นักเรียนนักเลง

นักเรียนนักเลง

วิจิตรวาทะลักษณ์

     เมื่อนักเรียน  ผู้เขียนอ่าน  การศึกษา
เปลี่ยนทีท่า  เป็นนักเลง  เบ่งศักดิ์ศรี
ผู้ใดกล้า  มาจองหอง  ริลองดี
ตั้งเวที  พิพากษา  มาลงทัณฑ์


     เอาโรงเรียน  แหล่งสถาน  การเรียนรู้
มาต่อสู้  ดั่งสถาน  การแข่งขัน
กูรุ่นพี่  มึงรุ่นน้อง  ต้องตามกัน
อย่าเทียบชั้น  หาญกล้า  มาลองดี


     มึงมองหน้า  ด่าในใจ  ใช่ไหมนั่น
ต้องปรามมัน  ให้ยำเกรง  เก่งนักนี่
สั่งลูกน้อง  ผู้จงรัก  แสนภักดี
เอานังนี่  มาสั่งสอน  ป้อนความตรม


     มือจิกผม  ข่มกาย  ด้วยปลายเท้า
ทั้งศอกเข่า  เข้าใส่  ให้สาสม
ทั้งตบตี  ชกต่อย  ถ่อยอารมณ์
ดั่งสังคม  ไร้แปรขื่อ  มาถือทำ


     กิริยา  ป่าเถื่อน  เลือนมนุษย์
กระชากฉุด  ตบตี  ยังมีขำ
ยังเก็บภาพ  การตบตี  ที่ตนทำ
มาเผยซ้ำ  ต่างประกาศ  วาดศักดา


     ว่ากูคือ  ผู้ยิ่งใหญ่  ในแห่งนี้
ใครกล้าดี  มาอวดใหญ่  ไม่ไว้หน้า
ดูตัวอย่าง  ดั่งที่เห็น  เป็นบุญตา
ถ้ากล้ามา  จะเจอดี  หนีไม่ทัน


     ปัญญาชน  คนเขาให้  ในนามนี้
คือศักดิ์ศรี  แห่งเสื้อขาว  พราวสีสัน
อย่าเปลี่ยนเป็น  ทรชน  จนจาบัลย์
จนถึงขั้น  ถูกจำกัด  ดัดสันดาน


     รั้วโรงเรียน  คือสถาน  การศึกษา
หรือมีค่า  เพียงเดนดัด  อย่าอาจหาญ
เป็นนักเรียน  อย่านักเลง  เบ่งประจาน
ไม่ช้านาน  เมื่อเติบใหญ่  ไม่ตายดี

     วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
     วันพุธที่  21  มิถุนายน  2549
     เวลา  12.20  น.

ที่มา : http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem90409.html