มีความอดทน-3
มีความอดทน-3
โสภณ เปียสนิท
...........................
การเดินทางอันยาวนานสอนให้ผมรู้จักอารมณ์และความรู้สึกที่ลุงว่า แต่ไม่เคยรู้ว่ามันจะมีปริศนาธรรมขนาดนี้ อารมณ์เหล่านี้เกิดขึ้นแล้วก็ผ่านไป “อดทนแล้วเอาไปใช้ในชีวิตในสังคมได้หรือเปล่า” มือขวาของลุงถือถ้วยชา มือซ้ายหยิบปลายด้ามฟืนดันเข้ากองไฟ “ได้ซี ได้มากทีเดียวคุณ” “อย่างไรบ้าง” “อดทนต่อคำด่าของคนพาลที่มีมากมายในสังคม อดทนต่อความโกรธที่มักจะโผล่ให้เห็นเสมอตอนเราเผลอ เราต้องไม่ดุร้าย”
ผมไม่เห็นด้วย “เขาโกรธเรา เราก็ต้องโกรธเขา ยุติธรรมดีแล้ว” ลุงว่าเรื่อยๆ แบบไม่รู้สึกรู้สา “ไม่ดีหรอก พระสอนว่า ไม่โกรธผู้ที่โกรธ ถือว่าชนะสงคราม” “ชาวบ้านเขาไม่คิดอย่างนี้” “จริง ไม่คิดอย่างนี้ เพราะเขาไม่ได้ฝึกความอดทน” “มีอะไรที่ต้องอดทนอีก” “มีอีกมาก เช่น อดทนไม่ก่อทุกข์ให้แก่ใคร อดทนทำงานด้วยใจเบิกบาน แจ่มใส เรียกว่ามีความคิดเชิงบวก มองโลกในแง่ดี โบราณสอนไว้ดี” “สอนว่าอย่างไร” “สอนว่า ปิดหูซ้ายขวา ปิดตาสองข้าง ปิดปากเสียบ้าง นอนนั่งสบาย”
ผมนิ่งคิดทบทวนคำคมของลุงแบบเพลินๆ ทอดสายตามองเปลวไฟลามเลียท่อนฟืนทีละน้อย “หากว่าผมจน ก็ทนจน โง่ ก็ทนโง่ รู้ว่าชั่ว ก็ทนชั่วอยู่อย่างนั้น ถือว่าเป็นความอดทนหรือไม่” ลุงชะงักนิดหนึ่ง หันหน้ามาตอบอย่างรวดเร็ว “เฮ้ย อย่างนั้นไม่ใช่ความอดทน แต่เป็นความเกียจคร้าน” “อดทนผมก็อดทน แต่ว่าใจคอหงุดหงิดขุ่นมัวจะถูกหรือไม่” “ไม่ได้ ขันติต้องมีอารมณ์แจ่มใสเบิกบานเสมอ จึงถูกต้อง”
“ลุงสอนผมเรื่องความอดทนได้ดีมาก สิ่งเหล่านี้ผมสงสัยมานาน แยกประเภทความอดทนได้หรือไม่” ลุงยิ้มในที พูดเรื่อยๆ เหมือนสายลมเย็นกลางป่ากำลังโรยริน “ได้ซี อดทนต่อความลำบากตรากตรำ อดทนต่อทุกขเวทนา อดทนต่อความเจ็บใจ อดทนต่ออำนาจกิเลส” “อำนาจกิเลสคืออะไร” “มากมาย กิเลสพันห้า ตัณหาร้อยแปด ย่อเหลือ 3 โลภ โกรธ หลง” “ชาวบ้านมักนินทากันมาก” “นั่นแหละขาดความอดทน แต่พระสอนว่า เขาด่าไม่โกรธถือว่ายากแล้ว เขาชมแล้วไม่ยิ้มยากยิ่งกว่า” ลุงกล่าวคำคมน่าชื่นชม
ความเห็น (15)
เขาด่าไม่โกรธถือว่ายากแล้ว (พอทำได้)
เขาชมแล้วไม่ยิ้มยากยิ่งกว่า(ทำไม่ได้..เล้ย!)
