มาลีพันธุ์ ภูมา โรงเรียนวัดท่างาม อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช
Mrs. Maleephan มาลีพันธุ์ ภูมา โรงเรียนวัดท่างาม อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช Pooma

แม่ของฉัน


แม่คือชีวิต

      ชีวิตของฉันโตมาด้วยการเลี้ยงดูของแม่ เพราะพ่อฉันเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ฉันเรียนจบชั้นม.6 แม่จึงเลี้ยงดูฉันมา ฉันทำให้ท่านต้องเสียน้ำตาหลายครั้ง ฉันเคยนึกโทษตัวเองว่าทำไมฉันจึงทำเช่นนั้น แต่คนเราบางครั้งทำอะไรไปโดยขาดการยั้งคิดหรือขาดการปรึกษาหารือ ฉันเคยคิดฆ่าตัวตาย เพราะเสียใจจากการสอบเข้าศึกษาต่อที่ไหนไม่ได้ พ่อเสียชีวิต พี่ชายและน้องชายเกเร จึงคิดว่าตัวเองก็ทำอะไรไม่สำเร็จ ทำให้แม่ต้องเสียใจ จึงคิดสั้น กินยาฆ่าตัวตาย โดยเขียนจดหมายลาตายไว้มากมาย แต่นรกก็ไม่ได้เอาฉันไป

      วันนั้นฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้ ว่าทำไมลูกสาวคนเดียวจึงคิดสั้น ฉันจึงสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้แม่ร้องไห้ ฉันจึงตั้งใจเรียนจนจบปริญญาตรี ทำงาน แต่ฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ท่านร้องไห้ เพราะเสียใจ แต่ท่านร้องไห้ เพราะดีใจที่ลูกสาวได้แต่งงาน ถึงแม้นจะไม่มีพ่อ แต่มีพ.อ.จำนง อินทรักษ์ ซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อและของแม่เป็นพ่อแทนให้ แม่ของฉันจึงร้องไห้ด้วยความปลาบปลื้ม

     และอีกครั้งคือ วันที่ฉันเรียนจบปริญญาโท แม่ก็เสียน้ำตาอีกครั้ง ที่เห็นฉันได้รับพระราชทานปริญญาบัตร แม่ต้องเลี้ยงดูลูก 3 คนเพียงลำพัง โดยไม่เคยบ่นหรือท้อ แต่แล้ววันหนึ่งพี่ชาย(พี่โจ้)ก็จากฉันและแม่ไปอีกคน แม่เสียใจมากเพราะนี่เป็นการสูญเสียคนที่แม่รักเป็นคนที่3 เริ่มจากน้องสาวของฉัน(น้องจี่)จากไปเมื่ออายุเพียง 5 ขวบ ด้วยอุบัติเหตุ คนที่ 2 ก็ คือพ่อของฉัน จากไปด้วยอุบัติเหตุ คนที่ 3 ก็พี่ชายของฉันไง แต่ท่านก็สู้ทนทำงานเลี้ยงดูฉันและน้องชายฉันมาเป็นอย่างดี

     ตอนนี้ท่านเป็นข้าราชการบำนาญ เพราะอายุ 70 ปีแล้ว แต่ยังชอบขับรถมอเตอร์ไซด์ไปไหนมาไหน จนบางครั้ง ฉันต้องขอร้องให้ท่านหยุดอยู่กับบ้าน แต่ก็เข้าใจว่าคนแก่ ก็ไม่ชอบอยู่บ้านคนเดียว ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย แต่สิ่งที่ฉันเห็นแม่ทำเป็นประจำคือ การทำบุญตักบาตรเป็นประจำทุกวัน หรือไม่ก็ทำบุญที่วัด

   ฉันจึงอยากให้ลูกๆทุกคนรักแม่ให้มากๆ เพราะเราไม่รู้ว่า ท่านจะอยู่กับเราได้นานเพียงใด ในช่วงที่ท่านมีชีวิตอยู่ก็ควรตอบแทนบุญคุณท่านให้มากๆ เพราะเราไม่รู้ว่า ชีวิตคนเรา จะสั้นหรือยาวเพียงใด ขอให้เรารักแม่ให้มากๆ ทำดีกับแม่ให้มากๆ ฉันอยากบอกว่าฉันรักแม่ และสิ่งที่ฉันทำเป็นประจำ คือ เมื่อไปหาแม่ก็จะหอมแม่และกอดแม่เสมอ คุณล่ะ ทำกับแม่อย่างนี้บ้างไหม นึกถึงคำพูดของ พ.อ.พิเศษทองคำ ศรีโยธิน ทีี่ท่านบอกว่าควรทำบุญกับพระในบ้าน ฉันเห็นด้วยจริงๆ

หมายเลขบันทึก: 374818เขียนเมื่อ 13 กรกฎาคม 2010 22:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 15:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

มาขอบคุณอาจารย์ครับ อาจารย์จบปริญญาตรีที่เดียวกับผมเลย มศว สงขลา ชอบอ่านเรื่องแม่ครับ

ขอบคุณ อ.ขจิต ฝอยทองและคุณราชิต น่ะค่ะ ทุกคนมีแม่ก็ต้องรักแม่ไงค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท