อะไรกันนักหนา
...ในที่สุด ก็ต้องขอแสดงความยินดีกับชาวมัธยมศึกษาทั่วประเทศ ที่พระราชบัญญัติทั้ง 3 ฉบับ ได้มีการประกาศลงในราชกิจจานุเบกษาเป็นที่เรียบร้อยเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 2553 และมีผลบังคับใช้ทันที่ในวันที่ 23 กรกฎาคม 2553 พ.ร.บ. 3 ฉบับที่ว่านี้ประกอบด้วย
1.พ.ร.บ.การศึกษา
2.พ.ร.บ.การบริหารราชการกระทรวง
3.พ.ร.บ.ข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา
....สืบเนื่องจากการรวมสถานศึกษาประถมศึกษาและมัธยมศึกษาเข้าด้วยกัน จึงทำให้การบริหารจัดการศึกษาเกิดความไม่คล่องตัว และพูดกันไม่รู้เรื่องระหว่างเจ้าหน้าที่ในเขตพื้นที่กับโรงเรียนที่เป็นมัธยม (ท่านว่าแบบนั้น) ชาวมัธยมจึงได้มีการต่อสู้เพื่อเรียกร้องให้มีการแยกการศึกษามัธยมศึกษาออกจากสพฐ.มาเป็นสามัญศึกษาแบบเดิม และมีความเชื่อว่าผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนจะดีขึ้น...ตัวผมเองไม่รู้สึกยินดี ยินร้ายกับการกลับมาเป็นมัธยม เพราะเชื่อว่า..ทั้งประถมและมัธยมต่างก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน นั้นคือการมีหน้าที่จัดการศึกษา และพัฒนาคนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ นำไปสู่การเป็นคนเก่ง คนดี และมีความสุข เป็นไปตามเจตนารมณ์ของการศึกษา ภายใต้รัฐธรรมนูญเดียวกัน ...สิ่งที่คิดก็คือ..ความเป็นมัธยมไม่ได้เลอเลิศ และความเป็นประถมก็ไม่ได้ต้อยต่ำ ขอเพียงทุกคนรู้หน้าที่ ช่วยกันส่ง และช่วยกันเสริมเติมเต็ม เปิดใจให้กันก็เชื่อว่าการศึกษาน่าจะเดินไปได้มากกว่านี้ ดีกว่าที่จะมาโทษกันอยู่ไปมา..และผมก็มีความเชื่อส่วนตัวที่ใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาคน ว่า
"การเรียนรู้ คือการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ทุกคนสามารถที่จะเรียนรู้และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทางที่ดีได้"
ความเห็น (1)
สุดยอดเลยครับ ผมชอบมากเลย 'การเรียนรู้ คือการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ทุกคนสามารถที่จะเรียนรู้และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทางที่ดีได้'