ภาวนาคือ ทำให้เจริญ ทำให้เป็น ทำให้มีขึ้น หรือฝึกอบรมพัฒนาตนเอง
โดยการกระทำให้ครบทั้ง 4 ด้าน คือ
การพัฒนากาย คือการมีความสัมพันธ์ที่เกื้อกูลกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพวัตถุ การพัฒนาศีล คือ การมีความสัมพันธ์ที่เกื้อกูลกับสิ่งแวดล้อมทางสังคม คือเพื่อนมนุษย์
การพัฒนาจิต คือการทำจิตให้เจริญงอกงามขึ้นในคุณธรรม ความดีงาม ความเข้มแข็งมั่นคง และความเบิกบานผ่องใสสงบสุข
การพัฒนาปัญญา การพูดว่ามนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐนั้น ถือว่าเป็นการกล่าวไม่สมบูรณ์ เกิดมาจะเป็นสัตว์ประเสริฐไม่ได้...มนุษย์จะเป็นสัตว์ประเสริฐได้ด้วยการฝึก..
ชาวพุทธที่ดี...จึงอยู่อย่าง..ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ผู้รู้ คือ รู้ในสิ่งที่ควรรู้ รู้ทุกข์ รู้สุข แก้ปัญหาได้
ผู้ตื่น คือ ตื่นจากความโง่ จากหลับ ให้กิเลสทำลายชีวิต
ผู้เบิกบาน คือ ใจเป็นสุข เบิกบานอยู่เสมอ ใจอิ่มบุญ พอใจในสิ่งที่ตนมี
สวัสดีค่ะ คุณอรุโณทัย
ขอบคุณข้อคิด
"มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ" ถ้าคิดให้ลึกซึ้ง..ไม่สมบูรณ์จริง ๆ ด้วย
ต้องจำใหม่ว่า มนุษย์จะเป็นสัตว์ประเสริฐได้ด้วยการฝึก..
เมื่อก่อนผู้ใหญ่สอนว่าถ้าเป็นมนุษย์ หมายถึงผู้มีจิตใจสูง
ถ้าจิตใจไม่สูงคือ คน
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม
ใช่อย่างที่ท่านว่าแหละต่อให้หมดประโยคถ้าจิตใจไม่สูงคือ คน อะไร