แก้ปัญหาลูกจ้าง โดยการพัฒนานายจ้าง
แก้ปัญหาลูกจ้างโดยการพัฒนานายจ้าง
*************************
ในบ้านเรา เรามักมองกันว่ากลุ่มเป้าหมายที่ควรได้รับการพัฒนาคือคนชั้นล่าง เช่น ชาวบ้าน ชาวชนบท คนยากคนจน ชาวเขา ชาวสลัม เป็นต้น
ในวงการอุตสาหกรรมก็เช่นกัน ปัญหาสำคัญในขณะนี้ เช่น ผลิตภาพของอุตสาหกรรมไทยค่อนข้างต่ำ ทำให้สินค้าไทยแข่งขันในตลาดโลกได้ลำบาก
ทางออกของปัญหา มักมองไปที่การพัฒนาแรงงานให้มีฝีมือที่สูงขึ้น เช่น
มีผู้เสนอว่า
ในกรณี ค่าแรงต่ำ
ทางออกที่มีคนเสนอ คือ ลูกจ้างต้องรู้จักกินใช้มากกว่านี้ เช่นมีผู้เสนอว่า
สิ่งที่ มักจะมองข้าม หรือไม่สนใจมองกันเลยในการแก้ปัญหาใด ๆก็คือ การเข้าไปจัดกระทำกับคนที่อยู่ในระดับบนของสถานการณ์นั้น ๆ
เช่น ในการพัฒนา ไม่มองกลุ่มเป้าหมายที่เป็นคนที่เป็นฝ่ายปกครอง ชาวเมือง คนรวย พวกไฮโซ นายทุน เป็นต้นเลย
ในกรณีอุตสาหกรรม ก็มองข้าม พ่อค้า นายทุน นายจ้าง เจ้าหน้าที่รัฐ เป็นต้น
รู้สึกว่าเกรงใจ้ เกรงใจคนเหล่านี้มาก ๆเลย
อย่างในปัญหาผลิตภาพของอุตสาหกรรมไทยนั้น
ผมคิดว่า ก่อนที่เราจะไปเร่งรัดพัฒนาลูกจ้าง เราควรหันไปจัดการกับนายจ้างก่อน
และสิ่งแรกที่ควรจัดการกับนายจ้าง คือ การยกระดับสำนึกอำนาจนิยม หรือสำนึกชนิดที่มองไม่เห็นหัวคนเล็กคนน้อย คนยากคนจน ออกไปจากหัวจิตหัวใจของเขา
คือต้องจัดการกับสิ่งที่เป็นต้นเหตุสำคัญที่เป็นอุปสรรคต่อสิ่งดี ๆต่าง ๆที่จะเกิดขึ้นในบ้านในเมือง
ลองฟังหมอประเวสท่านพูดอีกทีนะครับ
**************************
paaoobtong
08/10/53
19:31
ความเห็น (3)
สวัสดีครับท่านอาจารย์
แวะมาเรียนรู้ครับ
"ก่อนที่เราจะไปเร่งรัดพัฒนาลูกจ้าง เราควรหันไปจัดการกับนายจ้างก่อน และสิ่งแรกที่ควรจัดการกับนายจ้าง คือ การยกระดับสำนึกอำนาจนิยม หรือสำนึกชนิดที่มองไม่เห็นหัวคนเล็กคนน้อย คนยากคนจน ออกไปจากหัวจิตหัวใจของเขา"
ประโยคนี้โดนใจมากครับท่านอาจารย์
สวัสดีครับคุณณัฐวรรธน์
- ผมในฐานะที่เป็นคนชั้นล่างคนหนึ่ง รู้สึกมาก ๆกับการพัฒนาบ้านเมืองที่มักไปกระทำกับชาวบ้าน(คนชั้นล่าง) : คนยากคนจน คนชนท หรือคนสลัม โดยคนเหล่านี้ถูกนักวิชาการ นักพัฒนา หรือ รัฐบาล มองว่าเป็นปัญหา ด้อย บกพร่อง หรือมีคุณสมบัติที่ขัดขวางการพัฒนาบ้านเมืองต่าง ๆ แล้วเขาเหล่านั้นก็พากันคิดวิธีการต่าง ๆเพื่อไปพัฒนาชาวบ้าน
