มีความอดทน
มีความอดทน-1
โสภณ เปียสนิท
...........................
ระหว่างการเดินทางรอนแรมอยู่ในป่าชายขอบหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ดวงตาของโลกหรี่ลงเรื่อยๆ รัตติกาลคลี่คลุมโลกที่ละน้อย ผมกำลังเร่งก้าวเดินเพื่อหาที่พักแรมคืน ในที่ใดที่หนึ่ง แม้มีความวิตกกังวลอยู่บ้าง แต่ชีวิตนักเดินทางรอนแรมนับสิบปี ผมคุ้นเคยกับความรู้สึกชนิดนี้ ความอดทนเป็นคุณธรรมของนักเดินทางที่ดี การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าทีละขั้นเป็นสิ่งที่ต้องทำควบคู่กันไป เหมือนโชคเข้าข้าง ผมเห็นแสงไฟวับแวมอยู่ไกลๆ ที่นั่นต้องมีบ้านคน มีที่นอน มีน้ำท่าดื่มอาบ ผมเดินเข้าใกล้ดวงไฟนั้นทีละน้อย
เมื่อถึงที่หมายจึงรู้ว่า ผมเดาผิด ที่แห่งนั้นมีเพียงชายแก่แต่งกายด้วยชุดขาว เก่าซีด หนวดเครารุงรังกำลังก่อกองไฟต้มน้ำอย่างเอาใจใส่ รอบด้านตรงที่แห่งนั้นมีแต่ป่าไม้ใหญ่มืดครึ้ม ทางที่เดินมาเป็นเพียงทางเท้าเล็กๆ ไม่รู้ว่าเป็นทางเดินของคน หรือทางเดินของสัตว์ป่า “สวัสดีครับลุง”
ลุงหันมาเผชิญหน้ากับผมช้าๆ เหมือนรู้การมาของผมล่วงหน้าอยู่ก่อนแล้ว “สวัสดี มาจากไหนเล่า” มองหน้าผม เหมือนกำลังสำรวจผมอย่างสุขุมลุ่มลึก “มาจากในเมือง ผมอยากขึ้นไปเที่ยวบนยอดเขาที่สูงที่สุดแถวนี้” ผมตอบตามความตั้งใจ “ขึ้นไปบนยอดเขาแล้วได้อะไร”
ลุงถามเรื่อยๆ คงเห็นเป็นเรื่องแปลก ขณะใช้ไม้เล็กเขี่ยไฟให้แรงขึ้น ควันไฟลอยคลุ้งตามแรงลมเข้าหา ชายชราเอียงตัวหลบควัน “ความสุขครับลุง มันเหมือนเป็นผู้พิชิต” “ได้ความสุขหรือ” ลุงถามหน้างง “สุดยอดเลยครับ” “อธิบายต่อไปอีกซิ” ผมเริ่มอธิบายด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจ “เมื่อยืนบนยอดเขาสูงที่สุด มองเห็นโลกเบื้องล่างกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา มองเห็นหมู่บ้าน หมู่ไม้ ขอบฟ้า เล็กกระจิริด ลมเย็นโชยพลิ้ว อากาศบริสุทธิ์ รอบตัวเงียบสงบ สิงห์สาราสัตว์ร่ำร้องหากิน พักผ่อนบนนั้นสองสามวันแล้วค่อยกลับลงมาด้วยความอิ่มเอมใจ”
ลุงยกกาต้มน้ำเดือดลงจากเตาไฟ รินน้ำร้อนใส่ถ้วยสองใบ หยิบอะไรบ้างอย่างเทใส่ถ้วยแล้วยื่นให้ ผมรีบพนมมือไหว้ขอบคุณ เหมือนรู้ว่าผมกำลังหิว อีกถ้วยลุงโรยผงคล้ายชาใส่แล้วถือไว้เป่าเบาๆ แล้วจิบช้าๆ กลิ่นหอมแปลกๆ “ขึ้นมากี่ยอดเขาแล้วเล่า” “โอ้ย นับสิบแล้วครับ” ผมแสดงความภูมิใจเต็มที่ “ลุงขึ้นมาทุกยอดเขาในประเทศ และประเทศใกล้เคียงอีกหลายสิบแห่ง”
ความเห็น (19)
เหนือฟ้ายังมีฟ้าค่ะอาจารย์ หมอรับเย็บมั้ยค่ะ
สวัสดีค่ะ
"ที่สุดของคนหนึ่ง ย่อมไม่ใช่ที่สุดของอีกคน" ขอขอบพระคุณค่ะอาจารย์
สวัสดีค่ะ...
-ขิงแก่ย่อมเข้มข้นกว่า..จริงมั้ยคะ..อิ.อิ..
