SHA Season2 ... เจริญจิต
ช่วงหน้าฝนที่จังหวัดเชียงใหม่ยามนี้ อากาศเย็นสบายด้วยสายฝนที่ตกติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง แม่ต้อยเทียวไปเทียวมาที่จังหวัดนี้ถึงสองครั้งในหนึ่งสัปดาห์ สำหรับกิจกรรมต่างๆของโครงการ SHA ที่บังเอิญว่าได้มีกำหนดการจัดที่นี่ติดๆกัน ในช่วงปลายเดือน สิงหาคมที่ผ่านมานี้
คงจะเป็นด้วยสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง และสภาพร่างกายของแม่ต้อยเองด้วยละ ที่ทำให้การมาเชียงใหม่ครั้งที่สองสำหรับการประชุม ที่จัดเป็นพิเศษสำหรับการพัฒนามิติจิตใจโดยเฉพาะ คราวนี้แม่ต้อยเริ่มเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นมาเล็กๆ
ที่จริงแล้วในโครงการSHA นี้ ทางสรพ.มีเป้าหมายที่ชัดเจนในการที่จะใช้มิติทางด้านจิตใจและการใช้ความรู้จากทั้งภายนอกและภายใน หรือปัญญาเป็นตัวขับเคลื่อนให้กระบวนการทำงานด้านคุณภาพในองค์กรมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ให้ความสำคัญในการสร้างมิติจิตใจของคนทำงานให้มีความเข้มแข็งมั่นคง
เพราะว่าการทำงานกับผู้คน และที่สำคัญอย่างยิ่งในการทำงานกับคนป่วยไข้นั้น หากคนทำงานมีลักษณะที่เรียกว่า” เจริญจิต เจริญใจ” โดยการหมั่นพัฒนาจิตใจให้เข้มแข็ง งอกงามด้วยความเมตตากรุณา มีความเข้าใจในตนเอง รับรู้ในความต้องการของคนอื่น
จิตที่งดงามและมีสมาธิ สดชื่นเบิกบานเสมอนี้ย่อมนำความสุขมาให้แก่ผู้ที่ทำงานในเบื้องต้นและ มีผลดีต่อผู้ป่วยหรือคนที่มารับบริการ ในที่สุด
และจะทำให้ตัวค่านิยมด้านคุณภาพ( core Value ) ที่เน้นคนทำงาน ( staff fous) และผู้รับผล ( customer focus) มีความชัดเจนขึ้น
การอบรมที่มีคุณค่านี้ แม่ต้อยได้รับเกียรติจาก อาจารย์ นพ.สกล สิงหะ อาจารย์นพ. วรวุฒิ โฆวัชรกุล อาจารย์พัฒนา แสงเรียง และอาจารย์ นพ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์ เรียกได้ว่าครบเครื่องเรื่องพัฒนาจิตใจเลยละคะ
แม่ต้อยชอบวิธีการเรียนรู้ที่สนุกและเป็นการเรียนรู้ที่ต้องใช้การตรึกตรองจากภายในตัวตนนั่นเอง ซึ่งน่าจะเป็นการเรียนรู้ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงได้ในที่สุด
เริ่มจากการฝึกฝนการใช้ร่างกายสัมผัสกับสิ่งแวดล้อม ใจมีสติ สมาธิกับการเคลื่อนไหวร่างกายของเราเอง ปลดเปลื้องสิ่งต่างๆที่เคย “ คิด” ออกไป ใช้ความรู้สึกล้วนๆในการสัมผัสผ่านจินตนาการสู่ การรับรู้ ที่จริง กายภาวนานี้เองคือการให้เราหันมารับรู้กับร่างกายตนเอง หรือสุขภาพของร่างกาย มีสติและระลึกรู้ในตนเอง
เมื่อมาแลกเปลี่ยนกันในวงสนทนาน้องๆ บางคนถึงกับบอกว่า “ เพิ่งรู้ว่าเรามีไหล่...”
