๖๒๖.จิ๊บจ๊อย

อุบัติเหตุ อุบัติภัย ล้วนเป็นเรื่องเกี่ยวกับอุบัติกาล ล้วนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด บางเรื่องทำให้รู้สึกเจ็บ แค้น โกรธ เศร้าโศก เสียใจ เพราะเป็นเรื่องที่เราตั้งรับไม่ทัน เมื่อตั้งสติได้เราก็อาจคิดได้ว่าควรจัดการอย่างไร

เย็นวันนี้ฉันไปทานข้าวมื้อเย็น ที่ร้านแห่งหนึ่งในอำเภอนครไทย โดยมีเพื่อนเป็นเจ้าภาพ กลุ่มของเรามี ๘ คน เต็มโต๊ะ อาหาร ๒ ที่พอดี อาหารอร่อย คุยกันแลกเปลี่ยนสนทนาปราศรัยกันธรรมดาในฐานะคนคุ้นเคยกันทั้งนั้น

ในขณะที่เราคุยกันไปทานกันไปนั้น ฉันเห็นแมลงตัวหนึ่งบินมาเกาะที่มุมโต๊ะด้านข้างขวามือ ฉันไม่เคยคิดจะปัดแมลงตัวนั้นเลย เพราะมันแค่แมลงตัวเล็ก ๆ และนึกขึ้นได้เหมือนกันว่าแมลงบางตัวมีพิษที่เราคาดไม่ถึงมันอาจต่อยเราได้ ฉันจึงเลิกสนใจ อยู่ดี ๆ แมลงมีทีท่าสนใจฉันเป็นพิเศษไต่มาใกล้ ๆ ซึ่งฉันก็ไม่ระวังตัว พอฉันเผลอนิดเดียวจึงถูกแมลงต่อยได้ ตอนแรกรู้สึกเจ็บนะ เมื่อมองมันอีกทีสติเตือนฉันว่า "มันคือแมลงตัวเล็ก ๆ แค่นั้นเอง" ความเจ็บปวดก็เบาลงโดยไม่ต้องพึ่งยาทาแต่อย่างใด

อิ่มแล้วก็ขอขอบคุณเจ้าภาพ แยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะฉันต้องขับรถกลับบ้านตั้งร้อยกว่ากิโลเมตร ฉันเห็นสุนัขตัวเล็กตัวใหญ่หลายขนาดวิ่งเล่นกันเป็นฝูง ฉันไม่เคยนึกกลัวสุนัข เป็นเพราะความประมาทเลินเล่อคิดว่าสุนัขบ้านอื่นจะใจดีเหมือนสุนัขที่บ้านของฉัน จึงไม่ระวังตัวเดินผ่านเข้าไปใกล้ ๆ อาจจะไปเหยียบขนมันเข้า ทำให้มันตกใจหันหลังมางับที่น่องแต่พลาดไปโดนซ่นเท้าแค่เป็นรอยที่มองดูก็รู้ว่าถูกสุนัขกัด เพราะสวมรองเท้าแตะ ตอนแรกก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน และแล้วสติก็เตือนฉันว่า "มันคือสัตว์เดรัจฉาน" ความเจ็บของฉันก็ค่อย ๆ จางหายไป

ขับรถกลับบ้านอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น จึงโทรศัพท์ไปเล่าให้คุณเอกจตุพร และคุณหนานเกียรติรับฟัง ทุกคนมีความเห็นเหมือนกันว่า "จิ๊บจ๊อย" เพราะไม่เกิดบาดแผลและหายเจ็บเร็วจัง และก็อภัยพร้อมกับแผ่เมตตาให้ทั้งเจ้าน้องแมลงตัวจิ๊ด ๆ และพี่หมาตัวน้อยนั่นแล้ว

กลับมาถึงบ้านตรงไปที่ตู้หนังสือหยิบ "ฉลาดได้อีก" ของ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ มาวางไว้บนโต๊ะ เพื่อสำหรับเตรียมอ่านอีกครั้งก่อนนอนคืนนี้ ต้องขอบคุณเจ้าน้องแมลงตัวจ้อยและพี่หมาด้วยที่เตือนสำนึกให้รู้ด้วยสติ

บางคนอาจจะถือว่าเป็นเรื่องดวงเฮง ดวงไม่เฮง หรือเคราะห์หามยามไม่ดี แต่ฉันไม่คิดเช่นนั้น แต่คิดว่า "หากฉันไม่อยู่ใกล้แมลงตัวนั้น และไม่เดินไปใกล้เจ้าหมานั่น ฉันก็ไม่มีวันที่จะโดนแบบนี้" คิดแล้วอาจ...ฉลาดได้อีก

อย่างไรก็ดีเหตุการณ์แบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่เล็กน้อย แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บทั้งแมลงต่อยและสุนัขกัด หากเราไม่ใส่ใจแผ่เมตตาให้อภัย มันก็ทำให้หายเจ็บปวดได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าทางกายหรือทางใจ และจะไม่มองดูร่องรอยของบาดแผลนั้นอีกต่อไป

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม นพวรรณ#จิ๊บจ๊อย#สุนัขกัด#แมลงต่อย

หมายเลขบันทึก: 394640เขียนเมื่อ 15 กันยายน 2010 21:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2012 16:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน