หากิน หาธรรม
“หากิน....หาธรรม”
พระเถระแรมทางมากลางป่า
ผ่านทุ่งนาทุ่งข้าวของชาวบ้าน
พบชาวนาทำนาวิชาชาญ
สืบตำนานการทำนาเพื่อหากิน
พระเพียรเพ่งพินิจจิตพิสุทธิ์
สู่วิมุติตัดเหตุกิเลสสิ้น
เพื่อค้นหาหลักธรรมน้อมนำจินต์
หวังถวิลพ้นโลกอันโศกตรม
นิมนต์พระนั่งเตียงบนเถียงน้อย
แล้วค่อยค่อยกราบกรานอันเหมาะสม
ถวายข้าวและน้ำตามนิยม
กล่าวคำคมสำคัญอันสมควร
“พระคุณเจ้าก้าวย่างไปทางไหน”
พระบอกไปหาธรรมความถี่ถ้วน
เดินทางไกลไตร่ตรองลองใคร่ครวญ
พระธรรมล้วนอยู่ในดวงใจคน
“พระธรรมอยู่กลางใจไฉนเล่า
พระคุณเจ้าเดินทางระหว่างถนน
นิมนต์พักเถียงนาแม้ว่าจน
จักขอปรนนิบัติช่วยจัดการ”
“โยมหากิน ฉันหาธรรมตามหน้าที่
คือวิถีแบบอย่างช่วยสร้างสาน
ฉันพักผ่อนสอนธรรมสองสามวาร
แล้วขอผ่านสู่ถนนหนทางธรรม”
โสภณ เปียสนิท
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบ 77110
ความเห็น (10)
โอโห อาจารย์เก่งจังแต่งได้ไงเนี่ย
เรียนอาจารย์ขจิตครับ
เห็นหายไปก็คิดถึง อยู่ตากคงสบายดี
กวีเขียนเล่นสนุกๆ แต่หากเขียนดี บางทีอาจได้ตังค์ ฮาหน่อยครับ
ฝรั่งหัวใจไทย รักเมืองไทย เป็นคนไทยไปแล้ว
เถียงนา ป่าร้าง ห่างไกล ดวงใจใฝ่หาความรู้ หลักธรรมล้ำค่าน่าดู ตัวรู้อยู่ชิดติดใจ
ถึงใจ............ได้รู้ธรรม
ปฏิบัติบำ-.......เพ็ญเพียรเป็นกวี
เรียนคุณ พิมล
สองเรื่องที่คุณว่า คือวัด และกวี ก็เข้าเค้าแห่งชีวิตแล้วครับผม
แต่งกลอนได้ยอดเยี่มมากครับ อาจารย์ โสภณ ต้องขอคารวะด้วยความเคารพ อ่านแล้วซึ้ง ไพเราะในเบื้องต้น ท่ามกลาง และไพเราะในที่สุด นี้คือความงามของภาษากวีอย่างแท้จริง บางครั้งเราเขียนเป็นบทกวีได้อย่างแปลกประหลาดอัศจรรย์ใจตนเอง บางครั้งก็เรื่อยเปื่อยไปตามอารมณ์ แต่บางครั้งก็ต้องการให้เห็นเป็นสาระนิทานคติธรรมสนุก อ่านแล้วสุขใจอย่างที่อาจารย์เขียนในบทนี้ คนส่วนมากคงชอบอ่านในขณะนี้กระมัง เพราะผมก็ชอบอ่านบทกวีนิทานสั้น ๆ อย่างนี้เหมือนกันครับ
เรียนคุณทวีศิลป์
สำนวน "ไพเราะเบื้องต้นท่ามกลางทีสุด" นี่เป็นสำนวนวัดนะครับ
วิรัชฎา - มณีศรี
ขอบคุณนะค่ะอาจารย์ที่เข้ามาเยี่ยมชม
โอ้โห..........ได้รสถึงใจพระธรรมจริงๆค่ะ
สำหรับบทความเรื่องนี้
เรียนอยู่ปี2แล้ว
สาขาอะไร ไม่เห็นแจ้งไว้เลยนะ ชอบบทกวีหรือเปล่า?