องนี้จริงๆจะขอเรียนเชิญไปชมรายการชีพจรโลก ทุกวันอังคาร 5ทุ่ม15 วันอังคารที่ 30 พ.ย.53.จะเสนอเป็นตอนที่ 2 ค่ะ และออกอากาศซ้ำทางเนชั่นฯเวลา 13.00 น.ค่ะทางช่อง9 หรือจะเลือกชมได้ที่ทาง http://www.facebook.com/cheepajornlok ค่ะ หากมีโอกาสไปเยือนเกาหลีอีกครั้งจะแจ้งให้ทราบนะคะ..
สุดยอด นี้คือกำลงที่ทำให้ชาวเกาหลีเหนือต่อสู้
แล้วก็ชนะ
แต่ไม่เคยเข้าใจคำๆนี้สักที คิดว่าเป็น เหมือนพวกคำสอนโบราณพอมาฟังคุณครูกระแต อรรถาธิบายแล้ว
ต้องยอมรับว่าเห็นภาพรวมมากยิ่งขึ้น
การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว - ปฏิวัติ
ต้องมีการกดดัน หรือบีบคุ้นเสมอไปไหม ?
ขอบพระคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆ
สวัสดีค่ะอาโป [IP: 110.164.35.112]
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของเกาหลีเหนือนะคะ..
ได้ติดตาม รายการชีพจรโลก แล้วครับ ดูทุกตอนไม่เคยพลาดเลยครับ
ได้เห็นคุณภาพคอมพิวเตอร์ในมหาลัย คิม อิล ซุง ด้วย ถึงกับตะลึงครับ คอมใช้จอแบนแบบระบบสัมผัส โอ้ว มันเป็นไปได้ ...!!!!
และได้เห็นอีกหลายๆอย่างที่เป็นหน้าตาของประเทศเค้า ซึ่งก็อดิดไม่ได้เลยจริงๆครับว่าถ้าหากประเทศนี้ก้าวไปในทางที่ดี
และมีการเปิดโลกกว้าง มีการค้าเสรี ทำเหมือนที่หลายๆประเทศในโลกนี้ทำกัน ผมเชื่อว่าคุณภาพและมาตรฐานเทคโนโลยีของที่นี่
ไม่เป็นรองใครแน่นอน ^^
สงสัยปี 2012 อาจารย์คงได้รับเชิญไปงานฉลองครบรอบ 100 ปีท่านมหาผู้นำแน่เลย
เกาหลีเหนือเตรียมตัวจะเป็นที่ 1 ของโลก (ตามโฆษณาชวนเชื่อ อิๆๆ )
สวัสดีค่ะคุณท่านผู้นำ [IP: 58.9.254.125]
ขอบคุณที่มาแวะเยี่ยมบันทึกนะคะ..ที่เกาหลีเหนือการเรียนการสอนคอมฯเขามีให้เรียนคนละเครื่องเลยค่ะ...คอมใช้จอแบนแบบระบบสัมผัส คุณภาพและมาตรฐานเทคโนโลยีของที่นี่ ไม่เป็นรองใคร.เรียนมาตั้งแต่ประถมเลยนะคะ เห็นแล้วยังนึกสงสารเด็กบ้านเราค่ะ...เขามีทั้งวินัยและความพร้อมในด้านเทคโนโลยี ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านผู้นำ [IP: 58.9.254.125]
เดือนเมษายนปี54ค่ะจะไปร่วมงานฉลองครบรอบ 100 ปีท่านคิมอิลซุง วางแผนไว้แล้วแต่จะมีโรคเลื่อนรึเปล่าไม่แน่ใจค่ะ และท่านผู้นำประเทศไทย อ.ทรงจิต ปรารภไว้ว่าจะเรียนเชิญบุคคลที่สนใจไปร่วมด้วยค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณมาตายี
