หรือต้องพรากจากกัน..นิรันดร์กาล
ธรรมชาติยับเยินเกินแก้แล้ว หมายมุ่งแต่เมืองแก้วเป็นที่หวัง ชนบทแหว่งวิ่นสิ้นกำลัง หมดมนต์ขลังที่จะตรึงดึงผู้คน
นกเคยอยู่คู่รังเมื่อครั้งก่อน
ปลาในบึงว่ายว่อนแหวกน้ำใส
เสือในป่ารักดงเฝ้าพงไพร
คนหนุ่มสาวห่วงใยท้องทุ่งนา
บัดนี้รังเปล่าว่างร้างไร้นก
น้ำในบึงสกปรกสิ้นมัจฉา
ทั้งป่าเสือหายลับไม่กลับมา
คนชราบ่นพึมพำ อยู่ลำพัง
ธรรมชาติยับเยินเกินแก้แล้ว
หมายมุ่งแต่เมืองแก้วเป็นที่หวัง
ชนบทแหว่งวิ่นสิ้นกำลัง
หมดมนต์ขลังที่จะตรึงดึงผู้คน
สังคมเมืองเลิศหรูกู่ไม่กลับ
ตึกระฟ้าเด่นประดับฟากถนน
คนหนุ่มสาวมากหน้ามาดิ้นรน
มาขุดค้นความฝันอันเลือนลาง
คิดถึงนก คิดถึงปลาป่าและเสือ
ยังมีเหลือสิ่งใดให้ดูบ้าง
บางคนเริ่มสับสนไร้หนทาง
เดินลังเลอยู่กลางฝุ่นหมอกควัน
หรือว่าโลกต้องเป็นไปเช่นนี้
หรือชีวิตถึงทีต้องพลิกผัน
หรือวันหนึ่งอาจได้เริ่มเติมสัมพันธ์
หรือต้องพรากจากกัน นิรันดร์กาล
สันติสุข สันติศาสนสุข ΩΩ
คำสำคัญ (Tags): #สันติสุข สันติศาสนสุข นักวิชาการศึกษา#สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สพฐ. ศธ.#หรือว่าโลกต้องเป็นไปเช่นนี้ หรือชีวิตถึงทีต้องพลิกผัน
หมายเลขบันทึก: 403171เขียนเมื่อ 18 ตุลาคม 2010 03:06 น. ()ความเห็น (1)
วิไลวรรณ ใจแก้ว
คุณสันติสุขคะ
- ดิฉันชอบภาพและคำในกลอนบทนี้มากค่ะ ภาพสวยจริงๆ กลอนก็ไพเราะอ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้ง
- ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเรื่องราวดีๆให้คนได้อ่าน