ความสุขจากทรัพย์ไพรวัลย์รีสอร์ท จ.พิษณุโลก
วันเสาร์ 24 กรกฎาคม 2553
ผม และ พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวอนามัยอำเภอภูเขียว ได้ออกเดินทางด้วยรถปรับอากาศอย่างดี แต่ตลอดทางจะมีควันสีขาว ๆ พวยพุ่ง ราวกับเราไปพ่นหมอกควันให้ประชาชน 2 ข้างทาง
ออกเดิน 1 โมงเช้า ผ่านป่าอ้อย ต้นไม้ใหญ่ 2 ข้างทาง ภูเขาไร่ขาวโพด ธารน้ำเล็กๆ ไหลริน หุบเขาที่เรียงราย เป็นชั้นราวกับภาพวาด
พวกเรามาถึง ทรัพย์ไพรวัลย์รีสอร์ท จ.พิษณุโลก ซึ่งก่อนจะถึงตัวจังหวัด 53 กิโลเมตร ประมาณ บ่ายแก่ แลได้เริ่มกระบวนการ OD. ภายหลังที่เข้าที่พัก
ที่นี้ มีต้นไม้ที่ร่มรื่น เสียงน้ำไหล และช้างน้อยใหญ่ ราว 10 เชือก สงบ ร่มรื่น น่าอยู่
ห้องประชุมแต่ละห้อง จะมีข่าว รูปภาพ และเรื่องราว จับมาใส่กรอบเรียงรายตามฝาผนัง ให้ทุกคน นั่งอ่าน...
1 ใน นั้น ผมประทับใจ บทกวีของท่านพุทธทาส ครับ
ชื่อ " ชีวิตแท้ "
ชีวิตแท้ งามงด และสดชื่น
ไม่มีฝืน ไม่มีหวั่น ไม่สิ้นเสียว
ไม่มีสิ่ง หลงรัก สักสิ่งเดียว
ไม่มีจิต เกาะเกี่ยว ทั้งบาปบุญ
ทรัพย์ในเรือน เป็นเหมือน ของเกลื่อนกลาด
ที่เป็นบาป ก็เม็ดกรวด ทิ้งใต้ถุน
ที่เป็นบุญ มีไว้ เพียงเจือจุน
ให้เป็นคุณ สะดวกกาย คล้ายรถเรือ
ไม่ยึดมั่น สิ่งใด เอาใจแบก
กลัวตายแดด ใจประหวั่น จบพื้นเนื้อ
เบาทั้งกาย เบาทั้งใจ ไม่มีเชื้อ
ชีวิตเหลือ แต่ความเย็น เป็นนิพพาน.
ผมอ่านแล้วผมใจเบา และหวิว เหมือนสายลมจาง ๆ ที่ผ่านพัดมาปะทะตัวเรา ...แล้วมันก็ผ่านไป
เห็นด้วยครับ ถ้ารู้จักปล่อยวาง เราก็สบาย แต่อย่างลืม หน้าที่ของตนว่าเราทำหน้าที่อะไรอยู่นะปัจจุบัน มีคำกล่าวว่า ...
หน้านอกบอก ความงาม หน้าในบอก ความดี หน้าที่ บอกความสามารถ หน้านอกแต่งให้ พองาม หน้าในและหน้าที่
แต่งให้มาก ๆๆๆ (จากบทกวี หลวงพ่อปัญญานันทภิขุ) อ่านแล้วนอนคิดว่าดี หรือไม่ดี ครับ
เข้ามาทักทายและแวะมาเก็บเกี่ยว ข้อคิดดีดี ขอบคุณสำหรับการแบ่งปัน
ขอบคุณสิ่งดีๆที่นำมาแบ่งปันค่ะ