เมื่อไม่ใช่ ก็ไปดีกว่า
ผมเองพักหลังมานี้ รู้สึกว่าจะเริ่มมีปัญหาในการปรับตัวเข้ากิจกรรมบางกิจกรรม ถือว่าเป็น "จุดอ่อน" ของตัวเองก็ได้ครับ
ประมาณว่า ปรับตัวเข้ากับกิจกรรมที่จัดยากขึ้น
สาเหตุที่ปรับตัวยากสำหรับบางกิจกรรม คือ เข้าไปร่วมกิจกรรมแล้วไม่มีความสุขครับ เมื่อไม่มีความสุข ใจก็ไม่ยอมรับครับ
เมื่อใจไม่ยอมรับเสียอย่างเดียว ก็ฝืนใจลำบากครับ
ก็อยู่ร่วมกิจกรรมไปแบบฝืนๆ ฝืนไม่ไหว ก็ขอหลบไปดีกว่า
หลบไปก็ทำใจไปด้วยครับ เขามีมุมมองอย่างนี้ เขาก็คิดกิจกรรมมาตามมุมมองที่เขามี มันก็ถูกต้องแล้ว เป็นกิจกรรมที่ดีที่สุดแล้วในมุมมมองของเขา
เพราะหลายคนเขาก็สนุกสนานกันนะครับ เพียงแต่ผมไม่สนุกไปกับเขาด้วย
ผมมาคิดดูว่า คงไม่ใช่พื้นที่ของเรา เมื่อไม่ใช่ ผมก็ไปดีกว่า ฝืนอยู่ไป ก็มีแต่จะสร้างความเครียด
เดี๋ยวนี้ พออายุมากขึ้น ชักจะเริ่มเรื่องมากแล้วครับ
ความเห็น (16)
เข้าใจความรู้สึกนี้ค่ะ..สำหรับประสบการณ์ส่วนตัวนั้น ก่อนตัดสินใจไปร่วมกิจกรรมใด.. มักศึกษา theme และองค์ประกอบอื่นๆที่ "คุ้มค่า" ของกิจกรรมนั้นๆก่อน..และที่สำคัญคือ ความมีส่วนร่วมของตัวเรา..ทั้งอารมณ์ร่วมและการกระทำ..
อ.นงนาทครับ
ขอบคุณอาจารย์มากเลยครับ ที่เข้าใจความรู้สึกของผม
สำหรับผม ก็เป็นคนที่เลือกกิจกรรมเหมือนอาจารย์แหละครับ
แต่ที่เป็นปัญหา คือ ไฟท์บังคับครับ คือ "ต้องเข้า"
ขอบคุณอาจารย์มากครับสำหรับข้อเสนอแนะในการเลือกกิจกรรม
สวัสดีค่ะ
เป็นเพราะทราบดีไปหมดแล้วหรือเปล่าค่ะหรือคิดไว้ก่อน ในสิ่งที่เขาจะกล่าว และบรรยายกาศไม่ดี หรือเพราะอายุมากจริงๆ แล้วถ้าเกิดบ่อยๆก็ไม่มีความสุขบ่อยๆสุขภาพจิตจะไม่ดีอีก การหลีกเลี่ยงออกมา ผู้อยู่ในเหตุการณ์เขาจะมองอย่างไร แล้วจะมีคนทำตามไหม หากทำตามกันมากๆ ผลจะเป็นอย่างไร ดังนั้นเช้ามาต้องอารมณ์ดีๆทุกวันนะคะ จะได้รับได้ทุกสถานการณ์ของแต่ละวัน ทานน้ำมันมะพร้าวแล้วมีพลังดีนะคะ แล้วจะเล่าให้ทราบค่ะ
สวัสดีค่ะ
ชื่อ "บันทึก" เป็นคำตอบของพี่คิมมากกว่าค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านรองฯ ค่ะ เมื่อใจไม่รับก็ไม่มีความสุขนะคะ
แวะมาเยี่ยมเยือนท่านอาจารย์นะครับ
- ผมเคยคิดเช่นเดียวกับท่านอาจารย์ครับว่า อะไรที่ไม่ใช่พื้นที่ของเรา หากฝืนทำต่อไปก็รังแต่จะทำให้จิตใจเศร้าหมอง
