สวัสดีคะ
ดิฉันทำหน้าที่เกี่ยวกับงานวิชาการ อยู่ที่คณะวิทยาการสื่อสาร มอ.ปัตตานี ความประทับใจในผลงานที่ว่า ก็คือ “คู่มือการประกัน
คุณภาพการจัดการเรียนการสอน” ซึ่งเนื้อหาของคู่มือได้กล่าวถึงกระบวนการจัดการเรียนการสอนและการประกันคุณภาพการจัดการเรียนการสอนของคณะฯ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้อาจารย์ได้ใช้เป็นแนวปฏิบัติสำหรับการจัดการเรียนการสอน...
สำหรับความประทับใจกับผลงานดังกล่าวนั้น คงมาจากคราวที่คณะฯ ได้รับการประเมินคุณภาพภายในเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งเมื่อถึงช่วงการสรุปผลการประเมินจากคณะกรรมการที่มาประเมินผลงานดังกล่าวก็ได้รับคำชมและคณะกรรมการก็ให้ถือว่าเป็นจุดเด่นอีกด้วย ซึ่งความสำเร็จดังกล่าวนั้นตัวเองไม่ได้มองว่าอยู่ที่คำชมของคณะกรรมการเพียงอย่างเดียว แต่ผลแห่งความสำเร็จนั้นมันเกิดจากการที่คู่มือนั้นได้นำมาใช้ปฏิบัติจริง ซึ่งข้อมูลที่นำเสนอส่วนหนึ่งมาจากประสบการณ์การทำงานและอีกส่วนก็เป็นการค้นคว้าหาข้อมูลมาเพิ่มเติม และความสำเร็จดังกล่าวไม่ได้เกิดจากตัวเองเพียงคนเดียว ต้องขอขอบคุณผู้ที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ช่วยตรวจสอบความถูกต้องของเนื้อหาและผู้ที่ช่วยออกแบบปกได้อย่างสวยงาม
ความประทับใจดังกล่าวไม่แน่ใจว่าจะมีส่วนที่เกี่ยวข้องกับความเป็นคุณอำนวยหรือไม่ แต่สิ่งที่ตัวเองคิดว่ามันเป็นความประทับใจนั้นคงเกิดจากการที่เราพยายามที่สร้างงานขึ้นมา เพื่อก่อให้เกิดประโยชน์กับคนอื่นอาจจะไม่ใช่ความหมายของการเป็นคุณอำนวยในแบบของ KM แต่มันก็เป็นการอำนวย (ความสะดวก) ที่เป็นประโยชน์อย่างหนึ่งในการทำงาน
ขอบคุณคะ
เขียนบันทึกเยอะๆนะครับ แล้วผมจะเข้ามาติดตามบ่อยๆ
ยังไงก็เป็นคุณอำนวย(ความสะดวก)แน่นอนค่ะ แต่ถ้าลงมือทำด้วยละก็ น่าจะเป็นคุณกิจค่ะ เราก็จะเป็นพวกเดียวกันคือเป็นคนหลายหน้า เดี๋ยวๆก็เป็นคุณกิจ เดี๋ยวๆก็เป็นคุณอำนวย แล้วเผลอๆก็เป็นคุณลิขิตด้วย อีกสัก 10-20 ปี เราค่อยเป็นคุณเอื้อของที่ทำงาน (ถ้ายังอยู่) ตอนนี้เป็นทุก"คุณ"ที่บ้านของเราไปก่อน...เนาะ
สวัสดีคะ...คุณวนิดา
ดิฉันเองก็ไม่ทราบหรอกคะ...ว่าตัวเองเป็นคุณอะไร
หากแต่มองอย่างเดียว...
คืองานเดิน งาน work และมีความสุขในการทำงาน
ก็เพียงพอแล้ว...
ชื่นชมนะคะ...กับเรื่องเล่าที่ท่านเล่า..."งาน"
นี่แหละคือรางวัล ที่ชะโลมหัวใจคนทำงาน...
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