กิจกรรมหลายๆอย่าง เป็นการฝึกฝนให้ เราอยู่ร่วมกับคนอื่นด้วยความเข้าใจ การมีวินัย และรวมทั้งการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี ดูเผินๆคล้ายไม่มีอะไรใหม่ๆในการเรียนรู้ แต่ กิจกรรมนี้ เป็นการฝึกฝนและใช้สติที่เรียกว่าศีลภาวนา
การอบรมดูไม่ต้องรีบร้อน ฝึกหัดใช้ชีวิตให้เนิบช้าลง ผ่อนคลาย สร้างมิติความละเอียดอ่อน และความงามในจิตใจให้มีมากขึ้น
แม่ต้อยชอบแบบฝึกหัดของคุณหมอวิธาน ที่สามารถปลุก จินตนาการ ของทุกๆคนออกมาได้ราวปาฎิหาร อย่างไม่น่าเชื่อ และ เชื่อได้ว่า จนหลายๆคนไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้ ไม่ว่ากิจกรรมค้นหาความสุข หรือการเยียวยา ปลุกพลังตนเองจากการเขียนบรรยาย เรื่องราวสั้นๆ จากสิ่งของบางอย่างที่เราไม่เคยมาก่อน สนใจ
เช่น ใบไม้ ต้นหญ้า กิ่งไม้....
วันนั้นแม่ต้อยเอง ก็นั่งเขียนเรื่องราวของใบไม้สีเหลืองแก่ๆ แห้งๆที่ตกปลิวบนพื้นดิน ที่น้องๆหยิบมาในห้อง
แปลกจัง.. การที่เรานั่งมองสิ่งนั้น ราวกับว่า เพิ่งได้เป็นครั้งแรก มองช้าๆ มองอย่างละเอียด ทำให้เราเห็นในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะเห็นในใบไม้แห้งเหี่ยวนี้ได้ แม่ต้อยว่ามันเป็นความใหม่ที่เกิดขึ้นมาในทันทีนั้น
ที่สำคัญ มันสอนอะไรเราได้หลายอย่างในความรู้สึก และสิ่งที่เราได้เขียนลงไป
( เสียดายที่แม่ต้อยทำสมุดเล่มที่เขียนไว้นั้นไว้ที่ทำงาน จึงไม่ได้นำมาลงในบันทึกนี้ให้อ่าน เขียนใหม่ก็ไม่เหมือนเดิมแน่ๆ อิอิ )
และเสียดาย อีกอย่างคือ เพราะอาการครั่นเนื้อครั่นตัวของแม่ต้อย ทวีขึ้นอย่างรวดเร็วจนต้องกลับก่อนกำหนด
เพื่อที่จะมานอนป่วยที่กรุงเทพฯอีกสามวัน...ฮ่าๆๆ
เวร์กชอบนี้ค่อย เลื่อนไหลจาก การรับรู้ การสัมผัส จนลงไปถึงการลงมือทำจริง เขียนจริง ด้วยตนเอง
ค่อยสังเกต รับรู้ และเปิดใจ..
ครบถ้วนทั้ง Head Heart Hand ... เลยละคะ
สวัสดีคะ
ความเห็น (9)
สวัสดีค่ะ คุณพี่
ครูอ้อย ชอบ Head Hand Heart มากๆค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ ขอบคุณมากนะคะ
จิตที่งดงาม มีสมาธิ ย่อมนำความสุขมาให้แก่ผู้ที่ทำงานและผู้ป่วย
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ "แม่ต้อย"
รักษาสุขภาพนะคะ
เเม่ต้อยครับ
ด้วยความเป็นห่วง พักผ่อนมากๆนะครับ
สำหรับงานของผม ก็ตั้งใจจะทำให้ดีที่สุดเลยครับ
ให้เเม่ต้อยได้ชื่นใจ หายเหนื่อย
เเม่ต้อยขา พักผ่อนบ้างนะคะ เดินสายครบเเล้วพักก่อนนะคะ กุ้งก้พึ่งกลับมาจากหาดใหญ่ค่ะ ไป share experience งาน palliative care โอ้โฮ ไปเจอคนรัก palliative มากมายเลยค่ะ เป้นงานเครือข่าย palliative care ในดรงเรียนเเพทย์ ที่มีอาจารย์หมอเต็ม อาจารย์สกล เป็นเเกนนำค่ะเเม่ต้อย เลยไม่ได้ไปเจอเเม่ต้อยที่อุดรฯ คิดถึงนะคะ take care ค่ะ เอาภาพมาอวดเเม่ต้อยด้วยค่ะ
เมื่อ 12 กันยายน 2553 07:
เรียนแม่ต้อยครับ
ชอบตรงเขียนเรื่องใบไม้ครับ เข้ากับหลักการทางศาสนา ใบไม้เล็กๆ เป็นตุ่มเป็นตาขึ้นมา กลายเป็นใบเขียวใหญ่ ใบเหลืองแล้วร่วงลงเป็นปุ๋ยแก่แผ่น อนิจจังไม่เที่ยง ทุกขังเป็นทุกข์แปรเปลี่ยน อนัตตายึดถือไม่ได้เลย เป๊ะเลย