- มานะในใจทำให้ผมคิดว่าควรลองดูก่อนสักครั้ง แต่เมื่อลองแล้วมันไม่ใช่ หลายต่อหลายครั้ง ผมก็ต้องยอมรับ และถอยออกแล้วกลับไปทำในสิ่งที่เราทำได้และใช่ตัวเราดีกว่าครับ
บางที่ผู้บริหารก็ต้องฝืนใจเหมือนกันครับ งานพิธีการบางทีเราถูกจับตั้ง ทำตัวลำบากเหมือนกันครับ สุดท้ายก็ต้องทนครับ
- จริงหรือครับ ท่านรอง..ที่ว่า.อายุมากขึ้น จะต้องเรื่องมาก
- ผมเห็นว่า..น่าจะเป็นปฏิภาคกัน..อิอิ
ท่านรองเรื่องมากเหรอค่ะ กอก็เป็นค่ะ
เดี๋ยวนี้ทำไมคนมันมากเรื่อง กอก็เลยรู้สึกเรื่องมาก ยุ่งยากใจ คิดไม่ถูกเลยเชียวค่ะ
ท่านรองสู้ๆน่ะค่ะ
คุณกานดาครับ
* ประเด็นสำคัญอยู่ที่ตรงนี้แหละครับ
การหลีกเลี่ยงออกมา ผู้อยู่ในเหตุการณ์เขาจะมองอย่างไร แล้วจะมีคนทำตามไหม หากทำตามกันมากๆ ผลจะเป็นอย่างไร
ผมหลบออกมาแบบเนียนๆ ไม่ให้คนรู้ และ ไม่ให้ผิดสังเกตุ ประมาณว่า ผมหายมาสักคน ก็ไม่ได้เป็นจุดเด่นอะไร และไม่ได้เป็นตัวอย่างให้ใครทำตาม กิจกรรมเขาก็ดำเนินไปตามปกติ คือ ผมจะอยู่ในช่วงสำคัญนะครับ ช่วงไม่สำคัญผมก็หลบออกมา
ขอบคุณครับที่ช่วยชี้แนะ
พี่คิมครับ เมื่อใจไม่รับก็ไม่มีความสุขจริงๆแหละครับ ก็พอฝืนได้บ้าง ในสภาวะที่พอทนได้ แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ก็ไปดีกว่า
ขอบคุณครับ
คุณณัฐวรรธน์ครับ
ที่เขียนมาตรงเลยครับ บางครั้งคิดว่าเป็นมานะในใจหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าจะใช่ครับ เป็นเพราะไม่ใช่พื้นที่ของเรามากกว่าครับ ฝืนไปก็มีแต่จะเครียด ถอยออกมาเป็นตัวของตัวเองดีกว่า
ขอบคุณครับ
ท่าน ผอ.พรชัยครับ
ที่ผ่านมา ในหลายๆงาน ผมก็อดทนทั้งนั้นแหละครับ ฝืนใจจนจบงาน มีบางงานจริงๆ ที่กิจกรรมมันไม่ใช่ อยู่แล้วไม่มีความสุข ที่จะต้องฝืนร่วมกิจกรรม ที่ไม่ใช่ตัวเรา เป็นกิจกรรมที่ไร้สาระมากๆ กิจกรรมแบบนี้ ผมทนลำบากครับ
ขอบคุณครับ
คุณสามสักครับ
สำหรับผม อายุมากขึ้น มักจะเรื่องมากขึ้นจริงๆครับ สำหรับเรื่องการพัฒนาตัวเอง
ขอบคุณครับ
คุณไผ่ไม่มีกอครับ
บางเรื่องผมก็ไม่เรื่องมากหรอกครับ และ หลายๆเรื่อง ผมก็สบายๆ ไม่เรื่องมาก
ขอบคุณครับ
อาจารย์ครับ
ผมเองก็มีปัญหาแบบเดียวกับอาจารย์มากครับ
ยอมรับว่าอายุเยอะขึ้นกว่าปีที่แล้ว แต่ไม่ยอมรับว่า แก่ครับ
ฮิ ฮิ...
คุณหนานเกียรติ
เอาเป็นว่าอายุมากขึ้นก็แล้วกันนะครับ หรือ ผ่านประสบการณ์มานานดี
ขอบคุณครับ