ลำบากด้วยกัน ตามสุขตามทุกข์ ที่มี
บันทึกต่อไปนี้ เป็นบันทึกเกี่ยวกับเรื่องราวและประสบการณ์ในครอบครัวของครูอ้อย แซ่เฮ ในเรื่องของการครองตน ครองคน และครองใจ
การครองตน.....จากการตัดสินใจ แต่งงานอยู่กินกันมา เราทั้งคู่มีแต่ความซื่อสัตย์ พูดจริง ทำจริง ถึงแม้จะบั่นทอนจิตใจกันในระยะเริ่มแรก แต่ต่อไป เรารู้ใจกัน เข้าใจกัน ไม่พยายามคิดแทนกัน ด้วยการให้เกียรติ และไม่เห็นแก่ตัว
ครูอ้อย สังเกตหลายๆครอบครัว ที่ชอบคิดแทนคู่สมรส กระทำการใดใด โดยปราศจากการคิดร่วมกัน ชอบใช้การคิดแทนมาเสมอ โดยลืมให้เกียรติ คู่สมรส จะเกิดความลำบากใจในภายภาคหน้า เพราะ ความอดทน อดกลั้นจะลดน้อยถอยลง หากเห็นคนอื่นสำคัญกว่า
ดังนั้น การทำตน หรือครองตนให้เสมอต้นเสมอปลาย เป็นเรื่องที่สำคัญดังกล่าว ครูอ้อย มักจะขี้เกรงใจ และถามไถ่กันก่อนทุกครั้งที่จะทำอะไร ถึงแม้สุดท้าย ครูอ้อยก็ต้องทำเอง.....ก็ตาม
ครองคน.....เป็นเรื่องที่ยาก และไม่มีการเรียนที่ไหน มาสั่งมาสอนให้รู้จักการครองคน มันเป็นศาสตร์ เป็นศิลปของแต่ละบุคคล ที่จะมีและใช้ หลักการครองคนให้ได้ ยึดมั่นต่อกัน ศรัทธาต่อกัน ถึงแม้ว่า สังคมจะมองว่าเราเสียเปรียบ มองว่าเราน่าจะมีอะไรๆๆดีกว่านี้ก็ตาม.....
ครูอ้อยศรัทธาในตนเองก่อน ว่าสิ่งที่ทำไปนั้น ถูกต้องและนำความสุขมาให้ตน มากกว่าที่จะฟังคนอื่น หรือทำตามความคิดของคนอื่น จนไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อมีการผิดพลาดใครล่ะ จะมารับผิดชอบชีวิตของเรา
การครองคน ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ดังที่กล่าวมาแล้ว สำหรับครูอ้อย ทำใจดี ทำคิดดี และทำปฏิบัติดี คนดีที่เราพบ ก็จะเข้าใจและปฏิบัติดีต่อเรา.....สักวัน
และครองใจ.....เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากนัก ครูอ้อยเติบโตมากับความละเอียดลออของคุณพ่อคุณแม่ ทนต่ออะไรๆๆได้เสมอ เพราะความละเอียดลออนี้เอง สอนให้ครูอ้อยเข้าใจคน ค้นหาเหตุผลว่า....ทำไม อะไร ที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้
เมื่อเข้าใจกันแล้ว ไปไหนไหนก็มีความสุข ตามสุข ตามทุกข์ด้วยกัน
เมื่อคืนนี้ ครูอ้อยกับพ่อบ้าน ไปงานเลี้ยงโดยใช้รถมอเตอร์ไซค์ช็อปเป้อของพ่อบ้าน ในขากลับ รถราในท้องถนนไม่มีมากนัก รถของพ่อบ้าน เสียงดังแครก และมีอะไรหลุดออกจากรถ กลิ้งไปบนท้องถนน ที่สี่แยกไฟแดงแห่งหนึ่ง
ครูอ้อย รู้สึกเจ็บที่ร้อยหวายข้างขวา พ่อบ้าน หยุดการดูรถขอเธอ และรีบมาดูที่ข้อเท้าของครูอ้อย เธอถอดสายเชือกรัดรองเท้าครูอ้อยและก้มลงดูอย่างใกล้ๆๆเพราะเวลานั้นที่ถนนมัดมืดมาก
ครูอ้อยเจ็บๆๆ แต่ดูแลตนเองได้ พร้อมกับบอกให้พ่อบ้าน ไปดูรถว่าเป็นอะไร เธอเดินไปเก็บชิ้นส่วน พร้อมกับมีผู้ชาย ขี่ซาเล้งมาช่วย จับโช้ครถ และแก้ไขได้
พ่อบ้านส่งครูอ้อยขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านรถติดไฟแดงหลายครั้ง
พ่อบ้านก็ขี่รถมาจอดข้างๆแท็กซี่ และยิ้มยิ้มตลอดทางจนถึงบ้าน
ครูอ้อย รู้สึกตัวว่า เหมือนเด็ก ที่ผู้ใหญ่เป็นห่วง เฝ้าติดตาม ถึงบ้าน....อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอเอายามาทาที่ข้อเท้าของครูอ้อย
เรานอนคุยกัน ก่อนหลับไปอย่างมีความสุข.......