เขาทำอะไรกับเรา
เมื่อเรามีความอดทนเราจะเป็นผู้ที่มีความสุขนะคะท่านอาจารย์
เรียนครูป.1ครับ
จับประเด็นตรงคำคมเลยนะครับ ส่วนที่น่าคิดอีกข้อคือ คนจำนวนมากมักนินทากัน เพราะไม่รู้ว่า เป็นการแสดงความผิดปกติของจิตตนเอง
เรียนคุณครูอิ๊ดครับ
ผมชอบคติธรรมของหลวงปู่วัดปากน้ำครับท่านสอนว่า "ไม่สู้แต่ไม่หนี ชนะทุกที" ผมว่าคมดี นำมาปฏิบัติได้จริงครับ
- ของหวานหลังมื้อเที่ยง อีกสักคำ
-สวัสดีครับอาจารย์โสภณ....
-"เขาด่าไม่โกรธถือว่ายากแล้ว..... เขาชมแล้วไม่ยิ้มยากยิ่งกว่า”
-ขอบคุณครับ....
- สวัสดีครับอาจารย์โสภณ
- มาฝึกความอดทน เพื่อเป็นการพัฒนาตนเองครับ
- ขอบคุณครับ สุขภาพแข็งแรง และมีความสุขครับผม
เรียนคุณเพชรน้ำหนึ่งครับ
วันนี้ไม่มีขนมงามมาฝากด้วยหรือครับ
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
เรื่องของความอดทน ค่อนข้างจะแตกต่างจากหลักคิดของชาวบ้าน เช่น อดทนดูใจตัวเองคิดอะไรอยู่ ดีหรือไม่ดีอย่างไร นั่งนิ่งๆดูความทุกข์ที่เกิดจากสังขารนี้ เป็นต้น
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณที่แวะเยี่ยมblogค่ะ ติดตามอ่านกลอนของอาจารย์เสมอ อาจารย์แต่งกลอนเพราะมากค่ะ
มีความคิดว่าความอดทนเป็นยาวิเศษนะค่ะ เพิ่มความเข้มแข็งทางจิตใจ เพิ่มความต้านทานให้ชีวิต ถึงจุดหนึ่งให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่า แม้บางอย่างจะมองไม่เห็นเป็นรูปธรรมก็ตาม
ขอบคุณค่ะ
ครูฐานิศวร์
มาทางนี้ด้วยเหมือนกัน หนีน้ำท่วมมาหรือเปล่าครับ
เรียนคุณถาวรครับ
การอ่านกลอนเขียนกลอนเป็นสุนทรีย์ของชีวิตครับ
ส่วนความอดทนเป็นมงคลของชีวิตครับ พระสอนอย่างนั้น
"การนินทา คือความผิดปกติของจิต" เยี่ยมค่ะ
- จะได้นำไว้สอนใจตนเอง เป็นการฝึกความอดทน ขั้นต้น อิๆๆ
- ยิ่งรู้ว่ามีคนนินทา เรายิ่งโกรธ เราคงเป็นคนโง่ที่อ่อนไหวตามลมปากคน
- แล้วการที่เรานินทาตอบโต้ คงเป็นความโง่ยกกำลังสอง ที่เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้
- ขอบคุณค่ะ
เีรียนคุณดาวเรืองครับ
ประเด็นที่ยกมาถูกเที่ยงทุกข้อครับ แบบนี้นั่นแลที่เรียกว่า "ธรรมย่อมรักษาผู้ประัพฤติธรรม" เคยนินทาคนอื่นไว้มาก มักระแวงว่าคนอื่นจะนินทา ถือว่าเป็นกรรมเก่าไงครับ
เดินทางมาไกล
- เดิน... แสนไกล ขอไปต่อ ไม่ท้อถอย
- ทาง... เส้นน้อย พลอยมีคน ตามเอาอย่าง
- มา... กับใคร ใจยังมุ่ง สู่เส้นทาง
- ไกล... ลับล้าง ไม่ลางเลือน เตือนใจตน.....ฯ
✿อุ้มบุญ✿ ฝากกลอน เก้าคำ แด่..... ครู ผู้ให้