สองสามวันนี้..ที่นี่ในฮัมบอรก...อากาศเลวลงต่อเนื่อง..แถมหนาวเย็น..ชื้นแฉะเพราะสายฝนที่โปรยปราย..ใบไม้ที่ล่วงหล่นทับถมยังไม่ได้ถูกเก็บกวาดเมื่อวันอากาศดี..เริ่มเน่า..สีก็เปลี่ยนไป.เป็นสีที่น่าเกลียด.จากที่เคยหลงไหลในความงามหลากสีของใบไม้..เปลี่ยนไปตามความคิดตามสายตาที่เห็น...วันก่อนนี้สวย..วันนี้น่าเกลียดน่าชัง...ทางเดินที่เคยเดินหน้าระรื่นไปด้วยความชื่นชม..กลับสดุดหยุดลง...เปลี่ยนเป็นการบ่นอยู่ในใจ..ถ้าขาดสติไปกับการบ่นหรือแถมสบถไปด้วย...(มีหวังก้นกระแทกเพราะความลื่นล้ม)...ทางเดินที่ว่านี้..ก็เป็นหนทางที่เดินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...เหมือนทางชีวิต...หากขาดสติในการเดิน.....(ก็คงจะล้มลุกคลุกคลานกันไปตลอด..)
..ทางสายกลาง..นั้น..ท่านเปรียบไว้กับสายพิณที่ไม่ขึงตึงหรือหย่อนไป..เสียงจากสายพินนั้นเพราะพริ้ง...เฉกเช่นการเดินบนทางสายกลาง.....
บล็อกของยายธี เป็นบล็อกที่สร้างสรรค์ความคิดมากที่สุด ทุกครั้งที่อ่านมีความรู้สึกเหมือนยายธีโยน/ ปาก้อนหินลงไปในบึง/ บ่อ/ แม่น้ำ/ ทะเล ให้น้ำกระจายเป็นวงกว้างออกไป จากนั้นก็เป็นไปตามธรรมชาติ น้ำก็กลับมาเป็นพื้นผิวเดียวกันเช่นเดิม กระนั้นความเปลี่ยนแปลงชั่วขณะก็เป็นแรงกระตุ้น ให้"ฉุก" คิด/ ใจได้
ขอคารวะ
แอ๊ว
สวัสดีค่ะคุณยายธี
วันนี้ให้ธรรมะ เปรียบธรรมชาติก็คือธรรมะ...
รักษาสุขภาพนะคะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
(^___^)
ใบไม้เปลี่ยนสี... ตามกาลเวลาและฤดูกาล...
สวัสดีค่ะท่านผู้อ่าน...ความปราถนาสุดๆของมนุษย์คือความสุข..และอิสระ..ปราศจากซึ่งความทุกข์...หากแต่ว่า..จะไปให้ถึงซึ่งสุขที่ปราถนานั้น...เราคงต้องข้ามพ้นความเป็นตัวตนไปเสียก่อน..(ขณะนี้วิทยาการก้าวไปไกล..แต่เราไปไม่ถึง)..สิ่งที่เราขาดคือ..ญาณ...หากเราถึง...ญาณนั้น..แลประสพกับความว่าง..เปล่า....(เมื่อทาสของความเป็นตัวตนหมดไป...ความสุขที่เกิดคือความอิสระ)
....ก้าวแรก..ที่เราจะ..เดิน..คงจะต้องหา..ทางสายกลางให้..พบ...(ความลับที่ไม่ลับ..ในตัวตน...ท่านคเวสโก...เือื้อนไว้ว่า..จงเช็ดขี้ในตัวให้หมด....ขี้ทั้งหลาย...นี้...คือ...ขี้โกธร...ขี้รัก...ขี้โลภ...ขี้หลง.".อ้ะะะๆๆๆ..ยายธีว่าอ่านง่าย..ทำยาก...เหอๆ..ไม่เชื่อ..ลองดูซิ......เราเก็บสะสมกันมานาน...ลืมเช็ด...ใช่ บ่...อ้ะะะๆๆ"....).....ยายธีเจ้าค่ะ
........ขอคารวะ..ทุกท่าน....ผู้อ่าน...(โดยเฉพาะท่านอาจารย์..พัชรี..นักอักษรศาตร์บัณทิตย์.ที่ประสิทธิ์ประสาท..ภาษาไทยให้กับชาวต่างชาติ..ในมหาวิทยาลัยในฮัมบอรก...ที่ให้เกียรติมาเม้นท์ไว้..ณ..พื้นที่เล็กๆแ่ห่งนี้...เจ้าค่ะ..)..ยายธี
สวัสดีครับ ยายธี
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับความเห็นของอาจารย์พัชรีเลยครับ...