เรียนคุณสายใจครับ
การอยู่บนที่สูงย่อมมองเห็นส่ิงที่อยู่ข้างล่างชัดเจนขึ้น ความรู้สึกของคนบางคน การยืนบนจุดสูงสุดแล้วอิ่มเอมใจ
เรียนคุณยายคิมครับ
สำนวนนี้ถือว่าคมทีเดียว "ที่สุดของคนหนึ่ง ย่อมไม่ใช่ที่สุดของอีกคนหนึ่ง"
- ความอดทน ต่อการได้ยืนบนเขาสูง แล้วก้มลงมาดูข้างล่าง เป็นความอิ่มเอมใจ แม้ยอดเขานั้นมีคนย่ำ มาแล้วมากมาย แต่ก็ยังสุขใจ
- ถ้าความอดทนที่อยากให้ถึงยอดเขา แต่พบว่าตัวเองยังอยู่ที่ชายป่าชายเขา จะมีความรู้สึกเช่นไร ฝากถามชายแก่ที่แต่งกายด้วยชุดขาว เก่าซีด หนวดเครารุงรังและกำลังก่อกองไฟต้มน้ำอย่างเอาใจใส่ คนนั้นด้วย
- ขอบคุณค่ะ
เรียนคุณดารุณีครับ
คนผ่านประสบการณ์มากกว่ามีดีมากกว่า แต่วันข้างหน้าไม่แน่ สถิติอาจถูกทำลาย
เรียนท่านอาจารย์
- สุดสุดไปเลยค่ะ เยี่ยมมากๆ
- คุณยายไม่กล้าเดินป่าค่ะ กลัวความมืด
- ตอนที่รถลงข้างทางถึงได้นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง เพราะมันมืดมาก
เรียนคุณดาวเรืองครับ
ขอยกย่องว่าจับประเด็นได้เยี่ยมครับ
เรื่องนี้มีอยู่ในธรรมบทขุทกนิกาย คนบนเขาสูงเห็นสรรพสิ่งบนพื้นล่างได้ง่าย คนมีคุณธรรมสูงมองเห็นสรรพสิ่งตามความเป็นจริงได้ง่าย เห็นความจำเป็นของการเพิ่มคุณธรรมในตนเองแล้วนะครับ
อีกประเด็น "อยากขึ้นยอดเขาแต่พบว่าตนเองอยู่ที่ชายเขา" มีนัยกว้างในทางธรรมวิเคราะห์ บางคนฝึกทำสมาธินับสิบปี (เหมือนใครบางคนแถวนี้) แต่ไม่ก้าวหน้าไปทางไหน ป้วนเปี้ยนแถวชายเขานั้นแล .....บางคนเผลอสุขอยู่ชายเขา เหมือนฝึกแล้วรับผลสุขจากสมาธิพอใจเท่านั้น นี่ walk around เหมือนกัน
ขอย่อๆครับ
เรียนคุณยายครับ
มองทะลุจากหัวหินถึงสารคาม เห็นคุณธรรมอันเป็นมงคลในตัวตนของคุณยาย คือ อ่อนน้อมถ่อมตน ควบคู่กับ มีความเคารพ และอื่นๆ อีกหลายข้อ สังเกตดูดีๆนะครับคุณยายแถวใกล้ๆ สองข้อที่อ้างถึง หากคุณยายเดินหน้าต่อ แบบถูกทิศทางพยากรณ์แบบคนสายตาสั้นว่า คุณยายมีโอกาสถึงเป้าหมายในชีวิตนี้
- ตามมงคลชีวิต ต่อนะคะ
- เมื่อวานประชุมทำแผนกลยุทธเครียดนิดหน่อย
- วันนี้ขอติดตามมงคลชีวิตต่ออีก
- ✿อุ้มบุญ✿ได้ส่ง งานวิจัยR2R ในงานประจำเล็กๆมาตามที่ตั้งใจแล้วนะคะ ช่วยชี้แนะเพิ่มเติมเพื่อการพัฒนาด้วยเจ้าค่ะ
เด็กไทยทุกวันนี้มีความอดทนต่อการทำดี น้อยลงทุกที
แต่ก็ งง งง ว่า ทำไมอดทน ในการต่อแถวรอซื้อโดนัท(นำเข้าจากต่างประเทศ) ได่ดีมาก
เรียนเจ๊ปุ๊ครับ
เขาทนต่อแถวซื้อโดนัทได้ แสดงว่าเขามีความอดทนอยู่แล้ว แต่ใช้ไม่เป็นเท่านั้นเอง เมื่อไรเขาเห็นคุณค่าของสิ่งที่เขาต้องอดทนเมื่อนั้น จึงจะเกิดประโยชน์ ผมว่านะ
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
ของคุณสำหรับงานวิจัยที่ส่งเมลมา แล้วจะไปค่อยๆ อ่านอย่างคนที่ทานอาหารแสนอร่อย ได้ผลประการใดแล้วจะบอกให้ทราบครับผม
ความอดทนที่ทรมานแต่สุดท้ายจะหอมหวานนะคะ
- อดทนต่ออีกนิดใกล้จบแล้ว
- ได้เก็บเกี่ยวเรื่องอื่นระหว่างเดินทาง อย่างน้อยก็พบกัลยาณมิตรเพิ่มขึ้นอีกเยอะแยะมาแบ่งปันเรื่องราวดีดี
เเหม ครูอิ๊ดครับ นึกถึงภาษิตไทยที่ว่า "อดเปรี้ยวไว้กินหวาน" ขึ้นมาทันเลยนะครับนี่
- เพิ่งจะเรียนรู้เกี่ยวกับธรรมะ
- ขอเป็นศิษย์ค่ะอาจารย์
เรียนคุณ
ลองอ่านแล้ววิจารณ์ไว้เรื่อยๆนะครับ ผมจะดูว่าสมัครเป็นศิษย์แล้วจะลงเรียนหรือเปล่า อิอิ