การเดินทางโดยรถเมล์ สาย 52
เริ่มต้นการเดินทาง เมื่อเวลา 8.00 น. ของวันแม่ เด็ก เด็ก แต่งตัวกันเรียบร้อย นั่งคอยครูจิ๋ว พวกเราเริ่มเดินทางออกจากบ้านอุปถัมภ์เด็ก โดยการเดินประมาณ 1 กิโลเมตร แต่ดูเด็กๆๆ ตื่นเต้นมากกว่าบ่น ซึ่งระยะการเดินทางจากบ้านอุปถัมภ์เด็กไปหน้าวัดหลักสี่เท่ากันทุกวัน เวลาเดินไปโรงเรียนเด็กจะบ่นว่าเหนื่อยแล้วเหนื่อยอีก แต่ครั้งนี้ไม่มีเสียงบ่นแม้แต่คำเดียว
พวกเราทุกคนขึ้นรถเมล์ สาย 52 ซึ่งรถเมล์พอจะว่างอยู่ แต่เมื่อเด็กๆๆ ขึ้นไปคนบนรถเมล์ลุกขึ้นโดยอัติโนมัติให้เด็กได้นั่ง เด็กหลายคนยกมืไหว้ขอบคุณค่ะ และบางคนอยากโชว์หุ่น ก็ยืนโหนรถก็มี เพราะอยากได้บรรยากาศ
เสียงเด็กๆ ส่งเสียงกังดังมาก และมองซ้ายมองขวา กันอย่างสนุก ที่นี้ที่ไหน คำถามของเด็กเล็ก ถามเป็นจำนวนมากจนครูต้องบอกว่าอย่าพูดมากเดี๋ยวเหนื่อยก่อน จะไม่ได้ไปวัด
เมื่อถึง จตุจักร เด็กๆก็เดินลงมากันเป็นแถว ได้มีผู้ใหญ่จำนวน 5-6 คน เดินมาถามครูจิ๋วว่าจะพาไปไหนกัน ครูจิ๋วตอบว่าจะพาไปโรงพยาบาลศิริราช ผู้ใหญ่ทุกคนบอกว่าดีมาก และเป็นการฝึกเด็กในการเดินทางอย่างนี้ดีมากๆๆ เลย และมีบางคนมาให้กำลังใจคุณครูในการพาเด็กไป มาขอบคุณที่ดูแลเด็กๆๆ และยังมีบางคนว่าโอกาสหน้าจะมาเลี้ยงอาหารเด็กที่มูลนิธิฯอีกด้วย
เด็ก เด็ก เองได้ฝึกการเดินทางเอง และจ่ายค่ารถเมล์กันเอง แต่สิ่งที่เห็นคือเด็กค่อนข้างระมัดระวังในการใช้เงินของตนเองที่เป็นเจ้าของ
ดีจัง...เรียนรู้ด้วยประสบการณ์จริง
ร่วมอนุโมทนาด้วยครับ....
ขอบคุณค่ะ เส้าหลง
บางครั้งการเรียนรู้ก็ต้องใช้ของจริง