แวะมาทักทายด้วยความระลึกถึงครับ
ทางสายกลาง..นั้น... คงไม่เป็น...ทางสายกลวง...
กราบเรียน ยายธี ที่เคารพ
ผมหายไปหลายวัน ที่บ้านน้ำท่วม ...ครับ
(ผมอยู่ชัยภูมิ ลูกหลานเจ้าพ่อพญาแลครับ)
แค่น้ำท่วม แต่ อย่าให้ท่วมใจ นะครับคุณยาย
(ก็เดี๋ยวเป็น "ปอดบวม")
มีความสุข และปัญญา ทุกครั้ง เมื่อมาอ่านบันทึกคุณยาย
เหมือนได้ยินเสียงแว่ว ๆ เสียงบ่น ลอยข้ามขอบฟ้ามาหาผม
(เสียงบ่น ที่อิ่มบนหัวใจ)
ตามประสาคน "วัยใส" (กุญแจบ้านอยู่ใส ? ภาษาอีสาน กุญแจอยู่ไหน ? )
คิดถึงคุณยายเมื่อไหร่ ได้เห้นใบไม้ ก็หายคิดถึงแล้ว
คุณยายสบายดีนะครับ...
...สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ...กับ..ประโยคที่ว่า...สายกลวง...ดูตามคำ..มองเห็นว่า..ว่าง...เพราะมันกลวง...ก็น่าจะลองเป็นไป...นะเจ้าคะอาจจะเป็นทางตรงยิ่งกว่าทางสายกลาง...อ้ะะๆๆ....(ถ้าพบแล้วอย่าลืมส่งข่าวนะเจ้าคะ...)....ยายธีค่ะ
...สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ...ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียน..หลานเฌวา..คงสบายดีนะเจ้าคะ...คิดถึงค่ะ..ยายธี
....สวัสดีค่ะคุณ กิติพัฒน์...ดอกไม้สวย..(คนไทยเรียกว่า..รักเร่..ใช่ไหมเจ้าคะ..)...คิดถึงอยู่เหมียนกันเจ้าค่ะ...ที่นี่(ในยุโรป)..วันๆก็ผ่านไป..หาก..แดดร่มลมตก...ฟ้ามืด..ละก็..เหงากันหงำเหงือก..เหอๆๆ...วันๆยายธีก็ไม่ค่อยจะมีธุระปะปังอะไรมากนัก...เดินเข้าเดินออก..ระหว่าง..คลินิกโรคจิต..กับ โลกกลวงๆใบนี้..ที่เรียกกันว่า..ยู้ดเซ่ออ..ไซเบอ....อะไรเนียะแหละเจ้าค่ะ..(ก็ได้แปลง..ร่าง..เปลี่ยนจิต...แล้วแต่..คิดไป)....หาความสุขกับความไม่มีตัวตนไปวันหนึ่งๆ...ดีนะเจ้าคะ...อาศรมก้ามกุ้งนี่อยู่ที่ไหน...ถามมา..ทราบแล้วเปลี่ยน ....ยายธีค่ะ
สวัสดีค่ะยายธี
คุณยายธีค่ะ สั้นๆ แต่ได้ข้อคิด จะต้องมีสตินะคะ ขอบคุณค่ะ
มาร่วมเดินทางกับยายธีค่ะ