ขอบคุณมาก ๆ เลยครับคุณบอน สำหรับบันทึกนี้ครับ
เพราะสิ่งที่พวกเราเขียน บางครั้ง "เขียนด้วยใจ" จริง ๆ ครับ
เขียนในสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจริงในสังคมไทย สะท้อนออกมาแบบตรง ๆ ครับ
แต่บางครั้งก็กลัวว่า จะไปกระทบเพื่อน พี่ น้อง หรือว่าอาจารย์หรือเปล่า
ถึงกระนั้น ถ้าเราคิดว่าเราเขียนด้วย "ความบริสุทธิ์ใจ" ที่อยากเห็นสิ่งต่าง ๆ ดีขึ้น ก็ไม่กลัวถึงสิ่งต่าง ๆ ที่จะสะท้อนกลับมาครับ
การสื่อสารแต่ละครั้ง ผู้รับแต่ละคนย่อมเข้าใจได้ต่างกันครับ บางบันทึก ที่เขียนด้วยความจริงใจ เขียนในเชิงสร้างสรรค์ ก็อาจจะถูกมองว่า เขียนเพื่อบ่อนทำลายความรู้สึกไ้ด้เช่นกัน ก็อยู่ที่ว่า เนื้อหาของบันทึก มีความชัดเจนมากแค่ไหน สามารถตีความเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่า
ถ้ากระทบความรู้สึกของคนอื่นๆ หากเรารู้เราก็ชี้แจงให้กระจ่าง ชัดเจน
แต่หลายครั้ง เราไม่ค่อยจะรู้ครับ ไม่เคยรู้ว่า เมื่อเราสื่อสาสรออกไปแล้ว อีกฝ่ายคิดอย่างไร ดูเขาเฉยๆ ก็ต้องพยายามตีความกันไปเอง ถ้าเห็นเขาท่าทางเครียดๆ ก็อาจจะตีความว่า เขาไม่พอใจเรา แต่เขาอาจจะมีเรื่องอื่นที่กำลังขบคิดอยู่และยังหาทางออกไม่ได้ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้นครับ
เห็นด้วยค่ะ..
ถ้าหากเขียนบ่อยๆ ฝึกคิด ฝึกเรียบเรียงภาษา..
"...เอกลักษณ์จะเกิดเฉพาะของคนๆนั้นทันที ที่ใครๆก็ไม่อาจจะลอกเลียนแบบได้ .."
^___^
ขอบคุณที่แวะไปอ่านโลกการ์ตูน
ว่างๆ แวะมาอีกนะคะ
สวัสดี อาษา ว่างๆ แวะมาเที่ยว ที่ระยองบ้างนะ
สาระดีมากเรยค่ะ คนทำเก่งจัง!!!!
คุณเป็นคนเก่งนะคะ ฉันชอบบันทึกของคุณค่ะ ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกัน ฉันจะให้คุณอ่านบันทึกของฉันบ้าง
( ใครๆก็ไม่อาจจะลอกเลียนแบบได้ แม้จะพยายามลอกเลียนแบบ แต่คงจะยากมากๆ ในการที่จะเขียนด้วยความสม่ำเสมอ ) ว่าแล้วก็ขอลอกไปไว้ใน Blog หน่อยนะคะ เอาไว้เตือนใจ อิ ๆๆๆ
สวัสดีครับ คุณ วิริญลักษณ์ พันธ์คำ
ไม่พยายามไม่รู้นะครับ ต่างคนต่างเอกลักษณ์ที่ลอกเลียนแบบกันไม่ได้ เผื่อจะมีคนอยากลอกเลียนแบบคุณบ้างนะ อิอิ
ขอบคุณมากนะค่ะ เขียนบันทึกดีๆให้ด้านอ่านและนำไปใช้ได้ ถ้ามีเวลาจะอ่านบันทึกของคุณบอนให้หมดทุกบันทึกที่เขียน ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับแง่คิดดีๆ
แหม ตั้งใจจะอ่านให้หมดเลยหรือครับ
ไหวหรือ
พันกว่าเรื่องนะครับ :))