- พอไปดำเนินการแล้วไม่ได้ผล หรือบางทีชาวบ้านไม่สนใจ ก็จะตำหนิติเตียนว่าชาวบ้านไม่เอาไหน เป็นพวกพัฒนาไม่ขึ้น
- ผมเองก็เคยไปกระทำกับชาวบ้านเขาในทำนองนี้เหมือนกัน
- มาช่วงหลัง ๆนี้ ผมมีความรู้สึกว่า ที่ชาวบ้านเขามีปัญหาเพราะคนอื่นไปทำกับเขามากกว่า
- ผมกลับมองเห็นว่า ถ้าเราปล่อยให้ชาวบ้านเขาอยู่แบบของเขาน่าจะดีกว่า ถ้ารัฐหรือคนของรัฐ ผู้มีหน้าที่ปกครอง หรือใครก็ตาม อยากให้บ้านเมืองเปลี่ยนไปทางไหน หรือเห็นว่าควรเป็นไปอย่างไร ก็เพียงทำหน้าที่สร้างโอกาสให้กับชาวบ้านเขาก็พอ
- ผมมองว่า ถ้าสภาพแวดล้อมมันเอื้อโอกาสให้กับคนในแนวทางไหน มนุษย์โดยทั่วไปก็มักจะฉวยโอกาสเหล่านั้นมาเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ตน ตามวิถีที่เขาถนัด
- ผมมองว่า ในบ้านเราคนที่อยู่ในโครงสร้างส่วนบนของสังคมเป็นตัวปัญหาที่สำคัญ คนเหล่านี้เอาความได้เปรียบที่ตนเองมีอยู่ ไปทำลาย หรือไปสกัดกั้นโอกาสของคนข้างล่าง สาเหตุสำคัญก็คือพวกเขามีความเห็นแก่ตัวจัดเกินไป
- ผมเข้าใจว่า สภาพการณ์แบบนี้ คือสิ่งที่หมอประเวสท่านเรียกว่า "ปัญหาเชิงโครงสร้าง"
- ดังนั้น ถ้าคนข้างบนเห็นแก่ตัวให้น้อยลงเท่าใด คนข้างล่างก็จะมีโอกาสมากขึ้นเท่านั้น
- คนข้างล่างเขาไม่รู้จักคิดที่จะไปทำลาย หรือไปสกัดกั้นโอกาสของคนอื่น โดยเฉพาะคนที่อยู่ข้างบน
- เมื่อเป็นเช่นนี้บ้านเมืองก็จะอยู่เย็นเป็นสุข
- ในกรณีโรงงาน หรือบริษัท ถ้านายจ้างมีใจและมีปัญญาที่จะเอื้อโอกาสให้ลูกจ้าง รับรองว่าผลิตภาพก็จะพุ่งสูงสุดที่มนุษย์พึงจะทำได้
- ถ้าเป็นอย่างนี้ ค่าจ้างขั้นต่ำ ขั้นเตี้ย อะไร ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึง
- คุณณัฐวรรธน์ เห็นว่าอย่างงั้นไหม๊
- ขอให้มีความสุขนะครับ
- สวัสดีครับ
paaoobtong
11/10/53
00:31
- ไม่มีความรู้เกียวกับนายจ้างเลยครับ
- เท่าที่ทราบส่วนใหญ่นายจ้างบางคนเห็นแก่ได้
- ถ้าพัฒนานายจ้างก็น่าสนใจ
- ในบันทึกผมมันคือ ดอกบวบงูครับอาจารย์
