ความจริงแล้ว บันทึกนี้ควรเขียนตั้งแต่ วันที่ 9 กันายน 2553 เพื่อรายงานผลของการจัด สัปดาห์รู้ทันมะเร็งท่อน้ำดี ของโรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
แต่ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง จึงทำให้เวลาล่วงไปแล้วหลายวัน หากจะเขียนเกี่ยวกับกิจกรรม ก็คงจืดไปแล้ว ขอสรุปง่ายๆ ว่า วันนั้น มีผู้(ที่ประเมินว่าตัวเอง)อยู่ในกลุ่มเสี่ยงมาเข้าร่วมกิจกรรมและตรวจร่างกายประมาณ 200 คน
ที่อยากเขียนถึงคือ กลุ่มบุคคลกลุ่มหนึ่ง ที่มาร่วมกิจกรรม ทั้ง 4 วัน โดยไม่ลังเล (ขอให้ได้ฟ้อน)
กลุ่มจิตอาสาเพลงพื้นบ้าน ที่ได้แต่งกลอนรำขึ้นมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ (แล้วจะหาโอกาสนำเนื้อร้องมาลงทีหลัง)
กลุ่มคนเหล่านี้ ประกอบด้วยบุคคลหลายหน่วยงาน ส่วนมากเป็นบุคลากรคณะแพทยศาสตร์ มี 1 คน ที่เป็นสมาชิก เทศบาล ต. สำราญ ที่ได้ร่วมกิจกรรมกัน ตั้งแต่ปีที่แล้ว ( ชื่นชม ยินดี จิตอาสา..........1 - ชื่นชม ยินดี จิตอาสา.......2 )
จิตอาสาฝ่ายหญิง จะเป็น คนงาน พนักงานการแพทย์ ของฝ่ายการพยาบาล โดยเฉพาะ แผนกการพยาบาลศัลยกรรมฯ ที่เมื่อมีกิจกรรม ก็จะจัดการแลกเวรออกเพื่อไปร่วมงาน มีน้องบางคน ที่ช่วงเช้า มาร่วมกิจกรรม แล้วต่อเวรบ่ายถึง 6 ทุ่ม ทั้ง 3 วัน โดยงานก็ไม่เสีย
บางคนโชคดีแลกเป็นเวรหยุดได้ (แต่ต้องไปใช้เวรวันหลัง) ก็เหนื่อยน้อยหน่อย
ถ้าเป็นเรา เราจะทำได้แบบนี้หรือไม่หนอ
โชคดี ที่งานนี้ มีงบสนับสนุนค่าแต่งตัวให้ 2000 บาท ทั้ง 4 วัน ทั้งทีม เลยได้สวยกันทุกคน (ชอบค่ะ)
ถามคนเหล่านี้ ว่า เขาได้อะไรบ้าง จากการเข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้ คำตอบคือ
ได้ความสุขใจที่ได้แสดงออก ได้ความภูมิใจ ที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้งานสำเร็จลง
ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมขององค์กร ได้แสดงให้ผู้คนมองเห็นตัวตนของตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองยังมีคุณค่า
ได้ตอบแทนหน่วยงาน ที่ทำให้เขามีงานทำ มีเงินใช้ในการดำรงชีวิต
คนกลุ่มนี้ กำลังแสดงให้เห็นว่า บุคลากรทุกคนมีความสำคัญต่อองค์กร แม้ว่าจะเป็นเพียงฟันเฟืองตัวเล็กๆ แต่ก็สามารถช่วยเครื่องจักรตัวใหญ่ขับเคลื่อนองค์กรให้ก้าวต่อไปได้
น้องพยาบาล
หมอลำจิตอาสากลุ่มนี้ ได้รับความสนใจแก่ผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างมาก จนถึงวันนี้ ฉันยังได้รับคำบอกเล่าจากสมาชิกกลุ่มนี้ว่า เดินไปไหน ก็มีแต่คนชม ว่า ทำได้อย่างไร เจ้านายก็เข้ามาแสดงความขอบคุณชื่นชมยินดี ที่ช่วยให้งานนั้นสำเร็จลงได้เป็นอย่างดี เกินความคาดหมายด้วยซ้ำ
สังเกตว่า ขณะพูด ดูท่าทางเขามีความสุข มีความภูมิใจ
ฉันก็รู้สึก มีความสุข มีความภูมิใจกับเขาด้วย แม้ว่าจะไม่ได้ร่วมแสดง แต่อย่างน้อยการบอกเล่าเรื่องราวของเขาเหล่านี้ ก็เป็นการแสดงความขอบคุณ ความชื่นชม ได้อีกทางหนึ่งด้วย ใช่มั้ยค่ะ
การทำงานบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องได้รับค่าตอบแทนเป็นเงิน ขอแค่คำชื่นชม คำขอบคุณ แค่นี้ ก็ดีใจแล้ว
22 ก.ย. 53