- ปรัชญาจูเช่ ทำให้คนรักชาติรักแผ่นดิน
พึ่งตนเอง ชื่นชมค่ะ - สุขสันต์ในวันปีใหม่นะคะ
ท่านผู้นำ
อ.ทรงจิต จะเรียนเชิญบุคคลที่สนใจไปร่วมด้วยหรอครับ
ถ้าเป็นบุคคลทั่วไปพื้นๆอย่างผมนี่หากสนใจจะมีโอกาสบ้างไหมครับ สนใจอย่างแรงเลยครับ
ใฝ่ฝันอยากไปมากครับ ถ้ามีโอกาสและเป็นไปได้จะติดต่อได้ทางไหนครับ
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีค่ะท่านผู้นำ
 |
ท่านผู้นำ [IP: 58.9.3.67]
|
อ.ทรงจิต จะเรียนเชิญบุคคลที่สนใจไปร่วมด้วย รวมทั้งบุคคลทั่วไปค่ะ หากท่านสนใจติดต่อได้ทางเมล์ของมาตายีค่ะ ฝากเบอร์โทรศัพท์ไว้ด้วยนะคะขอบพระคุณค่ะ
ลองอ่านบทสัมภาษณ์คนเกาหลีเหนือ ที่ไม่ได้อยู่ในกรุงเปียงยางดู จะได้รู้ว่าประชากรส่วนใหญ่เขาอยู่กินแบบไหน อย่าเชื่อที่ตาเห็นเพียงด้านเดียว ฉันคนนึงล่ะที่ไม่ขออยู่ประเทศแบบนี้ http://www.dek-d.com/content/studyabroad/26640/บทสัมภาษณ์จริงจาก-คนเกาหลีเหนือ-เรื่องลับหลังม่านคอมมิวนิสต์.php
ได้รับข้าวสาร 15 kg ต่อเดือน รู้สึกจะมีเฉพาะเมืองหลวง
ไม่มีรถ ก็คงเป็นเพราะ ไม่มีเงินซื้อ
เปียงยางคือเมืองหลวง คือสถานที่ที่รวมสิ่งดีๆ ไว้แล้ว...เราไม่มีทางเห็นอะไรแย่ๆ ที่เมืองหลวงได้หรอกครับ เพราะทุกคนที่นั่น ล้วนมีความสุข มีข้าวกินทุกมื๊อ
ทุกคนมีวินัย เพราะความกลัว ถูกจำกัดเสรีภาพ จะคิด จะพูด จะกิน ถูกจำกัดหมด
เอ่อ ถ้าสงสัย ลองดูคลิปนี้ก่อนครับ
ติ๊ต่างว่าแขกมาเยือน...
ท่านจะปล่อยให้แขกเห็นความสกปรก ความไม่ดีไม่งามหรือเปล่า? ฉันใดก็ฉันนั้น เกาหลีเหนือคงไม่ปล่อยภาพผู้คนอดอยาก ความโหดร้าย ออกมาให้แขกบ้านแขกเมืองเห็นแน่นอน
ปรัชญาจูเช่นั้นดีในแง่ของแนวคิด แต่เกาหลีเหนือนำมาปฏิบัติจริงไม่ได้
เพราะผู้นำมุ่งพัฒนาแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง สุขสบายอยู่แต่เฉพาะพวกพ้อง ผู้คนส่วนใหญ่อดอยาก
อาหารและพลังงานยังต้องพึ่งพาการนำเข้าและการช่วยเหลือจากประเทศอื่น (จีน)
เพราะอาหารที่ปลูกเองนั้นไม่พอกินกัน แถมเงินที่มีอยู่น้อยนิดยังถูกนำไปพัฒนาด้านการทหาร
หากพูดถึงแง่การบริหาร นี่เป็นการบริหารที่ล้มเหลวบัดซบ
ผมคนนึงไม่เชื่อหรอก ว่าประเทศอย่างนี้จะมีความสุขตามปรัชญาจูเช่
ลองออกไปดูนอกกรุงเปียงยางบ้าง ดีมั้ยครับ