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
อ่านบันทึกนี้แล้วมีความสุขจริงๆค่ะ เหมือนได้ฟังเพื่อนที่รู้ใจมาแนะนำเรื่องส่วนตัว มากระซิบเบาๆ เรื่องการครองตน และครองคน มีบทโรแมนติคนิดๆ ด้วยความรัก ความเอื้ออาทรที่มีให้กัน ที่ว่าเจ็บตอนแรกก็หายไปโดยเร็ว ...ดีใจที่จบลงแบบ Happy Ending
ภาพแห่งความสุขค่ะ
แหมๆๆๆๆๆๆๆตาร้อนแล้วนะคะครูอ้อย
การใช้ชีวิตของคนสองคนมันยากและก็ง่ายปนกัน....
เพียงแค่คนสองคนมองผ่านมุมเดียวกันหรือคนละมุมก็ได้แต่...ให้วนมาจบที่แห่งเดียวกัน จากเรื่องยากก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย
สองคนตายายน่ารักมากนะคะ....
พี่อ้อยจ๋า
คู่สร้าง คู่สม คู่ทุกข์ คู่ยาก
ก็พี่สะมะนึก คู่ พี่ครูอ้อย นี่แหละค่ะ
ไม่ตาร้อน แต่ชื่นใจแทนจริง จริ๊ง!!!
ครับ ชีวิตครอบครัว สำคัญก็อยู่ที่ "ความรัก ความเข้าใจ" นี่แหละครับ
ขอบคุณครับ
เอาไว้ผมแต่งงานจะเรียนเชิญครูอ้อยมาให้โอวาทนะครับ ^^
สวัสดีค่ะ น้องครู 
KRUDALA
กระซิบเบาๆๆ หัวใจสองเราเคล้ามั่น ฉันเองรักเธอเหมือนกัน เฝ้ารอสัมพันธ์ครั้งก่อน
จากเพลงกระซิบข้างหมอน
ครูอ้อย ไม่ได้เขียนบันทึกในแนวนี้มานานแล้ว เนื่องจากทำแต่งาน พอดีเมื่อคืนนี้ได้มีโอกาสไปงานเลี้ยงด้วยกัน เลยถือโอกาสเขียน
บันทึกแห่งความจำ และความสุขไว้นะคะ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับภาพแห่งความสุขด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ เพื่อนรัก 
krugui Chutima
ครูอ้อยมีความรู้สึกว่า ยิ่งนานวัน พ่อบ้านจะเกรงใจ อาจจะเป็นเพราะ ครูอ้อยไม่ค่อยพูด ได้แต่คิด ไม่ว่าจะเรื่องลูก เรื่องพ่อแม่ และเรื่องของเธอ
กว่าจะถึงวันนี้ ก็ต้องถอนลมหายใจบ่อยครั้ง คิดไปเอง คิดแทน ทำแทนกันบ่อยมาก
และแล้ว เราสองคนก็มองมุมเดียวกัน ถึงแม้ว่า บางครั้งก็พกความเห็นแก่ตัวไปมากหน่อย
น้ำต้มผัก ยังหวานหากจะกิน
ขอบคุณมากนะคะ
-มาชื่นชมพี่สาวที่สรรสร้างคำที่เรียกว่าสรรเสริญคนที่อยู่ด้วยกัน อดปลื้มไม่ไหว
-ปิดเรียนจะได้สบายกระมัง
-ผมกำลังเตรียมตัวไปเที่ยว
^ -- ^
- มาหาจิ้งหรีด เอ๊ยยยย...! มาเยี่ยมพี่อ้อยครับผม
- ไม่ได้พ้อกันโด่นแล้วเด๊อ ซำบายดีบ่ครับ ?
- .......แฮ่ะๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
ดีใจด้วยกับความสุขของคุณครูอ้อยนะคะ
ขอบคุณเรื่องเล่าที่มีแต่ความสุขนะคะ
วิภาดา หมัดอะดัม
เรียน ครูอ้อย ที่เป็นพี่ร่วมอาชีพด้วยกัน
วันนี้เป็นวันแรกที่อ่านประวัติของคุณ ขอชื่นชมในความสามารถของคุณเป็นอย่างยิ่ง
ถือว่าเป็นหญิงเหล็กจริงๆ เพราะนอกจากมีภาระงานสอนแล้วดิฉันยังนึกถึงความวุ่นวายในครอบครัวที่ต้องดูแลตลอดจนการเรียน อีก ขอชื่นชมอีกครั้งนะคะ แล้วพบกันใหม่
วิภาดา
ขอบคุณค่ะ คุณวิภาดา
ครูอ้อย ก็ท้อแท้ วันละหลายๆครั้ง ค่ะ ขอบคุณ ที่เป็นแรงใจให้นะคะ